Po przeczytaniu trylogii „Kroniki zapomnianego legionu” Bena Kane’a stwierdziłem, że warto zapoznać się z kolejnymi książkami tego autora. Padło na trylogię „Hannibal” mówiące właśnie o kartagińskim przywódcy Hannibalu i o drugiej wojnie punickiej ( 218 r. p. n. e. – 201 r. p. n. e… ) toczona była, tak samo jak pozostałe dwie, między Republiką Rzymską a Kartaginą. Ostatnia trzecia wojna skończyła się doszczętnym zniszczeniem i złupieniem Kartaginy, czyli Rzym wygrał to starcie z tym równie silnym wrogiem walczącym z Rzymianami o dominację w basenie morza Śródziemnego. W pierwszym tomie poznajemy okoliczności wybuchu wojny, obydwie strony nie muszą specjalnie wysilać się, żeby znaleźć pretekst pod katem dyplomatycznym i rozpocząć działania zbrojne.

Ta wojna najbardziej jest znana z tego, że do walki nie tylko pod kątem transportu dóbr wojennych czy ludzi na pole bitwy, zostały wykorzystane słonie, które wraz z wojskami Kartaginy drogą lądową dotarły na półwysep Apeniński, przy czym najtrudniejsza była przeprawa przez Alpy. Rzecz jasna obie armie siłą rozpędu muszą trafić na siebie i zaczyna się typowa, wojenna masakra.

Oczywiście zgodnie z logiką powieści historycznych mamy fikcyjne postaci literackie uwikłane w jak najbardziej autentyczne wydarzenia, które miały miejsce w przeszłości. Tu mamy zarówno rzymską, jak i kartagińską rodzinę, których los sprawił, że doszło do spotkań. Rzymska rodzina, to bogata rodzina, przypuszczam, że ekwici, Fabrycjusza, jego syn Kwintus i córka Aurelia zaprzyjaźnili się z kartagińskim niewolnikiem Hanno, on i jego przyjaciel Saunitus zostali porwani przez piratów i sprzedani w niewolę. Hanno trafił ma służbę do rodziny Fabrycjusza, zaś Saunitus trafił do jednej ze szkół szkolących gladiatorów. Kwintus i Fabrycjusz trafili na front do wojsk rzymskich oczywiście, natomiast Hanno trafił na liczne pola bitew do wojsk Kartaginy, spotkał tam ojca i swoich braci. Jak nie trudno się domyśleć nie zbraknie im okazji się spotkać w przedziwnych okolicznościach. To dopiero początek przecież, bohaterowie przeżyją kolejne epickie przygody w czasie tej wojny, a czytelnik ma całe dwa tomy do przeczytania przed sobą.

Książka jest ciekawa, czego można było się spodziewać, mamy opisaną w interesujący sposób jedną z wojen, która przesądziło o losach obydwu krajów. Oczywiście motyw niewolnictwa jest zawsze silnie reprezentowany w książkach tego autora. Tu nie ma zaskoczenia. Na pewno nowe jest, że całkiem sporo czytelnik dowiaduje się o Kartagińczykach. Na pewno wiemy, że pod kątem cywilizacyjnym byli równi Rzymianom, wykształceni Kartagińczycy znali łacinę i grekę. Znali antyczną literaturę i filozofię i zapewne tworzyli też własne dzieła.
Jestem ciekaw czy czytelnik dowie się czegoś więcej o Kartagińczykach niż o zdolnościach taktycznych samego Hannibala, niewątpliwie najbardziej znanego Kartagińczyka. Można się cieszyć, że te wydarzenie historyczne trafiły na karty literatury. Książkę warto przeczytać. Polecam

Po przeczytaniu trylogii „Kroniki zapomnianego legionu” Bena Kane’a stwierdziłem, że warto zapoznać się z kolejnymi książkami tego autora. Padło na trylogię „Hannibal” mówiące właśnie o kartagińskim przywódcy Hannibalu i o drugiej wojnie punickiej ( 218 r. p. n. e. – 201 r. p. n. e… ) toczona była, tak samo jak pozostałe dwie, między Republiką Rzymską a Kartaginą. Ostatnia...