"Dowód osobisty" o zapiski narratora, którego poznajemy jako absolwenta podstawówki, a potem śledzimy jego losy aż do życiowej dojrzałości, gdy jest on już mężem i ojcem.

Główny bohater najpierw opisuje szkolne przygody swoich kumpli. Zgrana paczka urwisów i nygusów doprowadza swoimi szalonymi pomysłami do wielu nieporozumień, niezmiennie bawiąc czytelnika, bywa że do łez.

Charakterystyki uczniów i nauczycieli, rodziców, sąsiadów, milicjantów i donosicieli są celne i komiczne. Aż roi się tu od wszelkiej maści dziwaków i oryginałów, którzy zapisują się w pamięci odbiorcy.

„Dowód osobisty” to nie tylko solidna porcja czeskiego humoru w najlepszym wydaniu. To także satyra i utwór demaskatorski, którego autor zręcznie posługuje się czarnym humorem, absurdem i groteską.

Jak w wielu innych książkach Šabacha, tak i w tym przypadku jest i śmieszno, i straszno, gdyż sporo wydarzeń rozgrywa się podczas inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację, a także podczas późniejszych rozruchów i demonstracji.

Autor pisze barwnie, nieraz dosadnie, ale – co ciekawe – umie też połączyć wulgarność z nastrojowością i szczyptą liryzmu.
Książka do pośmiania się, ale także do przemyślenia. Pod wieloma względami wciąż aktualna.

"Dowód osobisty" o zapiski narratora, którego poznajemy jako absolwenta podstawówki, a potem śledzimy jego losy aż do życiowej dojrzałości, gdy jest on już mężem i ojcem.

Główny bohater najpierw opisuje szkolne przygody swoich kumpli. Zgrana paczka urwisów i nygusów doprowadza swoimi szalonymi pomysłami do wielu nieporozumień, niezmiennie bawiąc czytelnika, bywa że do...

To moje pierwsze zetknięcie z prozą Petra Šabacha. Książkę kupiłam podczas Poznańskich Targów Książki razem z kilkoma innymi przykładami literatury naszych południowych sąsiadów. Kolejny raz przekonałam się, że to coś dla mnie - Czesi mnie jakoś nie zawodzą. Ponownie ujmuje mnie ich poczucie humoru i fruwanie myślą gdzieś tam w przestworzach przy jednoczesnym mocnym osadzeniu w rzeczywistości - w tym co z pozoru bardzo zwykłe, bezbarwne i codzienne.

"Dowód osobisty" to historia o dorastaniu grupki chłopaków w czasach, kiedy komunistyczne władze trzymały swój but na gardle obywateli, budząc zarówno postrach, jak i salwy śmiechu. To ujmujące, że Czesi, chociaż nie brakuje im powodów do tego, by ponarzekać na swój los i pokazać go jako naznaczoną ofiarnością drogę ku wyzwoleniu i pomimo tego, że pamiętają doskonale o tych przygnębiających momentach w historii, w swojej prozie opowiadającej o czasach minionych zachowują dobry humor. Chociaż nie brakuje tutaj opisów bestialskiego zachowania służb, nie są one pretekstem do tego, by na karty tej książki wpuścić mrok - ciężki i duszący. Z drugiej strony nie ma też próby przekonania nas, że wcale nie było tak źle. To bardzo ciekawe, że niektórym udaje się pisać właśnie w taki sposób. Šabach łączy doświadczenie ogółu. Ukazuje bezwzględność, ale i marność systemu, a przy tym opowiada przecież o indywidualnych doświadczeniach grupy przyjaciół w okresie dojrzewania, która na swój sposób czasem walczy z systemem, a czasem z konieczności musi poddać się w obliczu jego obezwładniającego absurdu, i która zwyczajnie przeżywa młodość oraz wszystko to, co dla niej typowe. Czułam się częścią tej ferajny i polubiłam wszystkich jej członków. Jednocześnie zastanawiałam się, jacy z nich później byli dorośli. Częściowo autor uchyla rąbka tej tajemnicy.

Cóż mogę jeszcze powiedzieć? Cyba tylko tyle, że gorąco polecam!

https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl
https://www.facebook.com/JustynaCzytuje

To moje pierwsze zetknięcie z prozą Petra Šabacha. Książkę kupiłam podczas Poznańskich Targów Książki razem z kilkoma innymi przykładami literatury naszych południowych sąsiadów. Kolejny raz przekonałam się, że to coś dla mnie - Czesi mnie jakoś nie zawodzą. Ponownie ujmuje mnie ich poczucie humoru i fruwanie myślą gdzieś tam w przestworzach przy jednoczesnym mocnym...

Czy są czasy, w których czulibyśmy się naprawdę wolni? Czy lepiej pije się mając dowód osobisty czy wtedy, kiedy jest to przejaw swego rodzaju niesubordynacji? Czy zmieniamy się na przestrzeni lat naszego życia, czy jesteśmy tacy sami, a dojrzałość jest tylko zbiorem niewiele znaczących niuansów?

Z humorem, ale i wyraźną nostalgią, na pytania próbuje odpowiedzieć Petr Šabach.

Podobnież najpoważniejsza książka w dorobku autora.

Czy są czasy, w których czulibyśmy się naprawdę wolni? Czy lepiej pije się mając dowód osobisty czy wtedy, kiedy jest to przejaw swego rodzaju niesubordynacji? Czy zmieniamy się na przestrzeni lat naszego życia, czy jesteśmy tacy sami, a dojrzałość jest tylko zbiorem niewiele znaczących niuansów?

Z humorem, ale i wyraźną nostalgią, na pytania próbuje odpowiedzieć Petr...

Po przeczytaniu naszła mnie refleksja, że:
- niektóre przyjaźnie zawieramy na całe życie,
- należy uważać na nowe znajomości,
- karma wraca (nawet w postaci pomidorów),
- zawsze należy mieć dowód osobisty.

Po przeczytaniu naszła mnie refleksja, że:
- niektóre przyjaźnie zawieramy na całe życie,
- należy uważać na nowe znajomości,
- karma wraca (nawet w postaci pomidorów),
- zawsze należy mieć dowód osobisty.

Miało być nostalgicznie i zabawnie, i pewnie byłoby tak, gdybym to czytał 20 lat temu. Dziś wspominam ten aspekt demoludowej rzeczywistości bez uśmiechu, już bardziej ze smutkiem i zażenowaniem. Tak, część naszego życia upłynęła pod znakiem pokazującego się do czasu do czasu absurdu.
Nie sposób nie zastanawiać się, czy aby absurd z nami nie został, kiedy demoludy przeminęły...

Miało być nostalgicznie i zabawnie, i pewnie byłoby tak, gdybym to czytał 20 lat temu. Dziś wspominam ten aspekt demoludowej rzeczywistości bez uśmiechu, już bardziej ze smutkiem i zażenowaniem. Tak, część naszego życia upłynęła pod znakiem pokazującego się do czasu do czasu absurdu.
Nie sposób nie zastanawiać się, czy aby absurd z nami nie został, kiedy demoludy przeminęły...

Petr Šabach jest dla mnie geniuszem jeśli chodzi o pisanie o rzeczach trudnych, poważnych w sposób sarkastyczny, przyśmiewczy. I tak jest tym razem w jego autobiograficznej powieści, która rozpoczyna się w latach sześćdziesiątych od wielkiego wydarzenia jakim jest w życiu każdego młodego człowieka otrzymanie tytułowego dowodu osobistego. Dowód osobisty to ważna rzecz, bo dzięki niemu można legalnie kupić piwo .
Zmiany zachodzące w ustroju, zmiany zachodzące w życiu, zmiany zachodzące w jednostce, to wszystko umieszczone we współczesnej historii byłej Czechosłowacji , w czasie Praskiej Wiosny oraz po tym, co działo się później, wraz ze wszystkimi konsekwencjami.
W czasie lektury śmiałam się w głos, ale po jej zakończeniu zostałam z wieloma pytaniami, przemyśleniami. Książka przeczytana w odpowiednim bardzo dla mnie czasie. Warto.
„ Podczas wojny trzydziestoletniej w Czechach panowała tak skrajna nędza, że nawet dla dzieci zabrakło piwa”.
„Strach natychmiast robi z was dziecko. Nawet mały strach.”
„Czasem, nie za często, ale zdarza się, że człowiek ma w życiu farta i trafi na nauczycielkę, która jest w porządku.”

Petr Šabach jest dla mnie geniuszem jeśli chodzi o pisanie o rzeczach trudnych, poważnych w sposób sarkastyczny, przyśmiewczy. I tak jest tym razem w jego autobiograficznej powieści, która rozpoczyna się w latach sześćdziesiątych od wielkiego wydarzenia jakim jest w życiu każdego młodego człowieka otrzymanie tytułowego dowodu osobistego. Dowód osobisty to ważna rzecz, bo...

Zbeletryzowane wspomnienia lub - jak kto woli - autobiograficzna powieść Petra Sabacha. Obejmuje okres jego życia od czasu otrzymania tytułowego dowodu osobistego, aż do pierwszej dekady lat dwutysięcznych.
Jak to zwykle bywa u naszych południowych sąsiadów, każda historia zawiera zawsze pewien element humoru, nawet przemieszany z delikatnie mówiąc niezbyt wesołymi przygodami. Taki typowo czeski dystans do siebie i otoczenia.
Ale to nie jest komedia. Ogólny wydźwięk po przeczytania całości wcale nie jest wesoły ani budujący. Narrator doświadczył tego kilkukrotnie. Chociażby wtedy, gdy wskutek zamiany kurtek wyszło na jaw kim jest naprawdę świeżo poznany kumpel od kielicha i opowieści o muzyce rockowej. A już najbardziej wtedy, gdy pojechał do archiwum do Pardubic.
Zatem jest lekko, z elementami humoru (choć daleko im do szwejkowskiego czy arystokratki) ale także nastrojowo i refleksyjnie. A przy tym kawałek współczesnej historii Czech (a raczej Czechosłowacji) ze szczególnym uwzględnieniem Praskiej Wiosny oraz następującej po niej „normalizacji”, ze wszystkimi jej skutkami. Zdecydowanie warto.

Zbeletryzowane wspomnienia lub - jak kto woli - autobiograficzna powieść Petra Sabacha. Obejmuje okres jego życia od czasu otrzymania tytułowego dowodu osobistego, aż do pierwszej dekady lat dwutysięcznych.
Jak to zwykle bywa u naszych południowych sąsiadów, każda historia zawiera zawsze pewien element humoru, nawet przemieszany z delikatnie mówiąc niezbyt wesołymi...

Sabach jak zwykle w punkt. Szkoda, że już nic nie napisze...

Sabach jak zwykle w punkt. Szkoda, że już nic nie napisze...

Zbiór historyjek z okresu kiedy człowiek staje się dorosły. Na początku jest wesoło później bywa różnie. Bo taka jest ta dorosłość. Warto przeczytać tą jak i inne książki autora.

Zbiór historyjek z okresu kiedy człowiek staje się dorosły. Na początku jest wesoło później bywa różnie. Bo taka jest ta dorosłość. Warto przeczytać tą jak i inne książki autora.

Napisać o traumie życia w realnym socjalizmie bez podlewania wszystkiego bogoojczyźnianym sosem - to potrafią tylko Czesi.

Napisać o traumie życia w realnym socjalizmie bez podlewania wszystkiego bogoojczyźnianym sosem - to potrafią tylko Czesi.