„ … Olanna nic nie odpowiedziała. Ogarnął ją jakiś mglisty smutek, myślała o tym, do czego sami doprowadzili, dopuścili mianowicie, że doszło między nimi do tego, do czego doszło, ale jednocześnie czuła podniecenie oczekiwania na coś nowego, na związek na nowych warunkach …”

Odbiorca przeniesie się do lat 60 XX wieku. Na pewno przyciągnie go egzotyka i system społeczny. Wojna domowa sprawia, że wszyscy zachowują się w zupełnie inny sposób. Tym bardziej, że wewnętrzny rozłam nie pomaga w niczym.

W ogarniętym konfliktem kraju krzyżują się losy służącego Ugwu, oraz pięknej Olanny, która porzuciła dostatnie życie w Lagos, by móc zamieszkać ze swoim ukochanym, oraz Richarda, trochę ekscentrycznego i radykalnego Anglika, który oczarowany jest nie tylko siostrą bliźniaczką Olanny. Wykształcone bliźniaczki Olanna i Kainene, bardzo różnią się od siebie. Jedna pragnie poświęcić się karierze naukowej, a druga podejmuje się prowadzenia interesów ojca. Z całą pewnością, obie kobiety są bardzo barwnymi postaciami.

Autorką książki jest Chimamanda Ngozi Adichie. To pierwsza publikacja tej autorki, którą miałam okazję przeczytać. Sama dorastała w Nigerii. Jej książki zostały przetłumaczone na trzydzieści języków, a artykuły publikowane były m. in w „Financial Times” i „The New Yorker”. Pisarka jest także stypendystką MacArthura i swój czas, dzieli pomiędzy Stany Zjednoczone i Nigerię.

Przeczytałam książkę trzy miesiące po oficjalnej premierze, ale to nie znaczy, że uważny czytelnik nie posiada wrażeń zmysłowych. Jak dla mnie, jest tu za dużo polityki, ale istnieją pasjonaci konfliktów klasowych, religijnych i rasowych.

Książka skłoniła mnie to zaczerpnięcia wiedzy o współczesnej Nigerii, by porównać sytuację przedstawioną w książce, a czasy bliskie czytelnikowi. Nigeria jest najbardziej zaludnionym państwem Afryki. Podstawą gospodarki Nigerii jest rolnictwo i przemysł wydobywczy, a na jej terytorium znajduje się dużo nieeksploatowanych jeszcze bogactw naturalnych. Mimo posiadania tak dużego potencjału gospodarczego, kraj dręczy bieda, m.in. z uwagi na liczne patologie społeczne np. korupcję. Edukacja seksualna to też temat rzeka.

Pisarka zaś, swoją powieść kreuje w zupełnie inny sposób. Przemyślenia są głębokie. Stara się przedstawić epokę kolonializmu, oraz głębokie relacje międzyludzkie. To dwie sprzeczności gorąca miłość i okrucieństwo. Autorka została uhonorowana Orange Prize, czyli jedną z najbardziej prestiżowych nagród literackich przyznawaną corocznie, za powieść anglojęzyczną z ostatniego roku, opublikowaną przez kobietę, bez względu na jej obywatelstwo.

Publikacja jest przyjemnością i nie można powiedzieć, że temat dotyczący wydarzeń wojny, która toczyła się w latach 1967 – 1970 między Nigerią i Biafrą jest łatwy. Sama musiałam oddzielić pewne kwestie. Urzekło mnie przesłanie samej autorki: „Obyśmy nigdy nie zapomnieli …”. Mam cichą nadzieję, że nikt nie zapomni o tej powieści.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
(www.redaktor21.bloog.pl)

Wydawnictwo: ZYSK i S - KA
Oprawa: twarda
Liczba stron: 804
Przełożył: Witold Kurylak

„ … Olanna nic nie odpowiedziała. Ogarnął ją jakiś mglisty smutek, myślała o tym, do czego sami doprowadzili, dopuścili mianowicie, że doszło między nimi do tego, do czego doszło, ale jednocześnie czuła podniecenie oczekiwania na coś nowego, na związek na nowych warunkach …”

Odbiorca przeniesie się do lat 60 XX wieku. Na pewno przyciągnie go egzotyka i system społeczny....