Genialna książka o wszystkim i o niczym (puszczam oczko). Rosyjski postmodernizm w najlepszym wydaniu, który pochłania bez reszty i nie pozostawia jeńców. Teoretycznie cała fabuła dzieje się w głowie głównego bohatera, ale jest przepełniona tyloma zwrotami akcji, że czyta się fantastycznie. Przed lekturą warto się zapoznać z biografiami Czapajewa i von Ungerna, żeby łatwiej się odnaleźć w przedstawionym świecie. A tak w ogóle, to żaden ze światów nie jest realny – dążmy zatem do Mongolii Wewnętrznej!

Genialna książka o wszystkim i o niczym (puszczam oczko). Rosyjski postmodernizm w najlepszym wydaniu, który pochłania bez reszty i nie pozostawia jeńców. Teoretycznie cała fabuła dzieje się w głowie głównego bohatera, ale jest przepełniona tyloma zwrotami akcji, że czyta się fantastycznie. Przed lekturą warto się zapoznać z biografiami Czapajewa i von Ungerna, żeby łatwiej...

Gdybym pił, to bym się z panem Wiktorem napił.

Gdybym pił, to bym się z panem Wiktorem napił.

Połączenie ambitnej literatury współczesnej i wtf - wręcz mam wrażenie, że autor pisał niektóre fragmenty po jakichś narkotykach, i to z więcej niż jednej grupy farmakologicznej. Mocno eksperymentalna powieść, trudna do ogarnięcia, z rozgałęziającymi się we wszystkich kierunkach odwołaniami kulturalnymi wyłażącymi z każdej kartki, pełna filozofowania ocierającego się o grafomanię, a może o zamierzony kicz. Ciężko mi to szalone dzieło ocenić gwiazdkowo, ale doceniam - ta powieść to swoiste wyzwanie. Polecam lubiącym eksperymenty.

Połączenie ambitnej literatury współczesnej i wtf - wręcz mam wrażenie, że autor pisał niektóre fragmenty po jakichś narkotykach, i to z więcej niż jednej grupy farmakologicznej. Mocno eksperymentalna powieść, trudna do ogarnięcia, z rozgałęziającymi się we wszystkich kierunkach odwołaniami kulturalnymi wyłażącymi z każdej kartki, pełna filozofowania ocierającego się o...

Wszystko o niczym jest wszystkim! Świetna książka ;)

Wszystko o niczym jest wszystkim! Świetna książka ;)

Zen podlane mocną, rosyjską wódką, doprawione celnymi obserwacjami na temat Rosji

Zen podlane mocną, rosyjską wódką, doprawione celnymi obserwacjami na temat Rosji

Książka do mnie nie przemówiła.
Zbyt wiele z niej nie zrozumiałam. Na przykład, nie pamiętałam żadnych dowcipów o Czapajewie i przez to miałam wrażenie, że coś bardzo ważnego mi umyka. No i nie znoszę, kiedy bohater działa pod wpływem narkotyków. Mam wtedy poważny problem z wczuciem się w niego, zrozumieniem jego decyzji, jego psychodelicznego świata. Tak było i w "Małym palcu Buddy". A Autor w ogóle nie próbował mi ułatwić tego procesu, wprost przeciwnie.
Więcej marudzenia tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2016/01/may-palec-buddy-bardzo-niejasne.html

Książka do mnie nie przemówiła.
Zbyt wiele z niej nie zrozumiałam. Na przykład, nie pamiętałam żadnych dowcipów o Czapajewie i przez to miałam wrażenie, że coś bardzo ważnego mi umyka. No i nie znoszę, kiedy bohater działa pod wpływem narkotyków. Mam wtedy poważny problem z wczuciem się w niego, zrozumieniem jego decyzji, jego psychodelicznego świata. Tak było i w...

Niesamowita książka! Wprowadza czytelnika w stan podobny do stanu bohatera - sami czujemy się jak pacjenci szpitala psychiatrycznego. Wizje dwóch światów, nie wiadomo który z nich jest realny. Bardzo ciekawe postaci, magiczne wątki i interesujące opowieści. Bohater zasypiając, budzi się w innym świecie pełnym niespodzianek! Bardzo podobała mi się ta książka :)

Niesamowita książka! Wprowadza czytelnika w stan podobny do stanu bohatera - sami czujemy się jak pacjenci szpitala psychiatrycznego. Wizje dwóch światów, nie wiadomo który z nich jest realny. Bardzo ciekawe postaci, magiczne wątki i interesujące opowieści. Bohater zasypiając, budzi się w innym świecie pełnym niespodzianek! Bardzo podobała mi się ta książka :)

Bardzo mi przypomina twórczość ukochanego Williama S. Burroughsa. Czuję się Piotrem Pusto, a mały palec Buddy jak kawałek lustra z Królowej Śniegu - tkwi we mnie i obnaża prawdziwą postać rzeczywistości. Rzeczywistości, która nie istnieje.



Recenzja zamieszczona w Ulvhel X:
""No wie pan, Piotrze - powiedział z uśmieszkiem Ungern - kiedy urządza pan, na przykład, rozróbę w jakiejś knajpie w rodzaju ''Muzycznej Tabakierki", to można przypuszczać, że i pan i pozostali goście widzicie mniej więcej to samo. Choć to też wielkie pytanie. Ale tam, gdzie dopiero co byliśmy, wszystko jest nader indywidualne. Nie ma tam nic, co istniałoby, jak to się mówi, w rzeczy samej. Wszystko zależy od tego, kto na to patrzy. Dla mnie, na przykład, wszystko wokół zalewa oślepiające światło. A dla moich chłopców (...) jest to samo, co pan widzi. A dokładniej, pan widzi wokół siebie to, co oni (...)"
Oto przypadkowo wylosowany cytat z książki "Mały palec Buddy". Autorem jest rosyjski pisarz Wiktor Pielewin, którego twórczość została wpisana na czarną listę książek "niesłusznych", utworzoną przez organizację popierająca Władimira Putina. W sumie nic dziwnego - słowa wyplute przez pióro moskiewskiego masakratora skutecznie rozwalają poukładaną i "poprawną" wizję świata wyznawaną przez ludzkość od zarania dziejów.
Już sama okładka "Małego palca Buddy" powoduje umysłowe turbulencje. Czerwona acz przezroczysta komunistyczna gwiazda, a za nią krzyż łaciński... a może to świątynia widziana z lotu ptaka... albo wielka kwadratowa brama, a za nią długi czerwony korytarz, na końcu którego można dostrzec nie wiadomo co. A wszystko to zawarte w okręgu orientalnych wielokolorowych wzorów. Małe symetryczne różowe słonie... a może to są jednak gołe baby... albo chmury... albo dalekowschodnie bóstwa. Podejrzewam, że czegokolwiek tu nie zobaczę - będę miała rację.

Przejdźmy do treści. Bohater, Piotr Pusto, żyje w dwóch równie nierealnych przestrzeniach. Jednocześnie jest komisarzem w dywizji Czapajewa w 1919 roku i pacjentem szpitala psychiatrycznego gdzieś w latach dziewięćdziesiątych. Obie (nie) rzeczywistości płynnie przeplatają się ze sobą, tworząc złudzenie budzenia się z jednego snu, by za chwilę znaleźć się w drugim. Jakby tego było mało - historie Piotra Pusto przeplatają się z historiami innych bohaterów, gdzie właściwie jedno nie ma nic wspólnego z drugim. Każdy żyje we własnym świecie - i to nie jednym - i każdy z tych światów jest równie absurdalny.
Tłem dla całej powieści jest okrutny obraz sowieckiej Rosji - zatracającej się w wojnie domowej, tonącej w litrach wódki i zakopanej w kilogramach kokainy, a do tego przyprawionej magią. Tu wszyscy - Czapajew, Furmanow, Kotowski, Ungern von Sternberg, a nawet Arnold Schwarzeneger są tak samo fikcyjni jak sam Pusto.
Nihilizm, surrealizm i groteska na najwyższym poziomie. Po przeczytaniu "Małego palca Buddy" nie idzie pozbyć się wrażenia, że pojęcia takie jak "rzeczywistość", "prawda" czy "logika" są największym kłamstwem ludzkości. Pielewin mistrzowsko pokazuje, że wszystko co widzimy, słyszymy, mówimy, robimy i myślimy jest czystą iluzją. Tak jak i my sami.
Lektura obowiązkowa dla każdego Wątpiącego. Amen.
Eva Chersin"

Bardzo mi przypomina twórczość ukochanego Williama S. Burroughsa. Czuję się Piotrem Pusto, a mały palec Buddy jak kawałek lustra z Królowej Śniegu - tkwi we mnie i obnaża prawdziwą postać rzeczywistości. Rzeczywistości, która nie istnieje.



Recenzja zamieszczona w Ulvhel X:
""No wie pan, Piotrze - powiedział z uśmieszkiem Ungern - kiedy urządza pan, na przykład, rozróbę w...

zbyt wiele z tej książki niezrozumiałam, żeby ocenić ją wyżej, ale i tak do mnie trafia.

zbyt wiele z tej książki niezrozumiałam, żeby ocenić ją wyżej, ale i tak do mnie trafia.

"Czapajew i pustota", niesamowita, surrealistyczna książka, która wchłania, pochłania, zabiera na Ural i przenosi w czasie. Z pewnością nie wrzucę jej do worka SF, bardziej do fizyki kwantowej w praktyce. Żeby mieć pełen obraz, dobrze poznać książki Ossendowskiego, który był druhem i powiernikiem - podobno również majątku "Krwawego Barona", czyli Romana Fiodorowicza von Ungern-Sternberga, nadbałtyckiego, niemieckiego arystokraty walczącego zarówno z rewolucyją bolszewicką i raczkującą Armią Czerwoną oraz z Chinami. Pierwotnie jako oficer carski, później niezależny kaukaski watażka. Wikipedia podaje miejsce śmierci - Nowosybirsk, jest to jednak błędne, zginął podczas przeprawy przez rzekę Ural. Historia skarbu, a w zasadzie majątku, którego powiernikiem był właśnie Ossendowski jest bardziej prawdopodobna i zapewne gdzieś, w Mongolii Wewnętrznej spoczywa czekając na szczęśliwego znalazcę. Znając historię zarówno Barona, Czapajewa, rewolucji - książka staje się prawdziwą ucztą.

"Czapajew i pustota", niesamowita, surrealistyczna książka, która wchłania, pochłania, zabiera na Ural i przenosi w czasie. Z pewnością nie wrzucę jej do worka SF, bardziej do fizyki kwantowej w praktyce. Żeby mieć pełen obraz, dobrze poznać książki Ossendowskiego, który był druhem i powiernikiem - podobno również majątku "Krwawego Barona", czyli Romana Fiodorowicza von...