W szponach szaleństwa to czwarta przeczytana przeze mnie książka w tym roku i pierwsza, o której nie napiszę dużo dobrego. Tytuł, okładka i opis książki przyciągnęły moją uwagę. Kiedy zaczynałam ją czytać liczyłam na dobry, mocny thriller, od którego nie będę mogła się oderwać. Niestety czuję się zawiedziona i rozczarowana. Początek, w którym było więcej romansu niż dreszczowca, przyćmił wątek kryminalny. Nie tego oczekuję sięgając po książki z gatunku thriller. Sceptycyzm, który mnie dopadł, nie opuścił aż do ostatniej strony.

Fabuła bardzo przewidywalna i oczywista. Nie jestem wróżką, ale w tym wypadku już w połowie domyśliłam się kto jest zabójcą, dlatego dalsza treść nie sprawiła mi już tyle przyjemności, a i finał nie wzbudził żadnego wow. Co prawda pojawia się dynamika – element bardzo cenny w moich oczach, ale biorąc pod uwagę całość powieść wypada marnie. Małym plusem okazuje się lekki styl i prosty język dzięki czemu książkę czyta się szybko.

Kolejnym słabym punktem są opisy. Pomysł na książkę jest ciekawy i dość przerażający, tego nie mogę negować, ale brak rozbudowanych opisów pobudzających wyobraźnię i tworzących tę specyficzną aurę niepewności i strachu, sprawiły zawód. Trudno wczuć się w klimat książki gdy niektóre epizody są pominięte lub urwane. Do tego postacie, którym brakuje charakteru i wyrazistości. Nikt nie wzbudził mojej sympatii. Przeciętność sprawiła, że żaden bohater nie utkwił mi w pamięci.

Książka mnie nie przekonała. Pierwsze spotkanie z Agnieszką Lingas-Łoniewską nie należy do udanych. Powieść zaliczyłabym do słabych, na niskim poziomie. Odłożyłam ją nie czując radości ani podniecenia z zakończonej lektury.

W szponach szaleństwa to czwarta przeczytana przeze mnie książka w tym roku i pierwsza, o której nie napiszę dużo dobrego. Tytuł, okładka i opis książki przyciągnęły moją uwagę. Kiedy zaczynałam ją czytać liczyłam na dobry, mocny thriller, od którego nie będę mogła się oderwać. Niestety czuję się zawiedziona i rozczarowana. Początek, w którym było więcej romansu niż...