Jim Al-Khalili

Największym problemem tej książki jest to, że nie wiadomo dla kogo ona właściwie jest. Al-Khalili to zasłużony popularyzator, ale „Świat według fizyki” czytało mi się kiepsko. Z jednej strony mamy narrację, która wydaje się być bardziej skierowana do młodej osoby, młodzieży szkolnej, co sugerowałby język, częste odwołania do edukacji w szkole czy pewna prostota w stylu pisania. Z drugiej jednak fizyk zbyt często odwołuje się do dość zaawansowanych naukowych kwestii, przez co można odnieść wrażenie, że książkę adresuje do już nieco obytych czytelników. Parę razy trafiłam na fragment, w którym wiedziałam, o co chodzi Al-Khaliliemu, ale ponieważ nie wyjaśnił zagadnienia, pozostawiając pewne rzeczy w domyśle, spodziewam się, że laik może być w tym wszystkim zagubiony. Nie podobały mi się wyjaśnienia teorii względności czy mechaniki kwantowej, bo, w moim odczuciu, wprowadzały zbyt wielki zamęt. Za zbędne uważam również rozwleczone dygresje na temat filozofii nauki. To są oczywiście szalenie ciekawe rzeczy, ale zasypywanie czytelnika różnymi interpretacjami mechaniki kwantowej, gdy ten dopiero poznaje ten świat, wydaje się zbędne i raczej namiesza w głowie niż poszerzy wiedzę. Czy książka jest zła? Dla mnie była nudna i trochę nijaka, przesycona licznymi wątkami, które ostatecznie nie zostały dobrze wyjaśnione, a jednocześnie nie czułam, by lektura wzbogaciła moją wiedzę. W dodatku więcej tutaj przemyśleń, czasem nawet pretensji autora, niż objaśniania nauki.