Historię uwielbiam, więc pochłaniam prawie wszystko. Połączenie habitu i miecza fascynuje: „Zabijajcie w imię Boga, w obronie Ziemi Świętej” – mnich-rycerz wydaje się w obecnych czasach anachronizmem, ale stare średniowieczne zakony odżywają, zajmują się wprawdzie działalnością charytatywną, ale otacza je mur tajemniczości i wyjątkowości.
Autor w sposób skrótowy, wynikający też z braku źródeł opisuje dzieje zakonów powstałych podczas wypraw krzyżowych, które potem znalazły swoje miejsce na ziemiach polskich. Mamy więc: bożogrobowców, braci dobrzyńskich, joannitów, kalatrawensów, krzyżaków, krzyżowców z czerwoną gwiazdą, templariuszy, Zakon Rycerzy Świętego Łazarza. W każdym rozdziale mamy krótką historię powstania danego zakonu, jego działalność, moment przeniesienia na ziemie polskie, nadania i działalność w Polsce, informacje o końcu działalności i reaktywacji danego zakonu w czasach współczesnych.
Trochę czuję niedosyt, ale bardziej w kwestii braku źródeł, niż niedopracowania przez autora. O kalatrawensach dowiedziałam się po raz pierwszy, niektóre znane mi były z poprzedniej pozycji autora – templariusze i joannici. Brakowało mi jedynie większej ilości materiału ikonograficznego.

Historię uwielbiam, więc pochłaniam prawie wszystko. Połączenie habitu i miecza fascynuje: „Zabijajcie w imię Boga, w obronie Ziemi Świętej” – mnich-rycerz wydaje się w obecnych czasach anachronizmem, ale stare średniowieczne zakony odżywają, zajmują się wprawdzie działalnością charytatywną, ale otacza je mur tajemniczości i wyjątkowości.
Autor w sposób skrótowy, wynikający...