I znalazłam kolejny niewypał tego roku... chociaż nie czuje aż takiego rozczarowania jak przy innych pozycjach w tym roku.

"Dwór Szronu i blasku gwiazd" to idealny przykład tego, że nie powinno się na siłę kontynuować jakiejś serii, a nawet najlepszy pisarz zalicza wpadkę.
Oprócz tych kilku ostatnich stron, które są zapowiedzią nowego/starego cyklu, nie dzieje się nic więcej.

Wszyscy liżą rany po wielkiej wojnie i próbują pozbierać się psychicznie. Uporczywie rozpatrują duchy przeszłości i zamiast stawić im czoła chowają się w swoich skorupach.
Freya dookoła wszystkim matkuje.
Rhys zachowuje się jak napalony nastolatek, który mózg ma między nogami.
Kasjan próbuje stłumić pomruki niezadowolenia w szeregach wojska.
Azriel chyba jako jedyny jest sobą.
Amrena przystosowuje się do bycia fae.
Mor rozpatruje krzywdy z przed lat.
Elaina stara się żyć, a Nesta tylko pije i chodzi do łóżka z kim popadnie. Jeśli chodzi o ostatnią bohaterkę to jestem najbardziej nią rozczarowana, gdyż cały jej potencjał i inność została zmarnowana.
A co do reszty to zamiast się rozwijać to cofnęli się o pięć kroków i są tylko cieniami swoich postaci z poprzednich Dworów.

Nielicznym plusem w tej książce było miejsce całej akcji oraz śmieszne teksty i momenty, które uratowały chociaż trochę blasku tej książki przed kompletną klapą.

I znalazłam kolejny niewypał tego roku... chociaż nie czuje aż takiego rozczarowania jak przy innych pozycjach w tym roku.

"Dwór Szronu i blasku gwiazd" to idealny przykład tego, że nie powinno się na siłę kontynuować jakiejś serii, a nawet najlepszy pisarz zalicza wpadkę.
Oprócz tych kilku ostatnich stron, które są zapowiedzią nowego/starego cyklu, nie dzieje się nic...