Małe rozczarowanie. Po świetnym I tomie spodziewałem się co najmniej tak samo wysokiego poziomu, a tymczasem...
Na płaszczyźnie stricte literackiej nic się nie zmieniło i nadal jest świetnie. Ta sama łatwość budowania wiarygodnych, różnorodnych postaci oraz konstruowania popisowo rozwijającej się i zazębiającej logicznie fabuły, taka sama płynność prowadzenia życiowych dialogów, zaś styl może nawet jeszcze dojrzalszy, w odpowiednich momentach (nie za często) doprawiany efektownymi, lecz wyważonymi figurami stylistycznymi (po prostu smakowitymi).
Ale - mam wrażenie - jakoś to wszystko trochę na siłę, nieco o niczym. W I tomie ujęły mnie niedopowiedzenia w przedmiocie "skąd i dlaczego to wszystko", dające przypowieści atut uniwersalizmu, pozwalające skoncentrować się na ludziach, procesach i ideach. II tom podąża dokładnie w przeciwną stronę - na dobrą sprawę w całości poświęcony jest drobiazgowemu opisaniu genezy, która nie okazała się zresztą szczególnie nowatorska (ot, jeszcze jeden kataklizm, jakich w tym mniej więcej typie w literaturze opisano już miliony). Ba, czytelnik śledzi z innego ujęcia wydarzenia z I tomu albo bezpośrednio je poprzedzające, chociaż przecież wie, jak to się potoczy.
Mimo warsztatowej sprawności Autora umęczyłem się. Mniej niż 8 gwiazdek dać nie mogę, bo moje rozczarowanie po części wynika z wielkich oczekiwań, rozbudzonych przez Silos. Zmiana jest naprawdę niezłą pozycją, ale że mogła być wybitną, także wyżej niż 8 nie dam. Nie w przypadku Howey'a. Wysoko zawiesił Silosem poprzeczkę i utrzymania tego poziomu będę od Niego wymagał.

Małe rozczarowanie. Po świetnym I tomie spodziewałem się co najmniej tak samo wysokiego poziomu, a tymczasem...
Na płaszczyźnie stricte literackiej nic się nie zmieniło i nadal jest świetnie. Ta sama łatwość budowania wiarygodnych, różnorodnych postaci oraz konstruowania popisowo rozwijającej się i zazębiającej logicznie fabuły, taka sama płynność prowadzenia życiowych...