Po niesamowitej lekturze "Cienia wiatru" czas przyszedł na "Grę Anioła". Po pierwsze byłam nastawiona na więcej powiązań między obiema książkami, chociaż wiedziałam, że nie trzeba ich czytać w kolejności. To co jest wspólnym mianownikiem to oczywiście Cmentarz Zapomnianych Książek oraz księgarnia Sempere i Synowie. Tym razem poznajemy matkę Daniela (bohatera pierwszej części) jako młodziutką, bo 17-letnią, dziewczynę. Czyli tak jakby przenosimy się w czasie. Gdy "Gra Anioła" się kończy, Daniel dopiero dorasta.
W trakcie czytania kilkakrotnie porównywałam obie książki i miałam wrażenie, że "Cień wiatru" był trochę lepszy. Jednak teraz stwierdzam, że choć obie książki są napisane bardzo podobnym stylem, mają podobny klimat to jednak są też zupełnie różne. Taki paradoks ;) I nie powinno się ich porównywać. W tej książce również panuje wspaniały, tajemniczy klimat. Miesza mi się tu sensacja z kryminałem i fantastyką. Jest wspaniale. Choć może akcja nieco zbyt powolnie się rozwija. Moim zdaniem gdzieś koło 300 strony dopiero naprawdę się rozwinęła. Czyli w połowie książki. Jednak podsumowując oceniam ją bardzo dobrze i polecam każdemu! :)

Po niesamowitej lekturze "Cienia wiatru" czas przyszedł na "Grę Anioła". Po pierwsze byłam nastawiona na więcej powiązań między obiema książkami, chociaż wiedziałam, że nie trzeba ich czytać w kolejności. To co jest wspólnym mianownikiem to oczywiście Cmentarz Zapomnianych Książek oraz księgarnia Sempere i Synowie. Tym razem poznajemy matkę Daniela (bohatera pierwszej...