Myślę, że każdy miłośnik thrillerów chociaż raz słyszał nazwisko Beckett (Simon, chociaż o Samuelu też pewnie wielu słyszało;)). Jego seria z antropologiem sądowym Davidem Hunterem to pewniak. Autor długo kazał czekać swoim czytelnikom na piątą część.
Gdy wreszcie zasiadłam z nią w fotelu, towarzyszyło mi zaaferowanie, bo tak jak napisałam- Hunter nie zawodzi. A jednak pierwsze 100 stron wprawiło mnie w lekką konsternacje- multum opisów czynności, dokonywanym przez Davida, tak dokładnych, że niemalże byłam przekonana, iż na kolejnej stronie przeczytam o tym, jak załatwia on potrzeby fizjologiczne;) A co przyniosły kolejne strony?

Anglia. Hrabstwo Essex. Teren zalewowy, pełen mokradeł. I właśnie na jednym z takich bagiennych terenów odnalezione zostają zwłoki w stanie zaawansowanego rozkładu. Miejscowa policja wzywa do pomocy w wydobyciu ciała i w jego zidentyfikowaniu Davida Huntera, szanowanego niegdyś antropologa sądowego, aktualnie z małymi problemami z reputacją i dużymi problemami z życiem osobistym. Hunter przyjmuje zlecenie i przyjeżdża na moczary, które, jak się szybko okazuje, kryją więcej zwłok...

Wspomniałam o pewnym znudzeniu, które towarzyszyło mi przez kilkadziesiąt początkowych stron tej książki. Klimat załapałam od razu- moja kochana Anglia, hrabstwo Essex, smagane ulewami, podmokłe i bagienne. Był też Hunter, który nigdy jeszcze mnie nie zawiódł, a wręcz odwrotnie- zawsze zachwycał. Coś jednak początkowo nie potrafiło mnie w 100% zainteresować tą historią. Może nadmiar opisów czynności mało ważnych, może długo rozwijająca się akcja?
Jednak my, kobiety powinnyśmy zawsze ufać swojej intuicji, bo i tym razem przeczucie, że najnowsza opowieść Becketta porwie mnie bez reszty, sprawdziło się. Porwie, a raczej wchłonie, wsiąknie, wciągnie niczym te bagna w książce. Kolejne kilkaset stron intryguje bez reszty, ciężko oderwać się choć na chwilę do tych wszystkich pozaksiążkowych czynności. Co prawda moje podejrzenia, co do tajemnicy młodego Villiersa się sprawdziły (kto czytał, ten wie), natomiast ostateczne rozwiązanie zagadki pozostało dla mnie tajemnicą aż do samego jej wyjaśnienia. Plus dla autora za wniesienie odrobiny światła do prywatnego życia Davida Huntera. A i sam Hunter jak zawsze na plus. Wszystkie Huntery to porządne chłopy (patrz: Chris Carter;)).

Powiem Wam, że choć połykam multum thrillerów i sporo z nich mi się podoba, to po przeczytaniu Becketta widzę, jak niewiele jest naprawdę tak solidnych. Ten typ thrillera ciekawi mnie najbardziej,- antropologia, medycyna, entomologia sądowa. Do tego ciekawie skonstruowani bohaterowie, zaskakujące rozwiązania intryg i niesamowity klimat scenerii wydarzeń. Do dziś pamiętam Hebrydy Zewnętrzne z drugiej części tej serii (mojej ulubionej), a i tu klimat wszechogarniającej wody jest niezwykle sugestywny.

Miłośnicy tego typu historii z pewnością nie będą zawiedzeni. Po skończeniu lektury oczywiście pozostaje apetyt na więcej, a że zakończenie jest poniekąd otwarte, jest spora szansa na kolejne odsłony zawodowo-prywatnych losów Huntera. Czekam więc!

Myślę, że każdy miłośnik thrillerów chociaż raz słyszał nazwisko Beckett (Simon, chociaż o Samuelu też pewnie wielu słyszało;)). Jego seria z antropologiem sądowym Davidem Hunterem to pewniak. Autor długo kazał czekać swoim czytelnikom na piątą część.
Gdy wreszcie zasiadłam z nią w fotelu, towarzyszyło mi zaaferowanie, bo tak jak napisałam- Hunter nie zawodzi. A jednak...