Po książkę Pawła Ślusarczyka sięgnęłam głównie ze względu na miejsce wydarzeń. Znalazłam w niej moje rodzinne Lesko, jak i pobliski Polańczyk z Jeziorem Solińskim. Lato, turyści, gwar, smażalnie ryb, ulica Zdrojowa, Zakapiorek... opis znajomych letnich widoków. Do tego motyw kryminalny z ciekawie prowadzoną fabułą, chociaż nieco zdziwiła mnie gwara miejscowych prostych ludzi. Parę razy wybuchnęłam głośnym śmiechem, bo fantazja autora wzniosła się na wyżyny abstrakcji, np. gdy tłumaczył skróty zespołu muzycznego KSU albo rejestracji leskiej RLS.
Klimat i krajobraz bieszczadzki nie mogłyby się obejść bez wpisanych w nasze góry zakapiorów, dlatego i w tej powieści znajdujemy niejakiego Ryszarda Gorta, człowieka gór.
W gwarnym w sezonie letnim Polańczyku dochodzi do zbrodni niemal doskonałej. Ginie młoda dziewczyna, a sprawców brak. Są oczywiście poszlaki, jest grono podejrzanych ludzi, ale nie ma twardego dowodu, który świadczyłby przeciw któremuś z nich. Niespodziewanie swoje rozwiązanie znajduje zagadka podobnego morderstwa popełnionego piętnaście lat wcześniej.
Wartka akcja sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. Do końca nie wiadomo, kto popełnił zbrodnię, a wyjaśnienie zagadki jest ogromnym zaskoczeniem.

Po książkę Pawła Ślusarczyka sięgnęłam głównie ze względu na miejsce wydarzeń. Znalazłam w niej moje rodzinne Lesko, jak i pobliski Polańczyk z Jeziorem Solińskim. Lato, turyści, gwar, smażalnie ryb, ulica Zdrojowa, Zakapiorek... opis znajomych letnich widoków. Do tego motyw kryminalny z ciekawie prowadzoną fabułą, chociaż nieco zdziwiła mnie gwara miejscowych prostych...