http://www.nieperfekcyjnie.pl/2018/06/marzenia-trzeba-speniac-aweczka-pod.html

Przy każdej możliwej okazji ogłaszam, że jestem ogromną fanką literatury polskiej - to właśnie po nią sięgam najczęściej. Jednak przez mocno ograniczoną ilość czasu wolnego, mam jeszcze spore zaległości na tym polu, które staram się sukcesywnie nadrabiać. Tym razem udało mi się poznać twórczość Agnieszki Olejnik - prawdopodobnie to dopiero początek mojej przygody z jej powieściami.

Kiedy Iga i Agata wypełniają kupony Lotto, nie mają pojęcia, że niebawem szczęście uśmiechnie się do jednej z nich. Ogromna wygrana wiąże się z koniecznością utrzymania tego w tajemnicy, aby nie stać się głównym celem różnorodnych złodziejaszków. Nie jest to proste, kiedy nie można pisnąć słowem nawet najbliższym, co powoduje mnóstwo niedomówień oraz piętrzących się kłopotów...

Główna bohaterka porównywana jest do Bridget Jones - faktycznie coś w tym jest. Iga bywa mocno nieporadna, pomimo tego, iż nie jest już nastolatką, to niekiedy zachowuje się jak nieopierzona dziewczyna. Mając trzydziestkę na karku, nadal mieszka z matką i jej partnerem, dając się prowadzić za rączkę rodzicielce. Muszę przyznać, że nie lubię takich ślamazarnych oraz nieudolnych bohaterek, ale tę wyjątkowo zaakceptowałam (może to zasługa jej wyjątkowości związanej z porażeniem piorunem i komicznych konsekwencji tego zdarzenia?). Po wygranej Iga w końcu zaczyna myśleć o samodzielności, co się chwali. Do tego sam sposób narracji sprawił, że miałam wrażenie, iż ta dziewczyna siedzi przy mnie i trzymając kubek kawy w dłoniach, opowiada o swoich wzlotach i upadkach.

"Ławeczka pod bzem" to przyjemna i urocza historia, okraszona niemałą dawką humoru - właśnie tego potrzebowałam w ostatnim czasie. Jednocześnie nie jest to lektura bezpretensjonalna czy totalnie odmóżdżająca. Porusza również poważniejsze tematy, ale jej głównym zadaniem jest rozbawienie oraz odprężenie czytelnika, co udało się w stu procentach. Bardzo rzadko sięgam po kolejne części niemal od razu po ukończeniu pierwszej, jednak w tym przypadku właśnie tak się stanie, gdyż "Cała w fiołkach" już woła do mnie, aby zdjąć ją z półki i zabrać się za czytanie.

Agnieszka Olejnik stworzyła ujmującą opowieść, idealną na ciepłe (te zimniejsze także) popołudnia i wieczory. Sprowokuje nas ona nie tylko do uśmiechu czy pobłażliwego pokręcenia głową, ale także rozmyślań nad sensem pewnych spraw. Nie na darmo mówi się, iż co za dużo, to niezdrowo. Pieniądze są potrzebne każdemu z nas, jednak ich nadmiar może okazać się problemem. Co komu po grubym portfelu i przepięknej willi, jeżeli swojego szczęścia nie ma z kim podzielić...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2018/06/marzenia-trzeba-speniac-aweczka-pod.html

Przy każdej możliwej okazji ogłaszam, że jestem ogromną fanką literatury polskiej - to właśnie po nią sięgam najczęściej. Jednak przez mocno ograniczoną ilość czasu wolnego, mam jeszcze spore zaległości na tym polu, które staram się sukcesywnie nadrabiać. Tym razem udało mi się poznać twórczość...