Główna bohaterka Emilia to staroświecka kobieta uwielbiająca spódnice, własny styl ubierania, ma kreseczki pod oczami jest ciepłą, miłą i poukładaną osobą.
Pracuje w Krakowskim antykwariacie z panem Franciszkiem codziennie każdego dnia rano piją kawę z kardamonem i herbatę razem pracują.
Emilia kocha nad życie książki,czyta niezwykłe, niesamowite książki snuje przy nich o marzeniach, prawdziwym uczuciu.
Ma matkę Liliannę, z którą nic nie łączy nie mają wspólnego ją samą wychowała niania Zosia żona Pana Franciszka.
Pewnego dnia wraca do swojego domu dowiaduje się, że jej ojciec ma chore serce trafił do szpitala ojciec traktuje Emilkę jak małą dziewczynkę, którą zawsze dla niego była i jest nadal.
Ma on żonę Różę, którą bardzo kocha jest z nią prze szczęśliwy jest ona macochą Emilki kocha ją bardziej niż jej biologiczna matka Lili traktuje jak własną córkę od dziecka, bardzo dobrze się dogadują.

Emilka ma też pieska włóczykija, nieodłącznego, kochanego, oddanego i wiernego przyjaciela, który wszędzie ze swoją panią jest.
Gdy przyjeżdża do Modrzejowej ojciec wita ją radośnie z otwartymi ramionami, a Róża bardzo się cieszy z powrotu do domu dziewczyny.
Pewnego dnia poznaje tajemniczego, przystojnego Szymona mężczyzna zamieszkuje w starej latarni morskiej pustą pustelnię Emilia wraz ze swoim pieskiem włóczykijem spędzają u Szymona wspaniałe chwile.
Emilia jest strasznie zakochana w nowo spotkanym mężczyźnie czuje, że rodzi się między nim, a nią głębokie uczucie, które przeradza się w miłość.
Emilka ma także najlepszą, zaufaną przyjaciółkę Igę,na którą może zawsze liczyć, nie mają sekretów przed sobą.

Tych co bardzo kocha i zna od dawna skrywają mroczne tajemnice. Róża kiedyś była w ciąży ukryła ten fakt przed swoim mężem Jankiem, że urodziła mu syna, którego oddała do adopcji komuś innemu na wychowanie.
Nie mogła dać rady z wychowaniem dziecka nie miała środków na życie by zapewnić swojemu synowi lepsze życie. Okazało się, że Szymon jest jej dzieckiem nie wyznała Róża pomimo tego jemu prawdy, że jest prawdziwą matką.


Bardzo wyraziste, wspaniałe postacie polubiłam Emilię za jej dobroć, szlachetność i pomoc dla innych, że troszczyła się o swoją macochę Różę, którą kochała jak matkę, a skradł mi serce piesek włóczykij mały kundelek uroczy, śliczny.
Za to Lili matkę Emilii nie rozumiałam, była irytującą, samolubną egoistką bardzo denerwującą damulkę zgrywała jakby pozjadała wszystkie rozumy.
Szymona polubiłam od początku jest cudownym, dobrym mężczyzną, który kocha Emilię bardzo mocno poczuła się przy nim bardzo szczęśliwa.
A Pana Franciszka cenię za ciepło,życzliwość jest pogodnym,dobrym człowiekiem.
Pod zachwytem jestem książki Doroty Gąsiorowskiej zrobiła kawał świetnej roboty pisząc taką pełną uroku,ciepła,pięknych uczuć powieść zachwycona jestem.
Urzekła mnie ta historia, przejmująca chwytająca za serce.
Wzruszyłam się przy niej, gdy czytałam to moje kolejne spotkanie z pisarką, ale nie ostatnie.
Napisana książka w lekkim, przyjemnym stylu,,,,urzekająca, wspaniała.

"Antykwariat spełnionych marzeń" to przecudna, mądra, bardzo dobra i piękna książka przy której się zrelaksowałam, z uśmiechem na twarzy czytałam, zdecydowanie trafiła w moje gusta.

Główna bohaterka Emilia to staroświecka kobieta uwielbiająca spódnice, własny styl ubierania, ma kreseczki pod oczami jest ciepłą, miłą i poukładaną osobą.
Pracuje w Krakowskim antykwariacie z panem Franciszkiem codziennie każdego dnia rano piją kawę z kardamonem i herbatę razem pracują.
Emilia kocha nad życie książki,czyta niezwykłe, niesamowite książki snuje przy nich o...