"Jutro będziemy szczęśliwi" to piękna książka o ogromnej miłości, na której drodze staje duma i niemoc.
Nie będę jednak ukrywać, że bałam się czytać tę książkę. Po "W rytmie passady" (kto czytał ten wie) wszystkiego można się było spodziewać.

Obiecał, że nigdy nie odejdzie bez pożegnania. I obietnicę tą złamał. Minęły 3 lata, w czasie których Zuza, nawet może nie zdając sobie z tego sprawy, czekała na jego powrót. Rojąc sobie w głowie miliony scenariuszy, jeden bardziej bolesny od innego, trzymała się rodzinnego Urokliwego, oczekując odpowiedzi, jednocześnie wciąż ucząc się żyć bez niego. Przez trzy lata usiłowała odnaleźć coś co jej zabrał. Zamiast wyjechać do dużego miasta została by pomóc rodzicom w prowadzeniu ich interesów, próbowała stworzyć związek z wieloletnim przyjacielem.

Nadszedł piękny grudniowy dzień, w którym Adam postanowił wrócić. A Zuza postanowiła uciec. Oboje bali się tego spotkania. Bali się, że miłość nie przetrwała próby czasu. Ona bała się co usłyszy w odpowiedzi na nurtujące ją pytania, on bał się sytuacji w jakiej Zuzę zastanie.

Odpowiedzi na nurtujące nas od początku książki pytania poznajemy znacznie wcześniej niż główna bohaterka. Przyczyną wyjazdu i milczenia Adama okazuje się raczej duma niż opisane w książce wydarzenie. Zatem chyba wystarczyłoby wyjaśnić nieporozumienie?

Ale czy Miłość przetrwała próbę czasu? Czy możliwe jest odzyskanie utraconego zaufania? Czy szczera rozmowa wystarczy? Skoro nie byliśmy szczęśliwi wczoraj, niezupełnie jesteśmy dziś, to może jutro będziemy?
Koniecznie sprawdźcie!

Polecam książkę miłośnikom romantycznych i obyczajowych historii.

"Jutro będziemy szczęśliwi" to piękna książka o ogromnej miłości, na której drodze staje duma i niemoc.
Nie będę jednak ukrywać, że bałam się czytać tę książkę. Po "W rytmie passady" (kto czytał ten wie) wszystkiego można się było spodziewać.

Obiecał, że nigdy nie odejdzie bez pożegnania. I obietnicę tą złamał. Minęły 3 lata, w czasie których Zuza, nawet może nie zdając...