Moja miłość do twórczości Anny Łaciny nie jest nikomu obca. Każdą kolejną jej powieść najpierw wyczekuję z utęsknieniem, a następnie wychwalam w recenzji. Począwszy od Czynników miłości po Niebo nad pustynią wszystkie książki uważam za swój skarb, więc nic dziwnego, że Zadzwoń, kocham Cię okazało się moją pierwszą lekturą po powrocie.

Sobota, 25 czerwca 2016 roku. Pamiętny mecz Polska-Szwajcaria, który umożliwił nam przejście do ćwierćfinału Euro. Lecz to nie ten fakt Weronika zapamiętała z tego pamiętnego dnia. Podczas szalejącej burzy spotkała miłość swojego życia - Wawrzyńca. Jednakże związek to nie tylko słodycz, ale także tęsknota, niepewność i lęk o życie drugiej osoby. Ostatecznie rok 2016 był wypełniony wieloma niebezpieczeństwami...

Każda powieść Anny Łaciny porusza inny, niezwykle ważny temat. Jej historie oddają rzeczywistość i podkreślają wszelkie problemy z nią związane. Zadzwoń, kocham Cię nie odbiega pod tym względem od wcześniejszych książek, choć fabuła tej powieści była bardziej przewidywalna od poprzednich. Nic w tym dziwnego. Ostatecznie byłam na bieżąco ze wszystkimi wydarzeniami z poprzedniego roku.

Ciężko skleić w zdania opis fabuły. To tak, jakby ktoś opowiadał Wam swoje ostatnie dni z życia: niektóre wydarzenia będą miały bezpośredni wpływ na następne, inne natomiast nie mają ze sobą za wiele wspólnego. Raz jest sielanka, innym razem dzieje się stanowczo za wiele. Jak to w życiu. Od razu jednak zaznaczam, że moim zdaniem jest to ogromny walor Zadzwoń, kocham Cię! Możecie mi wierzyć - na sam koniec i tak będziecie zaskoczeni wydarzeniami.

Bohaterów również nie jestem w stanie opisać na złych czy dobrych. Każdy z nich jest człowiekiem - takim z krwi i kości - którego można spokojnie spotkać na ulicy, porozmawiać w tramwaju bądź natknąć się w parku. Autorka nie stawia na wygląd, lecz na osobowość i wychodzi jej to doskonale. Czytelnik spotka tutaj swojego znajomego, rodzinę... a może nawet siebie samego.

Ta książka tylko pozornie może wydawać się historią tylko dla młodzieży. Nie bez powodu przedział wiekowy plasuje się pomiędzy czternastym a setnym rokiem życia. To powieść dla wszystkich, ponieważ każdy nauczy się tutaj czegoś nowego. Chociażby ze względu na fakt, że czas terroru na świecie nigdy nie był tak wyczuwalny, jak obecnie. Warto wiedzieć, jakie mogą być tego skutki.

Pod względem stylu nie mam prawa do niczego się przyczepić. Jedynie chciałabym podkreślić fakt (a przy okazji zrobić ukłon w kierunku pani Łaciny) ogromnego zasobu słownictwa. Książkę czytało mi się tym milej, im więcej spotykałam nowych, rzadko używanych słów z języka polskiego. Po lekturze Zadzwoń, kocham Cię czuję się mądrzejsza nie tylko o nowe doświadczenia, ale także o nowe zwroty.

Czy jest zatem coś, co mogłabym zarzucić Zadzwoń, kocham Cię? Chyba tylko to, że chciałabym przeczytać znacznie więcej, a na kolejną powieść Anny Łaciny będę musiała jeszcze trochę poczekać! Z mojej strony gorąco polecam i mogę zapewnić, że niezależnie od tego, czy historia Weroniki i Wawrzyńca spodoba się Wam bardziej bądź mniej, na pewno będziecie po niej mądrzejsi.


http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2017/09/zadzwon-kocham-cie-anna-acina.html

Moja miłość do twórczości Anny Łaciny nie jest nikomu obca. Każdą kolejną jej powieść najpierw wyczekuję z utęsknieniem, a następnie wychwalam w recenzji. Począwszy od Czynników miłości po Niebo nad pustynią wszystkie książki uważam za swój skarb, więc nic dziwnego, że Zadzwoń, kocham Cię okazało się moją pierwszą lekturą po powrocie.

Sobota, 25 czerwca 2016 roku....