Usłyszałam o Pani Oldze Tokarczuk po raz pierwszy w radiu, był to zapewne 2008 rok, gdy otrzymała literacką Nagrodę Nike. Przypadkiem znalazłam jej książkę w bibliotece "Prawiek i inne czasy", od tamtej pory uważam ją za tą Ulubioną, czytam książki podpisane jej nazwiskiem. "Biegunów" wypożyczałam już kilka razy, jednak czas nie pozwalał mi na czytanie. Dlatego apetyt rósł...

Powieść, nie powieść, zbiór notatek, opowiadań, przemyśleń. Książka niby mówi o podróży, lecz autorce nie chodziło o opisywanie miejsc. Ważniejsza jest sama podróż, podróż jako proces, stan psychiczny, czas z nim związany. Wycieczka po mapie świata, po mapie emocji ale i też naszych ciał. W książce znajdziemy wiele opowiadań w którym ważnym elementem jest nasze wnętrze, ale takie dosłowne - mięśnie, narządy, które dla potomności, do celów badawczych zostają zatopione w formalinie. I to właśnie psuło mi lekturę, momentami robiło mi się nie dobrze. Widziałam raz na własne oczy płody ludzkie trzymane w słojach, w tym czy innym roztworze, miały 4 tygodnie, 2 miesiące, więcej i mniej. Może ktoś widzi coś w tym pięknego, mnie akurat ogarnia tylko smutek. A po za tym, uważam, że tak silnego przekazu, nie powinno się mnożyć. Raz wystarczy.
Czytając książkę czuje się, że jest jakby pisana w podróży, co rusz inne miejsca, inni ludzie, niby bez związku. Z tych wielu historii jednak wypadają najlepiej te które trochę trwają, w nich widać jaką pisarka ma wyobraźnię, jaka jest nietuzinkowa. Wychodzi na jaw jej to, że studiowała psychologię i fascynuje ją C.G. Jung.

Jednak wolę gdy P. Tokarczuk przenosi nas w jakąś "dziurę", otacza pięknym krajobrazem i tam snuje różne opowieści, które także potrafią wstrząsnąć. Cieszę się, że nie zaczęłam tej znajomości od tej propozycji, bo pewnie nie sięgnęłabym po więcej. Może to wina mnie samej, w końcu robi mi się słabo na widok krwi i jak tu czytać o żyłach przepełnionych tą substancją? Osobą podobnie wrażliwym na tym punkcie może nie poleciłabym tej książki, ale na pewno zachęciłabym wszystkich do zapoznania się z twórczością Olgi Tokarczuk, szkoda, żeby kogoś ominęły takie skarby.

Usłyszałam o Pani Oldze Tokarczuk po raz pierwszy w radiu, był to zapewne 2008 rok, gdy otrzymała literacką Nagrodę Nike. Przypadkiem znalazłam jej książkę w bibliotece "Prawiek i inne czasy", od tamtej pory uważam ją za tą Ulubioną, czytam książki podpisane jej nazwiskiem. "Biegunów" wypożyczałam już kilka razy, jednak czas nie pozwalał mi na czytanie. Dlatego apetyt...