Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Tylko 28% Amerykanów wierzy w ewolucję; 72% wierzy w anioły.” Wydana po raz pierwszy w 2004 roku książka Sama Harrisa „Koniec wiary”, nie straciła ani trochę na aktualności. Ani, jak widać, popularności - chciałam ją kupić już dużo wcześniej, ale została wyprzedana w mgnieniu oka. „Koniec wiary” odkrywa przed nami wiele kart, o których człowiek niby wiedział, ale jednak się łudził. Obecnie polecam ją przeczytać zwłaszcza w kontekście eskalacji konfliktu na linii Palestyna - Izrael. Pozwoli zrozumieć dlaczego dopóki trwa indoktrynacja, dopóty ta wojna (i wiele innych) się nie skończy. Sam Harris wskazuje nam w swojej książce wiele ukrywanych od lat powiązań, które nagle okazują się oczywiste. Punktuje ignorancję i sprawnie diagnozuje przekonania, które, jak w przedmowie wspomina Tomasz Stawiszyński: „okazują się niewiarygodne albo sprzeczne z dominującymi (...) narracjami (...) czy poprawnościami”. Harris uwypukla w tej książce również to, z czym się całkowicie zgadzam, i co sama powtarzam od dawna: „dopóki im nie wierzysz, są to tylko słowa”. Jednak jeśli w nie uwierzysz staną się „(...) częścią (...) instrumentarium twojego umysłu, decydując o twoich pragnieniach, lękach, oczekiwaniach i wypływającym z nich zachowaniu.” Wspomina również o kwestii ważnej w kontekście naszego najbliższego podwórka, a mianowicie o ochronie. Ochronie religii przed krytyką „w każdym aspekcie naszej kultury”. Publikacja „Końca wiary”, jak można się domyślić, wywołała wiele kontrowersji, a co za tym idzie - wzburzenia wyznawców wiar wszelakich. Co ciekawe Harrisowi oberwało się również od ateistów. Nie za odrzucenie religii i wiary, ale za zwrócenie się ku duchowości. Jednak owa duchowość w rozumieniu autora jest niczym więcej, jak osobistym doświadczaniem świata i coraz lepszym poznawaniem samego siebie. I jeśli tak miałaby wyglądać przyszłość na tej planecie, to życzę tego z całego serca naszym potomkom.