Czytelniczą przygodę z Fabryczną Zoną zacząłem od „Ołowianego świtu” Michała Gołkowskiego. Powieść jakoś specjalnie mną nie wstrząsnęła, niemniej jednak była na tyle obiecująca że musiałem do Zony powrócić. Tym razem chciałem spróbować innego Autora, i padło na „Sopla” Pawła Kornewa. Jest to pierwsza z części cyklu „Przygranicze”. Tymczasem kiedy stron ubywało, mnie coraz bardziej nachodziły wątpliwości czy aby na pewno ta część otwiera cykl? Wszyscy znają wszystkich, zasadniczo nie było wiadomo gdzie odbywa się akcja powieści, poza suchymi nazwami własnymi siedzib ludzkich. Sprawdziłem – to jest pierwsza część…
Pierwszą połowę książki czytało się w miarę udanie, ale tak na dobrą sprawę jest ona przegadana. Masa rozmów pomiędzy Soplem i jego znajomymi lub antagonistami, przetykane od czasu do czasu nieudanymi zamachami na życie głównego bohatera. Druga połowa, czyli „Rajd na północ” jest już znacznie ciekawsza, i coś (wreszcie) zaczyna się dziać. Bez obaw, akcja nie gna na złamanie karku, ale porównaniu do początkowo-środkowych fragmentów, to jest duży postęp. Trochę magii, trochę strzelanin, i następuje koniec. Dość nagły…
Oceniam powieść na sześć gwiazdek, z dość dużym kredytem zaufania. Do Przygranicza na pewno jeszcze powrócę, jednak z nadzieją że będzie lepiej niż w otwarciu cyklu.

Czytelniczą przygodę z Fabryczną Zoną zacząłem od „Ołowianego świtu” Michała Gołkowskiego. Powieść jakoś specjalnie mną nie wstrząsnęła, niemniej jednak była na tyle obiecująca że musiałem do Zony powrócić. Tym razem chciałem spróbować innego Autora, i padło na „Sopla” Pawła Kornewa. Jest to pierwsza z części cyklu „Przygranicze”. Tymczasem kiedy stron ubywało, mnie coraz...