Pozycja raczej nie dla każdego, trzeba być człowiekiem zapatrzonym w Gdańsk lub fascynatem minionej, miejskiej codzienności, by w pełni się nią cieszyć. Jako, że spełniam oba warunki, a dodatkowo książka osadzona jest w czasie na krótko przed urodzeniem mojej prababci w tymże mieście, mam do niej wyjątkowo osobisty stosunek. Sam niepozorny fragment o tym, że dzieci lubiły ulicę, na której rzadko jeździły wozy i dzięki temu mogły swobodnie się na niej bawić zatrzymał mnie na dłużej, bo wspomniana prababcia jako maluch wybiegła na ulice za piłeczką i w efekcie zaliczyła taki właśnie wypadek komunikacyjny. Drobiazg, ale jaki bliski!

Książka w zasadzie składa się z takich przyziemnie codziennych wątków. Nawet podczas wizyt w Ratuszu czy Dworze Artusa główna bohaterka zwraca uwagę nie tylko na dzieła sztuki, ale też i detale, których dorosły nie uznałby za warte wspomnienia. To też jest zaleta tej książki - autorka bardzo sugestywnie przedstawiła świat z perspektywy dziecka, trafiający zarówno do dzieci, jak i siłą sentymentu, do dorosłych.

Dla zainteresowanych Gdańskiem z początków XX wieku - pozycja obowiązkowa.

Pozycja raczej nie dla każdego, trzeba być człowiekiem zapatrzonym w Gdańsk lub fascynatem minionej, miejskiej codzienności, by w pełni się nią cieszyć. Jako, że spełniam oba warunki, a dodatkowo książka osadzona jest w czasie na krótko przed urodzeniem mojej prababci w tymże mieście, mam do niej wyjątkowo osobisty stosunek. Sam niepozorny fragment o tym, że dzieci lubiły...