Dla świata zewnętrznego nadal jestem tą samą dziewczyną, ale liczy się to, co jest w środku. A tam doszło do pewnych zmian. (s. 10)

Bywają momenty, gdy upływający czas i wyrzucenie z siebie złych emocji nie pomaga. Szukamy wtedy innych sposobów na poradzenie sobie z tym, co nas gnębi. Nie zawsze jednak są to sposoby dobre, mogą wręcz pogarszać nasz stan....

Wydawać by się mogło, że siedemnastoletnia Gabi ma wszystko, czego potrzebuje do szczęścia - wspaniałych przyjaciół, pasje i rodziców, którzy ją kochają, ale nie potrafią się z nią porozumieć. Szczególną osobą w życiu nastolatki był dziadek, który zawsze miał dla niej czas i interesował się jej zainteresowaniami. Niestety jakiś czas temu umarł i Gabi nie potrafi sobie z tym poradzić. Nie umie otworzyć się przed rodziną ani przed przyjaciółmi, tłamsi w sobie negatywne emocje i zmaga się z koszmarami oraz przygnębienie. Znajduje sposób na chwilowe uwolnienie emocji, niestety nie jest on dla niej dobry...

Szczerze mówiąc, dopóki nie zaproponowano mi zrecenzowania Krzywdy. Historii moich blizn nie byłam świadoma tego, że taka książka istnieje. Ba, nie wiedziałam nawet, że jest taka autorka, a to przecież już trzecia powieść spod jej pióra. I szkoda by było, bo porusza ona naprawdę ważny temat, jakim jest samookaleczanie się. Czy po jej przeczytaniu jestem skłonna polecić ją nastolatkom?

Zdecydowanie tak, bo Eve Ainsworth wie, o czym pisze. Pracowała z dziećmi zmagającymi się z tym problemem i jest świadoma, co siedzi w głowach osób, które nie radzą sobie z tym, co je przytłacza. Książka jest napisana tak, że pomimo trudnych tematów - oprócz głównego wątku jest jeszcze alkoholizm, pierwsze miłości, próba pokazania, że akceptuje się innych bez względu na to, jacy są - czyta się ją szybko i miło. Fabuła została przemyślana, widać w treści, że autorka czerpała ze źródeł oraz swojej wiedzy, ale też ze zwykłej ludzkiej empatii. Najważniejsze jednak jest to, że powieść jest pozbawiona moralizatorskiego wydźwięku i przemyca w treści ważny przekaz - nie jesteś sam. Wielu ludzi właśnie tak radzi sobie z tym, co go przygniata, czują to, co inni. Jeśli nie masz wokół siebie bliskich, którzy zrobią wszystko, by ci pomóc, to są inni gotowi wysłuchać. Należy też pamiętać, że trzeba zareagować, gdy widzimy, że ktoś potrzebuje takiej pomocy.

Najważniejszą postacią jest Gabi i to na niej jest skupiona uwaga. Widzimy jej dwie twarze. Tą prawdziwą, która ukazuje, jaka jest prawda, że czas i żal nie pomogły uporać się dziewczynie z traumą. Dusi w sobie wszystko i tkwi w błednym kole. Druga zaś pokazuje pozornie szczęśliwą nastolatkę, której nic nie jest. Gabi nie zawsze da się lubić przez to, jak traktuje mamę, ale potrafię postawić się w jej sytuacji - ona chciała zrozumieć, a jej mama nic nie tłumaczy. Problemem był tutaj brak rozmowy i brak umiejętności jej rozpoczęcia. Autorka poradziła sobie z charakterystyką postaci, nadała im realności, stworzyła różne osobowości i tchnęła w nie życie oraz całą gamę emocji.

Krzywda. Historia moich blizn jest skierowana do nastolatków w wieku 12+, ale czytając, utwierdziłam się w przekonaniu, że książkę powinien przeczytać każdy, niezależnie od wieku czy tego, czy problem dotyka nas bezpośrednio. Ten tytuł to zajmująca lektura, która zajmuje czas, ale i skłania do rozejrzenia się wokół siebie, lepsze zrozumienie takich osób i tego, z czym walczą. Mnie Eve Ainsworth przekonała do siebie, zdobyła moją całkowitą uwagę, wzbudziła przeróżne emocje i chęć polecania tego tytułu innym.

To jedna z tych powieści, która pod płaszczykiem fikcyjnej opowieści jest przepełniona rzeczami pozwalającymi więcej zrozumieć i dostrzec. Może też być początkiem zmian - tylko teraz tych wiodących ku dobremu.

Wydaje mi się, że złe rzeczy zawsze dzieją się w nocy lub w chwili, gdy odwracasz wzrok. Potwory kryją się w ciemności. (s. 100)

Dla świata zewnętrznego nadal jestem tą samą dziewczyną, ale liczy się to, co jest w środku. A tam doszło do pewnych zmian. (s. 10)

Bywają momenty, gdy upływający czas i wyrzucenie z siebie złych emocji nie pomaga. Szukamy wtedy innych sposobów na poradzenie sobie z tym, co nas gnębi. Nie zawsze jednak są to sposoby dobre, mogą wręcz pogarszać nasz stan....

Wydawać by się...