To moje pierwsze spotkanie z twórczością Olgi Rudnickiej i jakże udane!
Nie wiem, czy kiedykolwiek sięgnęłabym po jej książkę gdyby nie to, że dostałam ją jako prezent urodzinowy, który przeleżał kilka miesięcy i do którego się zbierałam, ale jakoś nigdy ostatecznie nie wypaliło. Aż do dziś.
,,Cichy wielbiciel" pochłonął mnie już po kilku stronach, a odpuścił dopiero przed chwilą, kiedy wreszcie skończyłam go czytać (no dobrze, z malutkimi przerwami!).
Autorka ma bardzo przyjemny styl, nie wybitny ani unikatowy, ale przyjemny, płynący, który czyta się bez większych problemów, a przy tym nie jest błahy i prostacki. Myślę, że to dobre wyważenie.
Nie będę zagłębiać się w historię, ponieważ ją raczej trzeba przeczytać samemu i samemu ocenić, czy nas poruszy, czy wywoła niepokój, będzie przyczyną bezsennych nocy i odwracania się na ulicach.
W moim przypadku chyba nie, choć ta historia zapadnie mi w pamięć i w jakichś sytuacjach o niej pomyślę, być może łatwo przychodzi mi przyswajanie faktów i sytuacji, które dzieją się na świecie i nie budzą one we mnie takiej paniki i przerażenia jak powinny, no cóż. Nie oznacza to, że historia przedstawiona w książce była jakkolwiek zła, skąd! Czytałam ją z zapartym tchem i z ciekawością przewracałam kolejne strony, przeżywając wszystko wraz z bohaterką i jej najbliższym otoczeniem. Nie da się zaprzeczyć, że autorka potrafi budować napięcie.
Potrafi też tworzyć postaci i to naprawdę dobre postaci! Rzadko zdarza się, bym w książkach takich lub kryminałach spotykała postaci, które nie są neutralne, wyblakłe i płaskie, a pełne życia, emocji, charakteru. Postaci, które JA całkiem polubię, tutaj pani Olga zyskuje u mnie sporego plusa.
Oczywiście nawet postać, która mojej sympatii nie zdobyła, a która jest tytułowym cichym wielbicielem, była niesamowicie skonstruowana, autorka dała nam wejść w psychikę oprawcy, poznać jego tok myślenia, jego uczucia, targające emocje.
Nie jest to jednak książka bez wad. Okropne były dla mnie powtórzenia tekstu piosenki czy nagrania z poczty głosowej, które były typowym "kopiuj wklej" i miały zapewne budować napięcie, a w efekcie były tak zwanymi "zapchajdziurami", których ta książka nie potrzebowała. Za dużo było stron wypełnionych tylko tym, co uważam za marnotrawienie wolnego miejsca na tekst lub zwyczajne szybsze skończenie książki. Taki zabieg przejdzie raz, drugi. Nie dziesiąty.
Tą książką Olga Rudnicka zachęciła mnie do sięgnięcia po inne jej tytuły, całe szczęście, że mam osobę, która ma cały arsenał jej twórczości, więc w przyszłości z przyjemnością ponownie się spotkamy.
Polecam!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Olgi Rudnickiej i jakże udane!
Nie wiem, czy kiedykolwiek sięgnęłabym po jej książkę gdyby nie to, że dostałam ją jako prezent urodzinowy, który przeleżał kilka miesięcy i do którego się zbierałam, ale jakoś nigdy ostatecznie nie wypaliło. Aż do dziś.
,,Cichy wielbiciel" pochłonął mnie już po kilku stronach, a odpuścił dopiero przed...