Uwielbiam klimat książek tej autorki, mam ochotę skoczyć do najbliższego antykwariatu choć to tylko miejsce w książce łączące losy bohaterów.

Uwielbiam klimat książek tej autorki, mam ochotę skoczyć do najbliższego antykwariatu choć to tylko miejsce w książce łączące losy bohaterów.

Emilia pracuje z książkami, sama trochę pisze. Jeździ między Gdańskiem a Krakowem. Jakie tajemnice skrywała jej niania, czym martwi się macocha, jaka niespodziankę szykuje mama. Czy Emilia znajdzie w tym labiryncie czas na uczucia?

Emilia pracuje z książkami, sama trochę pisze. Jeździ między Gdańskiem a Krakowem. Jakie tajemnice skrywała jej niania, czym martwi się macocha, jaka niespodziankę szykuje mama. Czy Emilia znajdzie w tym labiryncie czas na uczucia?

Kolejna ciepła, tajemnicza opowieść stworzona przez Dorotę Gąsiorowska. Emilia pracuje w antykwariacie. Ma trudne relacje z matką i skomplikowaną sytuację rodzinną. Do tego komplikuje się jej nawet z przyjaciółką. Przypadkiem poznany Szymon też okazuje się skrywać sekrety. Trochę długo zajmuje nim sprawy nabierają właściwego tempa. Książka jest napisana bardzo dobrze, ale troszkę rozwleczona fabuła i trudno było się zaprzyjaźnić z bohaterami. Inne książki autorki zdecydowanie bardziej mnie wciągały i intrygowały. Myślę że późniejsze powieści autorki są dużo lepsze.

Kolejna ciepła, tajemnicza opowieść stworzona przez Dorotę Gąsiorowska. Emilia pracuje w antykwariacie. Ma trudne relacje z matką i skomplikowaną sytuację rodzinną. Do tego komplikuje się jej nawet z przyjaciółką. Przypadkiem poznany Szymon też okazuje się skrywać sekrety. Trochę długo zajmuje nim sprawy nabierają właściwego tempa. Książka jest napisana bardzo dobrze, ale...

Niewątpliwym plusem książki jest piękny język autorki, reszta jednak nie bardzo przypadła mi do gustu. W trakcie lektury nie opuszczało mnie wrażenie "sztuczności" bohaterów oraz wydarzeń, nie byłam się w stanie z nimi zżyć. Historia jest opowiedziana bardzo ładnie, jednak trzeba się uzbroić w sporą dozę cierpliwości, aby przez nią przebrnąć do końca - mnie utrzymała w tym ciekawość o dalsze losy bohaterów.

Niewątpliwym plusem książki jest piękny język autorki, reszta jednak nie bardzo przypadła mi do gustu. W trakcie lektury nie opuszczało mnie wrażenie "sztuczności" bohaterów oraz wydarzeń, nie byłam się w stanie z nimi zżyć. Historia jest opowiedziana bardzo ładnie, jednak trzeba się uzbroić w sporą dozę cierpliwości, aby przez nią przebrnąć do końca - mnie utrzymała w tym...

Książka absolutnie mnie nie porwała. Jeżeli miałabym się ograniczyć do jednego stwierdzenia, to po prostu jest nudna. Miała ona ogromny potencjał na przyjemną powieść obyczajową. Niestety się nie udało.
Z plusów mogę podkreślić przyjemny klimat powieści - artystyczno - inteligencki świat Krakowa miesza się z sielskością Modrzewiowej - małej wioski nadmorskiej. Do tego mamy główną bohaterkę, która żyje w uroczym
old-fashioned stylu. Pracuje w antykwariacie i kocha pisać powieści. To mogło się przerodzić w super opowieść.
Ale przyszedł czas na minusy, czyli bardzo chaotycznie poprowadzoną akcję, przydługawe opisy prozaicznych, codziennych czynności, które z czasem robiły się nudnawe. A do tego plot twisty, które rozwiązywały się na 2-3 stronach.

I taka ta powieść jest - po prostu nudnawa. Nie jest szkodliwa, ale czułam się nią potężnie zmęczona.

Można przeczytać, ale myślę, że znajdzie się wiele dużo bardziej angażujących pozycji.

Książka absolutnie mnie nie porwała. Jeżeli miałabym się ograniczyć do jednego stwierdzenia, to po prostu jest nudna. Miała ona ogromny potencjał na przyjemną powieść obyczajową. Niestety się nie udało.
Z plusów mogę podkreślić przyjemny klimat powieści - artystyczno - inteligencki świat Krakowa miesza się z sielskością Modrzewiowej - małej wioski nadmorskiej. Do tego mamy...

„Antykwariat spełnionych marzeń” autorstwa Doroty Gąsiorowskiej jest moim pierwszym spotkaniem z piórem tej autorki. Powieść należy do gatunku literatura obyczajowa i jest jej bardzo dobrym przedstawicielem. Książka napisana jest poprawnym stylem oraz pięknym językiem, natomiast lekkie pióro autorki powoduje, że czyta się ją płynnie i przyjemnie. W mojej ocenie pomysł na fabułę powieści jest ciekawy i nietuzinkowy, a cała historia poprowadzona w sposób sprawny i interesujący. Akcja toczy się zarówno w Małopolsce jak i na Pomorzu. Przepiękne opisy uliczek i krajobrazu Krakowa oddają niezwykły klimat tego miasta, natomiast przedstawienie okolic Modrzewiowej z szumem Bałtyku pozwala poczuć na twarzy morską bryzę. Autorka świetnie wykreowała główną bohaterkę – Emilię oraz bohaterów drugoplanowych, którzy są wyraziści i dostarczają czytelnikowi wielu emocji i wzruszeń. Osobiście polubiłam postać Emilii – młodą dziewczynę o dobrym sercu z wartościami, która kocha książki i pracę w starym lecz klimatycznym antykwariacie. Jak potoczyły się losy głównej bohaterki, zainteresowanych odsyłam do kart powieści. Książka jest niezwykle ciepła i urocza. Jest to opowieść o miłości, przyjaźni, więzach rodzinnych, pomocy innym, wybaczeniu – po prostu o życiu oraz trudzie pogodzenia się z wydarzeniami z przeszłości i ruszeniu dalej. Autorka płynnie przechodzi pomiędzy poszczególnymi wydarzeniami, dzięki czemu czytelnik nie gubi żadnego wątku. Atutem fabuły nie jest jej wartka akcja, bowiem wszystko toczy się tu spokojnie, ale właśnie ten spokój i klimat wszystkich przepięknie i szczegółowo opisanych osób, miejsc i wydarzeń oddaje niepowtarzalną atmosferę powieści. Książka jest przepełniona cudownym aromatem pysznej kawy z kardamonem, zapachem książek w antykwariacie oraz tabaki Pana Franciszka. Na zakończenie poszczególne wątki powieści są zgrabnie domknięte i wyjaśnione. Uwielbiam czytać książki o książkach, a w tym tomie książki odgrywają ważną rolę i dlatego też ta pozycja powiększa grono moich ulubionych. Polecam serdecznie tę powieść, każdemu komu bliskie jest czytanie niebanalnych opowieści szczególnie z książkami w tle.

„Antykwariat spełnionych marzeń” autorstwa Doroty Gąsiorowskiej jest moim pierwszym spotkaniem z piórem tej autorki. Powieść należy do gatunku literatura obyczajowa i jest jej bardzo dobrym przedstawicielem. Książka napisana jest poprawnym stylem oraz pięknym językiem, natomiast lekkie pióro autorki powoduje, że czyta się ją płynnie i przyjemnie. W mojej ocenie pomysł na...

Autorka ma bardzo ciekawy styl pisania. Historie są tajemnicze, wciągające i wypełnione bańką, którą chce się przebić przez co czyta się niemal jednym tchem.

Autorka ma bardzo ciekawy styl pisania. Historie są tajemnicze, wciągające i wypełnione bańką, którą chce się przebić przez co czyta się niemal jednym tchem.

Dorota Gąsiorowska kreśli romantyczną historię pomiędzy dwojgiem wrażliwych ludzi, odkrywa przed czytelnikami wpływ bolesnych znamion przeszłości na życie, opowiada o tym jak ważne jest otaczanie się bliskimi ludźmi, pokazuje także ponure skutki kłamstwa i zdrady. Na uwagę zasługuje bogaty styl autorki, wyjątkowa umiejętność operowania językiem, malowniczość opisów, czy prowadzenie samej historii. A jednak, pomimo doskonałego warsztatu, pojawiło się kilka elementów, które nie przekonały mnie do tej powieści.
Pierwsza z nich to kreacja samej głównej bohaterki. Na tle innych postaci Emilia wydała mi się bezbarwna i pozbawiona jakiejkolwiek ikry. Autorka postawiła na przeciętność i spokój w tworzeniu osobowości Emilii, która kompletnie nie przypadła mi do gustu. Według mnie, skoro Emilia jest obdarzona tak wyjątkowym charakterem, jak twierdzą jej przyjaciele, powinna się jakoś wyróżniać, a jedyne czym moim zdaniem się wyróżnia to zamiłowaniem do staroświeckiego stylu. Osoba, która pisze książki, poznaje rodzinne sekrety, prowadzi antykwariat oraz zdobywa serce sławnego mężczyzny nie musi mieć nudnego charakteru, a jednak w tym przypadku D. Gąsiorowska poleciała po stereotypach, co nie przydało urokowi tej historii.
Kolejna sprawa to dialogi. Z jakiegoś powodu rozmowy prowadzone pomiędzy bohaterami wydały mi się nieznośnie drętwe. Brakowało mi w nich życia, każda wymiana zdań sprawiała wrażenie pisanej na szybko i niedbale. Lubię, gdy w dialogach pojawiają się aspekty psychologiczne postaci lub opisy ich zachowań, pozwalające odgadnąć więcej cech ich charakteru. Tutaj wszystko odbywało się na zasadzie grzecznie przeprowadzonej rozmowy, a jeśli pojawiały się kłótnie to wydawały mi się tak irracjonalne, iż dany bohater wychodził na wariata, którym przecież nie był.
Akcja to kolejny dramat. Przez pierwszą połowę książki nic kompletnie się w niej nie dzieje, czasem zdarzy się jedna informacja, czy dwie, które mogą zaskoczyć czytelnika, ale na tym koniec. Później niby zaczyna robić się ciekawiej, ale to wciąż za mało, żeby zainteresować kogoś na tyle, by dobrnąć do końca. Sekrety skrywane przez poboczne postacie nie wydały mi się zbyt szokujące, zaś nawiązywanie w opisie do tajemniczej książki zmieniającej życie bohaterów to jest żart (wzmianka o niej pojawia się zaledwie kilka razy na całą powieść). Ogólnie jestem bardzo zmęczona tą lekturą, sam fakt, że czytałam ją prawie dwa tygodnie, co jest niebywale długo jak na mnie w porównaniu z innymi książkami, świadczy o tym, jak nudny był dla mnie ten tytuł.

Dorota Gąsiorowska kreśli romantyczną historię pomiędzy dwojgiem wrażliwych ludzi, odkrywa przed czytelnikami wpływ bolesnych znamion przeszłości na życie, opowiada o tym jak ważne jest otaczanie się bliskimi ludźmi, pokazuje także ponure skutki kłamstwa i zdrady. Na uwagę zasługuje bogaty styl autorki, wyjątkowa umiejętność operowania językiem, malowniczość opisów, czy...

Powieść obyczajowa z wątkiem miłosnym ale i też pewną tajemnicą z przeszłości i trochę magii antykwariatu są całkiem w porządku choć trochę nazbyt powolny rytm książki nie działa na jej korzyść

Powieść obyczajowa z wątkiem miłosnym ale i też pewną tajemnicą z przeszłości i trochę magii antykwariatu są całkiem w porządku choć trochę nazbyt powolny rytm książki nie działa na jej korzyść

Pierwsza książka Gąsiorowskiej, nie przypadła mi do gustu,nie skuszę się na następną,wszystko się wlecze na końcu oświecenie.

Pierwsza książka Gąsiorowskiej, nie przypadła mi do gustu,nie skuszę się na następną,wszystko się wlecze na końcu oświecenie.