„Promyczek” powalił mnie na kolana. „Gus” łagodził rany. A jak było z „Franco”?
Pierwsze co od razu przychodzi mi do głowy to myśl, żeby nie oceniać tej pozycji pod okiem tamtych, bo to zupełnie inna historia, gdzie istnieje tylko lekkie nawiązanie do poprzednich.
Franco jest jednym z członków zespołu znanego z poprzednich części serii. Ma już dość dziewczyn na jedną noc, pragnie znaleźć tą wyjątkową. W końcu spotyka Gemme, jednak ona ma inne priorytety w życiu.
Kim Holden zdążyła już nam udowodnić, że potrafi pisać porywające historię, które potrafią rozśmieszać i zarazem chwytać za serca. Tak było również w tym przypadku, tylko powiedziałabym, że w lekko mniejszym stopniu. Również mieliśmy do czynienia zarówno z wesołymi momentami, jak i tymi wzruszającymi. Podobało mi się, że Gus, zawsze gdzieś z boku był obecny, bo jak już nie raz wspominałam, to mój ulubiony bohater tej serii.
Polubiłam głównych bohaterów książki. Dlaczego? Pomimo tego w jakich sytuacjach życiowych się znaleźli, są realni. Dialogi pomiędzy nimi nie są sztuczne, a chemia pomiędzy nimi wyczuwalna jest na kilometr. Tak są sceny, ale wszystko opisane z taktem, więc nie musicie się przejmować.
Nie spodziewajcie się z pewnością takiego wybuchu emocji, jaka miała miejsce w „Promyczku”. „Franco” należy z pewnością do tych lekkich książek, przy której można odprężyć się po ciężkim dniu. Myślę, że sięgając po tą pozycję nie będziecie zawiedzeni o ile nie postawicie jej zbyt wygórowanych oczekiwań.

„Promyczek” powalił mnie na kolana. „Gus” łagodził rany. A jak było z „Franco”?
Pierwsze co od razu przychodzi mi do głowy to myśl, żeby nie oceniać tej pozycji pod okiem tamtych, bo to zupełnie inna historia, gdzie istnieje tylko lekkie nawiązanie do poprzednich.
Franco jest jednym z członków zespołu znanego z poprzednich części serii. Ma już dość dziewczyn na jedną noc,...