Wróciłam do "LO-terii" po latach, podobnie, jak do "Klasy pani Czajki". Cóż, o ile w "Klasie pani Czajki" problemy bohaterów są raczej dziecięce, niż młodzieżowe, o tyle w "LO-terii" zupełnie poważne problemy atakują Małgosię, Maćka i resztę niczym plagi egipskie. Mamy tu wątek zaginięcia, samobójstwa, żałoby, niechcianej ciąży. Może te problemy nie zostały omówione jakoś bardzo głęboko, ale jeśli dzięki tej książce jakiś nastolatek dowiedział się np. że zaginięcie bliskiej osoby można zgłosić do fundacji Itaka, albo że matka-dewotka nie jest najlepszą edukatorką seksualną, to książka zrobiła dobrą robotę. Chociaż przyznam, że niektóre sceny były dość sztuczne, np. scena z Kubą chowającym się w wersalce była jak z komedii romantycznej klasy Ż. No i bardzo mi się nie podoba, jak została przedstawiona Klaudia. Jako kobieta "łatwa", czyli zła (oczywiście nie mówię tu o tym, że nasłała na Michała jakichś typów spod ciemnej gwiazdy, bo to akurat naprawdę było złe). A ktoś kazał Michałowi do niej chodzić? Zgwałciła go, czy co? Najlepsze, że jednym z dowodów tej niesamowitej upadłości Klaudii miało być to, że matka ją nakryła w łóżku ze swoim facetem. No sorry, ale jak dorosły chłop idzie do łóżka z 16-letnią córką swojej partnerki, to moim zdaniem więcej ta sytuacja mówi o nim, niż o niej. Jakbym miała tę książkę polecić nastolatkom, to na pewno bym krytycznie omówiła ten wątek.

Wróciłam do "LO-terii" po latach, podobnie, jak do "Klasy pani Czajki". Cóż, o ile w "Klasie pani Czajki" problemy bohaterów są raczej dziecięce, niż młodzieżowe, o tyle w "LO-terii" zupełnie poważne problemy atakują Małgosię, Maćka i resztę niczym plagi egipskie. Mamy tu wątek zaginięcia, samobójstwa, żałoby, niechcianej ciąży. Może te problemy nie zostały omówione jakoś...

Tak jak darzyłam miłością część pierwszą, tak na tej części bardzo się zawiodłam. Styl pisania autorki troszkę mnie drażni. Zdecydowanie przesada z wszelkimi problemami nastolatków. Dorosłość, liceum, rozumiem, ale uważam, że przesada psuć bohaterom tak życia.
Drażniło mnie też, że w każdym rozdziale musiała być jakaś sensacja. Nie było niczego po środku. Zdrady, rozstania, śmierci itp.. trochę to wszystko przerasta czytelnika.

Tak jak darzyłam miłością część pierwszą, tak na tej części bardzo się zawiodłam. Styl pisania autorki troszkę mnie drażni. Zdecydowanie przesada z wszelkimi problemami nastolatków. Dorosłość, liceum, rozumiem, ale uważam, że przesada psuć bohaterom tak życia.
Drażniło mnie też, że w każdym rozdziale musiała być jakaś sensacja. Nie było niczego po środku. Zdrady,...

Uważam, że druga część dorównuje pierwszej. Wiadomo - starsi bohaterowie, to i inne problemy.
Nadal nie trawię Kamili, a już najbardziej irytowało mnie jej zachowanie wobec Olka. No i też już nie do końca utożsamiam się z Małgosią. W ogóle w tej części nie było ani jednej żeńskiej postaci, która by mnie nie zirytowała, serio. Za to postaci męskie - miód malina. No dobra - Olek trochę taki mimozowaty.
Dobrze, że autorka nie skupia się tylko na dzieciakach, ale też na ich rodzicach, a to, że te postaci są tak różne i że ich problemy też zostały obszernie wyjaśnione pozwala zrozumieć jak ich postawa odbija się potem na zachowaniu dzieci.
Polecam :D
Ps:Czarny Michał i Kinga to mój ulubiony duet! :D

Uważam, że druga część dorównuje pierwszej. Wiadomo - starsi bohaterowie, to i inne problemy.
Nadal nie trawię Kamili, a już najbardziej irytowało mnie jej zachowanie wobec Olka. No i też już nie do końca utożsamiam się z Małgosią. W ogóle w tej części nie było ani jednej żeńskiej postaci, która by mnie nie zirytowała, serio. Za to postaci męskie - miód malina. No dobra -...

Po raz kolejny Piekarskiej udało się ukazać życie współczesnych nastolatków, pełne wyborów i problemów. Pojawiają się poważniejsze tematy niż w pierwszym tomie serii - wzloty i upadki związków, problemy ze szkołą, problemy psychiczne ludzi dorosłych, a także nastoletnie ciąże i ucieczki z domu. Myślę, że jest to dobra książka, szczególnie dla młodzieży.

Po raz kolejny Piekarskiej udało się ukazać życie współczesnych nastolatków, pełne wyborów i problemów. Pojawiają się poważniejsze tematy niż w pierwszym tomie serii - wzloty i upadki związków, problemy ze szkołą, problemy psychiczne ludzi dorosłych, a także nastoletnie ciąże i ucieczki z domu. Myślę, że jest to dobra książka, szczególnie dla młodzieży.

Świetna książka dla nastolatków, myślę że zarówno dla chłopaków jak i dla dziewczyn. Współczesna choć chyba tak sprzed 10 lat, jeszcze nie był smartfonów:),autorka nie owija w bawełną i nie ugrzecznia języka. Warto żeby najpierw przeczytał ją rodzić i może to być świetny temat do dyskusji.
Pokazane są rożne problemy, nie tylko młodzieży (pierwsze i kolejne stany zakochania, podrywy ale też próba gwałtu czy pobicie i zastraszanie),ale też problemy młodzieży z światem dorosłych (rozwody rodziców, choroba Rodziców, śmierć rodzica, przemoc w rodzinie). Jednym słowem to książka o dorastaniu. Można się przestraszyć.
Jest bardzo skondensowana", inny autor zrobiłby z tego trylogie i nie straciłaby na dynamice:)
Po każdym rozdziale trzeba zrobić przerwę i wziąć oddech.

Świetna książka dla nastolatków, myślę że zarówno dla chłopaków jak i dla dziewczyn. Współczesna choć chyba tak sprzed 10 lat, jeszcze nie był smartfonów:),autorka nie owija w bawełną i nie ugrzecznia języka. Warto żeby najpierw przeczytał ją rodzić i może to być świetny temat do dyskusji.
Pokazane są rożne problemy, nie tylko młodzieży (pierwsze i kolejne stany...

Początek zapowiadał obiecującą lekturę, niestety gdzieś w połowie wszystko zaczeło się psuć. Ogólna przewidywalność, wszyscy trącają się nosami, całują palce lub łapią za przeguby :D Bohaterowie to lunatycy albo schizofrenicy, nie wiedzą czego chcą na poziomie dramatów i "Trudnych spraw".
Nie wiem, czy ja żyję w Narnii czy naprawdę na jedną klasę może spaść tyle wydarzeń i egipskich plag. :D
Zakończenie czytane z przymusem...
Obawiam się, że im dalej tym gorzej :D

Początek zapowiadał obiecującą lekturę, niestety gdzieś w połowie wszystko zaczeło się psuć. Ogólna przewidywalność, wszyscy trącają się nosami, całują palce lub łapią za przeguby :D Bohaterowie to lunatycy albo schizofrenicy, nie wiedzą czego chcą na poziomie dramatów i "Trudnych spraw".
Nie wiem, czy ja żyję w Narnii czy naprawdę na jedną klasę może spaść tyle wydarzeń i...

Książka nawet ok, niektóre wątki bardziej ciekawe, a inne mniej. Zakończenie książki nie spodobało mi się...wątek się urwał i nie wiadomo co dalej, zwłaszcza jeśli chodzi o jedną postać.

Książka nawet ok, niektóre wątki bardziej ciekawe, a inne mniej. Zakończenie książki nie spodobało mi się...wątek się urwał i nie wiadomo co dalej, zwłaszcza jeśli chodzi o jedną postać.

"LO-teria" to kontynuacja "Klasy pani Czajki". Nowy etap, nowe znajomości, nowe problemy. Teraz już bohaterowie nie będą mieć tak beztrosko, jak w gimnazjum. Alkohol, narkotyki, samobójstwa, seks, rozwód rodziców, znienawidzona polonistka - to wszystko stanie się udziałem młodych licealistów. "LO-teria" jednakże nie jest moim zdaniem tak dobra, jak "Klasa pani Czajki", jednakże warto przeczytać, gdyż kontynuacja świetnie dopełnia pierwszą część oraz wzbogaca o nowe wątki.

"LO-teria" to kontynuacja "Klasy pani Czajki". Nowy etap, nowe znajomości, nowe problemy. Teraz już bohaterowie nie będą mieć tak beztrosko, jak w gimnazjum. Alkohol, narkotyki, samobójstwa, seks, rozwód rodziców, znienawidzona polonistka - to wszystko stanie się udziałem młodych licealistów. "LO-teria" jednakże nie jest moim zdaniem tak dobra, jak "Klasa pani Czajki",...

Trudno mi ocenić tę książkę. Losy bohaterów naprawdę mnie wciągnęły, chwilami nie mogłam się oderwać. Jednak fabuła jest dość naciągana, przerysowana - mam wrażenie, że autorka postanowiła opisać wszystkie możliwe problemy w jednym dziele. Z drugiej strony to zrozumiałe - autorka losy bohaterów opisywała w powiązanych ze sobą historyjkach ukazujących się na łamach pisma dla młodzieży, więc siłą rzeczy coś musiało dziać się w każdej części. Niektórzy bohaterowie wydawali mi się nienaturalni, chociaż innych bardzo polubiłam - na przykład Maćka i Małgosię, która niestety zaczęła mnie denerwować pod koniec. Chwilami bardzo przeszkadzał mi wulgarny język. Akcja urywa się w naprawdę beznadziejnym momencie i zupełnie nie wiadomo, co będzie dalej - w sumie może to i dobrze, bardziej skłania do refleksji. Mimo wszystko uważam, że warto poświęcić swój czas na tę książkę. Polecam!

Trudno mi ocenić tę książkę. Losy bohaterów naprawdę mnie wciągnęły, chwilami nie mogłam się oderwać. Jednak fabuła jest dość naciągana, przerysowana - mam wrażenie, że autorka postanowiła opisać wszystkie możliwe problemy w jednym dziele. Z drugiej strony to zrozumiałe - autorka losy bohaterów opisywała w powiązanych ze sobą historyjkach ukazujących się na łamach pisma dla...

Trochę męczy pod koniec, bochaterowie wciąż kłócą się (przez praktycznie głupoty) i znów godzą.
(spojler)
Śmierć Wojtka przechodzi jakoś bez echa, właściwie umiera chyba tylko po to, żeby Kamila i Olek mogli byc znowu razem.
Mimo to książka jest niezła, ale nie tak jak pierwsza część

Trochę męczy pod koniec, bochaterowie wciąż kłócą się (przez praktycznie głupoty) i znów godzą.
(spojler)
Śmierć Wojtka przechodzi jakoś bez echa, właściwie umiera chyba tylko po to, żeby Kamila i Olek mogli byc znowu razem.
Mimo to książka jest niezła, ale nie tak jak pierwsza część