Pogrzeb zaczyna się deszczem, którego Isobel nie znosiła. Quinn przyjeżdża na ostatnie pożegnanie matki z mieszanymi uczuciami. Nie jest do końca przekonana czy bardziej chce wziąć udział w uroczystości czy przekonać się, że kobieta, która była dla niej oschła i nieprzystępna na pewno nie żyje. Nie zna tu nikogo. Obcy ludzie dookoła zdają się autentycznie być przejęci jej odejściem. W tłumie dziewczyna dostrzega ogniście rude włosy, takie jak jej własne. Z zaskoczeniem odkrywa, że należą do nastolatki, która wygląda jak jej lustrzane odbicie i wcale nie wydaje się być zdziwiona widokiem bliźniaczki. Piper od razu przejmuje inicjatywę i odsyła zdezorientowaną i zszokowaną Quinn do domu jej chłopaka. Dziewczęta wspólnie będą próbowały odkryć, dlaczego je rozdzielono. Czemu matka jedną z nich otaczała miłością i zabrała do pięknego domu, drugą pozostawiła z niezwykle surową babcią i skazała na smutne dzieciństwo oraz odizolowanie od świata. Sytuacja jest tym dziwniejsza, że siostry wydają się stanowić swoje przeciwieństwo. Dodatkowo Quinn jest zszokowana życiem, jakie wiedzie jej siostra. Tajemnicę trzeba jednak zachować, nim sekrety zostaną ujawnione, co budzi sprzeciw przybyszki, kolejny raz zamkniętej przez kogoś z rodziny. Dodatkowo Zak, chłopak Piper wydaje się być bardzo miły. Sytuacja się komplikuje. Nastolatka buntuje się przeciw bliźniaczce, ostatecznie jednak ulega i zgadza się na pomoc w odnalezieniu odpowiedzi na nurtujące je pytania. Od spotkania sióstr zaczynają się jednak dziać dziwne rzeczy. Mroczne sny przybierają coraz groźniejsze oblicze i wydają się aż nazbyt realne. Czy powrót do źródeł przyniesie spodziewane efekty? Jaką tajemnicę kryje rodzina Blackwood? I która z sióstr kłamie?

"Księga kłamstw" przyciąga magiczną, piękną i hipnotyzującą okładką. Zaczyna się ciekawie i obiecuje wciągającą historię, która w istocie zatrzymuje czytelnika. Pisane z perspektywy sióstr rozdziały, przeplatają się a uzupełniają je krótkie wstawki ze snów, budujące napięcie. Skrywana przez lata tajemnica rozdzielenia dziewcząt, dziwne zachowanie kobiet w ich rodzinie, mroczne i niezrozumiałe sny, osobliwe umiejętności i przestroga przed kłamstwem to wszystko sprawia, że książkę czyta się naprawdę dobrze. Jeśli dodamy do tego klimatyczne miejsce, w którym po części toczy się akcja, otrzymamy naprawdę dobrą młodzieżówkę. Plusem jest zestawienie identycznych wyglądem a całkowicie różnych mentalnie sióstr. Quinn i Piper zdaje się dzielić niemal wszystko - zachowanie, dzieciństwo, doświadczenia, charakter. Co jednak mnie rozczarowało to pewna przewidywalność. Autorka stara się zmylić czytelnika i czasami faktycznie udaje się jej to na chwilę. I choć nic tutaj nie jest czarno-białe, to zakończenie nasuwa się czytelnikowi dość szybko, podobnie jak ocena bohaterów i pytanie, czemu nie można było zrobić pewnej rzeczy wcześniej. Ponieważ jednak cała tajemnica rodziny Blackwood wychodzi na jaw na ostatnich stronach historii, to ten minus jest do przeżycia, bo nie wszystko jest odkryte przed końcem powieści. "Księga kłamstw" zaprasza do dwóch skrajnie różnych światów i porusza ważny temat kłamstwa. Jak wspomniała sama autorka, jest to nawet pewne jego studium i można tu znaleźć kilka ciekawych wniosków wartych przemyślenia. I choćby dla nich i klimatycznego Dartmoor warto sięgnąć po tę pozycję.

Pełna wersja recenzji: http://spacerwsrodslow.blogspot.com/2017/05/prawda-czy-fasz-teri-terry-ksiega-kamstw.html

Pogrzeb zaczyna się deszczem, którego Isobel nie znosiła. Quinn przyjeżdża na ostatnie pożegnanie matki z mieszanymi uczuciami. Nie jest do końca przekonana czy bardziej chce wziąć udział w uroczystości czy przekonać się, że kobieta, która była dla niej oschła i nieprzystępna na pewno nie żyje. Nie zna tu nikogo. Obcy ludzie dookoła zdają się autentycznie być przejęci jej...