Z każdą książką coraz bardziej lubię tę autorkę, wydaje mi się, że musi być szalenie interesującą osobą, choć zapewne dla wielu dziwaczną. Mimo że nie pisze kryminałów czy thrillerów, jej historie przyciągają uwagę, niepokoją, trzymają w napięciu. Fakt, tym razem jestem nieco rozczarowana zakończeniem, ale czytało się jak zawsze świetnie. Uwielbiam pociąg Nothomb do dziwnych imion, jako że sama za takimi przepadam. Może się podobać także mętlik, jaki jej powieści zostawiają w myślach - tak krótkie książki, a tyle refleksji, tyle sprzecznych myśli. Nie będę wdawać się w szczegóły, wystarczy, że zdradzę, że autorka jak zwykle porusza jedną z czułych strun - a czy ktokolwiek z nas potrafiłby powiedzieć, że zna siebie do końca? Jak zareagowalibyśmy w tej sytuacji? I w końcu sama nie wiem, kogo z tej czwórki jest mi najbardziej żal. Mocna książka. Bez wulgarnego języka, epatowania przemocą, bez wojen i tragedii. Sama codzienność. I właśnie takiej codzienności powinien się obawiać każdy z nas.

Z każdą książką coraz bardziej lubię tę autorkę, wydaje mi się, że musi być szalenie interesującą osobą, choć zapewne dla wielu dziwaczną. Mimo że nie pisze kryminałów czy thrillerów, jej historie przyciągają uwagę, niepokoją, trzymają w napięciu. Fakt, tym razem jestem nieco rozczarowana zakończeniem, ale czytało się jak zawsze świetnie. Uwielbiam pociąg Nothomb do...