Piper, kiedy przybyła na wyspę Raven, pragnęła jak najszybciej z niej uciec. Nie sądziła, że kiedy postawi na niej nogę, jej los pozostanie z nią związany. Okazuje się, że dziewczyna jest Żniwiarzem - stoi na samym szczycie hierarchii jako Biały Kruk. Po śmierci jej babci - Rose, oczekiwania wobec nastolatki się zwiększyły. Czy Piper, która tak mało wie o świecie, do którego została wrzucona, poradzi sobie ? Czy opanuje moc, która się w niej tli? Czy poświęci siebie, dla małżeństwa z kimś, kogo nie kocha?



Nie minęło tak wiele czasu odkąd przeczytałam "Białego kruka". Pamiętam, że chociaż książka nie wyróżniała się niczym wyjątkowym, nie porwała mnie, to jednak sprawiła, że miło spędziłam przy niej czas. Czy to samo mogę powiedzieć o jednym z bestsellerów od Wydawnictwa Kobiecego?



Muszę przyznać, że jestem zawiedziona. Miałam nadzieję, że druga część pod względem wydarzeń i akcji okaże się być lepsza. Myślałam, że "Biały kruk" to wprowadzenie do tej trylogii, a autorka z czasem pokaże, że to będzie niezapomniana przygoda. Jednak "Czarna wrona" zwyczajnie mnie zawiodła. Ta książka poległa na całej linii. Nie brak tu paru niespodziewanych zwrotów akcji czy zaskoczeń. Na jaw wyjdą też nowe tajemnice. Jednak co z tego jak to wszystko traciło potencjał? Książka dla mnie była zwyczajnie nudna, brakowało mi w niej akcji, którą oczekuję od tego typu książek, tym bardziej od drugiej części, która powinna mieć w sobie rozwój wydarzeń. Tutaj zupełnie nic się nie działo. Owszem pojawiały się zmory, które próbowały namieszać, główna bohaterka zaczęła się przygotowywać do treningów, wyszło na jaw parę tajemnic, ale to był zaledwie ułamek tego, co znajdowało w fabule. Za to przez większość książki musiałam obserwować dziecinne zachowanie głównej bohaterki. Odnoszę wrażenie, że w "Białym Kruku" Piper była bardziej dojrzalsza, opanowana i jednak jak na nastolatkę miała poukładane w głowie. Większa treść tej książki, to wzdychanie Piper do Zane'a oraz użalanie się nad sobą. Bardzo mnie to irytowało, bo moim zdaniem dziewczyna miała poważniejsze problemy.



Z przykrością muszę stwierdzić, że "Czarna Wrona" nie jest według mnie udaną kontynuacją, "Biały kruk" był według mnie o wiele lepszy, a co najważniejsze - wciągający. Nie jestem osobą, która od książek wymaga dużo. Nie przeszkadza mi przewidywalność czy powielanie schematów, ale są rzeczy, których nie znoszę: a mianowicie brak akcji i irytujący bohaterowie. Tego w tej powieści mi nie oszczędzono, przez co jak najszybciej chciałam ją skończyć. Myślę, że bardziej odnajdą się w niej nastolatkowie niż ktoś starszy. Do mnie kompletnie nie trafiło zachowanie głównej bohaterki. Żałuję, że postać Piper nie pozostała taka sama jak w pierwszej części, i że zabrakło tu większej ilości akcji. Wtedy ta powieść wypadłaby lepiej i z pewnością czytałoby mi się ją o wiele przyjemniej.

Piper, kiedy przybyła na wyspę Raven, pragnęła jak najszybciej z niej uciec. Nie sądziła, że kiedy postawi na niej nogę, jej los pozostanie z nią związany. Okazuje się, że dziewczyna jest Żniwiarzem - stoi na samym szczycie hierarchii jako Biały Kruk. Po śmierci jej babci - Rose, oczekiwania wobec nastolatki się zwiększyły. Czy Piper, która tak mało wie o świecie, do...