,,W powieści Anny Łaciny jest wszystko: karetki pogotowia, podsłuchane rozmowy, ucieczki przez okno, suknia ślubna ukrywana u znajomej, a nawet interwencje policji. Ale i tak najważniejsza pozostaje miłość."

Te dwa zdania na okładce sprawiły, że czytałam "Ostatnie wakacje" z ogromną nadzieją na wyśmienitą książkę. Zdania te były, trzeba przyznać, prawdziwe. Jest tam wszystko i jeszcze więcej. Ale właśnie w tym tkwi problem.
Czułam się jakbym czytała serial...
Tak dużo wątków, część praktycznie nic nie wnoszących do historii.
Tak dużo akcji, częściowo sprawiających wrażenie nieprawdopodobnych.
Tak dużo miłości... I tu nie będę narzekać, bo wątki romantyczne całkiem mi się podobały 🤫😉

Jeśli ktoś lubi zawiłe historię, bardzo zawiłe, dużo bohaterów, różnorodność akcji - TAK.
Jeśli ktoś liczy na porywającą historię - raczej NIE.

Ale tę aktorkę nadal (mimo wszystko) bardzo lubię 💚 (i polecam)

,,W powieści Anny Łaciny jest wszystko: karetki pogotowia, podsłuchane rozmowy, ucieczki przez okno, suknia ślubna ukrywana u znajomej, a nawet interwencje policji. Ale i tak najważniejsza pozostaje miłość."

Te dwa zdania na okładce sprawiły, że czytałam "Ostatnie wakacje" z ogromną nadzieją na wyśmienitą książkę. Zdania te były, trzeba przyznać, prawdziwe. Jest tam...

Książkę dostałam od mojej mamy, przez rok przeleżała nietknięta na półce. W końcu zdecydowałam się aby ją przeczytać i nie żałuję:) czytało mi się przyjemnie, wszystkie wątki bardzo mnie wciągnęły. Chociaż scena z porwaniem pod koniec książki wydawała mi się ogromnie przerysowana, całej reszcie nie mam nic do zarzucenia. Książka ukazuje wiele poważnych problemów, które wplątane są w opis codziennych żyć bohaterów.

Książkę dostałam od mojej mamy, przez rok przeleżała nietknięta na półce. W końcu zdecydowałam się aby ją przeczytać i nie żałuję:) czytało mi się przyjemnie, wszystkie wątki bardzo mnie wciągnęły. Chociaż scena z porwaniem pod koniec książki wydawała mi się ogromnie przerysowana, całej reszcie nie mam nic do zarzucenia. Książka ukazuje wiele poważnych problemów, które...

"Ostatnie wakacje" Anny Zgierun-Łaciny pierwszy raz zobaczyłam na instagramie. Moją uwagę zwróciły japońskie znaki na okładce, a kiedy dowiedziałam się, że występują również w historii poczułam się jeszcze bardziej zaintrygowana.
Niestety tajemnica znaków na okładce nie okazała się specjalnie fascynująca. Szczerze mówiąc trochę się dziwię, że umieszczono je na okładce, bo nie wydawały mi się aż tak istotne dla fabuły książki.
Cała historia również mnie nie zachwyciła. Poplątanie z pomieszaniem. Mnóstwo wątków, często wręcz nieprawdopodobnych lub przedramatyzowanych do granic możliwości. Postacie były dla mnie bardzo antypatyczne. Od samego początku nie zapałałam sympatią do żadnego z nich i moje odczucia nie zmieniły się do końca książki. Często nie mogłam również pojąć motywacji bohaterów, a gdy już je poznawałam wydawały mi się stworzone bardzo na siłę.

"Ostatnie wakacje" to książka, która zupełnie nie przypadła mi do gustu. Za dużo tu wszystkiego.

"Ostatnie wakacje" Anny Zgierun-Łaciny pierwszy raz zobaczyłam na instagramie. Moją uwagę zwróciły japońskie znaki na okładce, a kiedy dowiedziałam się, że występują również w historii poczułam się jeszcze bardziej zaintrygowana.
Niestety tajemnica znaków na okładce nie okazała się specjalnie fascynująca. Szczerze mówiąc trochę się dziwię, że umieszczono je na okładce, bo...

,,Ostatnie wakacje" jako ostatnia książka z czterotomowej serii ( ,,Czynnik milości", ,,Kradzione róże", ,,Miłość pod Psią Gwiazdą") mająca rozwiązać wszelkie rozterki głównych bohaterek wiążących wszystkie tomy-Patrycji i Magdy. Nowo poznany wątek Ośki nie pozostaje w tyle, pięknie łącząc się z innymi historiami w jedną wielką całość.
Od pierwszej strony daje się odczuć większą dojrzałość postaci, które bardzo dobrze poznaliśmy wcześniej. Nie powinno nas to dziwić, bowiem od akcji z poprzednich książek minęło kilka lat, które przyniosły wiele zmian w ich życiu.
Czego nie zobaczymy na pierwszy rzut oka to płynąca z wielu wątków nostalgia i zaduma. Wystarczy odsłuchać kilka piosenek wplecionych w fabułę przez Annę Łacinę (szczególnie tych francuskich),najlepiej oddadzą one emocje bohaterów, wyhwycone pośród niebywale szybko galopującej fabuły. Wśród tych niekiedy trudnych wydarzeń, nie spoczniemy nim dotrzemy do ostatniej strony książki, do ostatniego akapitu i ostatecznego rozwiązania.

,,Ostatnie wakacje" jako ostatnia książka z czterotomowej serii ( ,,Czynnik milości", ,,Kradzione róże", ,,Miłość pod Psią Gwiazdą") mająca rozwiązać wszelkie rozterki głównych bohaterek wiążących wszystkie tomy-Patrycji i Magdy. Nowo poznany wątek Ośki nie pozostaje w tyle, pięknie łącząc się z innymi historiami w jedną wielką całość.
Od pierwszej strony daje się odczuć...

BARDZO WCIĄGAJĄCA I POUCZAJĄCA HISTORIA... 📖📖 PRZECZYTAŁAM W 2 DNI..😊😊 WIELE SIĘ NAUCZYŁAM OD BOHATERÓW I AUTORKI A NAJWAŻNIEJSZE TO NIE PODDAWAĆ SIĘ W WYPADKU NIEPOROZUMIEŃ, TROSZCZYĆ SIĘ O SIEBIE WZAJEMNIE, KOCHAĆ ZWŁASZCZA ZA NIEDOSKONAŁOŚCI I UFAĆ SOBIE WZAJEMNIE🥰😘👏🏻👏🏻 ZDECYDOWANIE POLECAM, KAŻDEMU, NA PEWNO TA LEKTURA NIE ROZCZARUJE NAWET NAJBARDZIEJ WYMAGAJĄCEGO CZYTELNIKA!!!👏🏻👏🏻😊😊

BARDZO WCIĄGAJĄCA I POUCZAJĄCA HISTORIA... 📖📖 PRZECZYTAŁAM W 2 DNI..😊😊 WIELE SIĘ NAUCZYŁAM OD BOHATERÓW I AUTORKI A NAJWAŻNIEJSZE TO NIE PODDAWAĆ SIĘ W WYPADKU NIEPOROZUMIEŃ, TROSZCZYĆ SIĘ O SIEBIE WZAJEMNIE, KOCHAĆ ZWŁASZCZA ZA NIEDOSKONAŁOŚCI I UFAĆ SOBIE WZAJEMNIE🥰😘👏🏻👏🏻 ZDECYDOWANIE POLECAM, KAŻDEMU, NA PEWNO TA LEKTURA NIE ROZCZARUJE NAWET NAJBARDZIEJ WYMAGAJĄCEGO...

Co może łączyć licealistkę Ośkę z dorosłymi kobietami Patrycją i Magdą?
Otóż wszystkie zostają postawione przed podjęciem trudnych życiowych decyzji.
Nastolatka musi zamieszkać z nieznaną rodziną ojca, ponieważ mama musi wyjechać za granicę na leczenie.
Patrycja jest pochłonięta organizacją własnego ślubu. I niby powinna być szczęśliwa, ale choroba narzeczonego oraz niezbyt przychylne rodziny burzą jej spokój.
Magda próbuje uwolnić się spod wpływu dawnego chłopaka muzyka, szuka także dobrej pracy.
Zamysł całej książki ciekawy, bo problemy poruszane dotyczą wielu z nas. Nietrafione natomiast jak dla mnie jest łączenie dorosłych kobiet z problematyczną nastolatką.
Na plus trzeba zaliczyć lekkość pióra i życiową tematykę.

Co może łączyć licealistkę Ośkę z dorosłymi kobietami Patrycją i Magdą?
Otóż wszystkie zostają postawione przed podjęciem trudnych życiowych decyzji.
Nastolatka musi zamieszkać z nieznaną rodziną ojca, ponieważ mama musi wyjechać za granicę na leczenie.
Patrycja jest pochłonięta organizacją własnego ślubu. I niby powinna być szczęśliwa, ale choroba narzeczonego oraz...

Wciągająca historia, w której bohaterowie muszą zmagać się z trudnymi relacjami, zdradą, nagłą zmianą otoczenia, nieprzewidzianymi tragediami i chorobą. Wiele bohaterów, wiele punktów widzenia, dramatyczne zwroty akcji. Wciągająca historia zarówno dla młodzieży, jak i dla dorosłych.

Wciągająca historia, w której bohaterowie muszą zmagać się z trudnymi relacjami, zdradą, nagłą zmianą otoczenia, nieprzewidzianymi tragediami i chorobą. Wiele bohaterów, wiele punktów widzenia, dramatyczne zwroty akcji. Wciągająca historia zarówno dla młodzieży, jak i dla dorosłych.

Co jest łatwiejsze: bycie dorosłym czy dzieckiem, za które inni podejmą decyzje? Bohaterzy kolejnej książki Anny Łaciny przekonają się, że żadna z tych ról nie jest dobra, bo każda ma ograniczenia, pozostawia bohaterów z poczuciem bezradności oraz utwierdzeniem, że o swoje trzeba bardzo mocno walczyć. I tak jest już na pierwszych stronach powieści, kiedy to do wystrojonej i bardzo dobrze przygotowanej do obrony pracy magisterskiej Patrycji dzwoni Eryk (jej chłopak) informując ją, że miał wypadek na rowerze. Na początku reakcja bohaterki nas dziwi: rozgorączkowana Pati rzuca wszystko i pędzi do ukochanego, a później przekłada termin bardzo ważnego egzaminu. Szybko jednak odkrywamy, że od jej uporu i szybkości działania zależy życie mężczyzny chorującego na hemofilię i musi jak najszybciej dostać czynnik krzepnięcia. Pracownicy pogotowia są jednak uparci i chcą pracować według znanych im procedur. Dziewczyna poszkodowanego jednak nie daje za wygraną: używa wszelkich możliwych dróg dojścia, aby przekonać personel. Ma spore szczęście, że jej ojciec należy do ludzi wpływowych… Te wydarzenia wstrząsają nią i pragnie przestać być kimś, komu personel medyczny zada zbywające pytanie: „Czy jest pani kimś z rodziny?”. Matrymonialne plany młodych jednak nie przypadną do gustu ich rodzicom, którzy zaczynają knuć intrygi, przekonywać swoje dzieci, że zawsze mogą żyć razem tak jak do tej pory (czyli bez ślubu i zobowiązań albo znaleźć sobie lepszą partię). Kilkuletni związek jest tu traktowany przez bliskich jak zabawa dzieci w dom. Zapominają, że owe dzieci mają już dwadzieścia parę lat, skończone studia i za chwilę same będą zakładały rodziny.
Dwie przyjaciółki (Patrycję Adler i Magdalenę Dzik) znane czytelnikom książek Anny Łaciny z wcześniejszych książek nie są już licealistkami tylko dorosłymi kobietami przypieczętowującymi swoją edukację obroną pracy magisterskiej. Praca, mieszkanie, pieniądze i ślub zacieśniają ich relacje, a los krzyżuje ich życiorysy z historią siedemnastoletniej Ośki zmuszonej z dnia na dzień do przeprowadzki na drugi koniec Polski, by zamieszkać z nieznanym jej biologicznym ojcem.
Anna Łacina po raz kolejny zabiera nas w świat, w którym wątki młodzieżowe przeplatają się z poważnymi problemami dorosłych, koniecznością dokonywania ważnych wyborów. Każdy bohater należy tu do innego pokolenia, innej grupy społecznej, przez co pisarce udaje się pokazać rozterki pojawiające się na różnych etapach drogi i są ważne właśnie wtedy, kiedy trzeba je przeżywać.
„Ostatnie wakacje” to autonomiczna kontynuacja wcześniejszych książek pisarki: można ją czytać bez znajomości poprzednich, ale miło jest znać nawiązania, wcześniejsze losy i wybory bohaterów, ich trudy życia, wyzwania jakim musieli stawić czoła. Ja zaczęłam czytanie od „Ostatnich wakacji” i później sięgnęłam po wcześniejsze książki. Znajomość tego, co się wydarzy wcale nie odbiera mi przyjemności z czytania. Zwłaszcza, że pisarka ma niesamowity dar wciągania czytelnika w bardzo autentyczną akcję już od pierwszych stron. Bohaterzy poddani prawdopodobnym próbom stają się dzięki temu wyraziści i namacalni. „Ostatnie wakacje” są podsumowaniem i jakby ukoronowaniem „Czynnika miłości”, „Kradzionych róż” i „Miłości pod Psią Gwiazdą”. We wszystkich książkach pisarki pojawia się wątek „medyczny”, czyli zmagania z chorobą, służbami zdrowia, szpitalami, bezdusznością systemu, brakiem refleksyjności, niechęci do słuchania pacjenta. Ponad tym wszystkim dominuje to, co powieściom dodaje pikanterii i sprawia, że są one na bliższe: opowieść o różnego rodzaju miłości: rodzicielskiej, przyjacielskiej, siostrzanej i braterskiej oraz między romantycznej. Te dwa ważne wątki pozwalają pisarce na poruszanie wielu ważnych problemów społecznych: od przemocy w rodzinie, wykluczenia, bezsilność, uprzedzenia po różnego rodzaju układy polityczne, wykorzystywanie wpływów oraz przekonanie rodziców o własnej nieomylności. Dzięki temu w książkach nie ma postaci jednoznacznie dobrych lub złych. Tak właśnie jest i tu. Jeśli bohaterzy są źli to często robią to w imię wiary w dobre wybory.
Polecam wszystkim poszukującym lekkiej lektury poruszającej ważne problemy.

Co jest łatwiejsze: bycie dorosłym czy dzieckiem, za które inni podejmą decyzje? Bohaterzy kolejnej książki Anny Łaciny przekonają się, że żadna z tych ról nie jest dobra, bo każda ma ograniczenia, pozostawia bohaterów z poczuciem bezradności oraz utwierdzeniem, że o swoje trzeba bardzo mocno walczyć. I tak jest już na pierwszych stronach powieści, kiedy to do wystrojonej i...

Od paru dni próbuję napisać coś o tej książce i zupełnie nie wiem, co. Chyba tylko tyle, że był to oczywiście jak zwykle wciągacz. Zaczęłam czytać i tak się wkręciłam, że już nie umiałam i nie chciałam odłożyć. Inne rzeczy odłożyć albo przesunąć było o wiele łatwiej. Tą książkę chciałam doczytać do samego końca, bez przerw. Nawet jeśli musiałam przerwać, to i tak myślami byłam przy Ostatnich wakacjach, musiałam wiedzieć jak to się skończy. I koniec mnie nie zawiódł. Rozwiązanie wątków poprowadzone po mistrzowsku. Mam wrażenie, że autorka sięga coraz głębiej, także coraz głębiej mnie.
Ta książka jest po prostu prawdziwa. I nie powiela stereotypów, a to rzadkość. Zmusza do refleksji, zadaje pytania, na które jeszcze nie znalazłam odpowiedzi.
Jeszcze chyba nie umiem nazwać tego, co mnie w tej książce najbardziej ujęło. Chyba przeczytam całość jeszcze raz.
Może wtedy napiszę coś sensowniejszego.
Gorąco polecam.

Od paru dni próbuję napisać coś o tej książce i zupełnie nie wiem, co. Chyba tylko tyle, że był to oczywiście jak zwykle wciągacz. Zaczęłam czytać i tak się wkręciłam, że już nie umiałam i nie chciałam odłożyć. Inne rzeczy odłożyć albo przesunąć było o wiele łatwiej. Tą książkę chciałam doczytać do samego końca, bez przerw. Nawet jeśli musiałam przerwać, to i tak myślami...

Powieść, którą czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Dla mnie na plus są przejścia między wątkami - co pozwala powoli odkrywać połączenia między poszczególnymi zdarzeniami.

Powieść, którą czyta się łatwo, szybko i przyjemnie. Dla mnie na plus są przejścia między wątkami - co pozwala powoli odkrywać połączenia między poszczególnymi zdarzeniami.