Urodzona 24 lipca 1967 roku w Warszawie pisarka, blogerka, dziennikarka prasowa i telewizyjna, a z zamiłowania varsavianistka i rodzinny genealog. Zadebiutowała w 1986 roku na łamach miesięcznika społeczno-literackiego „Okolice” czterema opowiadaniami. W latach 1996-2017 współpracowała z TVP, gdzie emitowane były jej reportaże. Stale współpracowała z programami informacyjnymi: Telewizyjnym Kurierem Warszawskim (jako reporterka),a w latach 2006-2009 z Telewizyjnym Kurierem Mazowieckim (jako wydawca). Na antenie TVP Warszawa realizowała programy autorskie: Dżingiel, Patefon, Wiarus, Detektyw warszawski, czyli na tropie miejskich tajemnic.
W latach 1994-2006 współpracowała z dwutygodnikiem „Cogito”. Publikowane w latach 1998-2005 na łamach pisma felietony Wzrockowisko ukazały się w 2002 roku drukiem jako książka. Do 2006 roku współpracowała z dwutygodnikiem „Victor gimnazjalista”, na łamach którego publikowała w odcinkach powieści Klasa pani Czajki, Tropiciele i Dzika później wielokrotnie wydawane w formie książek. W roku 2008 wróciła na łamy „Cogito” felietonami Sztuka pisania, a na łamy „Victora gimnazjalisty” Muzycznymi podróżami – krótkimi felietonami o gwiazdach muzyki rozrywkowej. W latach 2008-2011 prowadziła rubrykę Zapytaj Gośkę w „Magazynie 13-tka”. Współpracuje z południowopraskim pismem społeczno-samorządowym „Mieszkaniec” i „Kwartalnikiem Literackim – Wyspa”. Jest stałą felietonistką „Magazynu Literackiego KSIĄŻKI”. Pomysłodawczyni wydawanego przez OW SPP „Kwartalnika Literackiego – Podgląd”.
Autorka powieści młodzieżowych, których akcja rozgrywa się na Saskiej Kępie, gdzie sama mieszka i skąd pochodzą jej przodkowie. Opublikowała dokumentalną książkę Dziewiętnastoletni marynarz – zbiór listów ze Szkoły Morskiej w Tczewie pisanych przez jej stryjecznego dziadka Zbigniewa Piekarskiego, a także do spółki z nieżyjącym ojcem Maciejem Piekarskim książkę poświęconą zagładzie Zamojszczyzny pt. Syn dwóch matek.
Jej młodzieżowa trylogia (Klasa pani Czajki, LO-teria i Licencja na dorosłość) jest bestsellerem na Ukrainie. Fragmenty zostały przetłumaczone również na węgierski i bułgarski.
Jest członkiem polskiej sekcji Międzynarodowej Izby ds. Książek dla Młodych (IBBY) oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP). Od 2011 w Zarządzie Oddziału Warszawskiego SPP. Wybrana Prezesem Oddziału Warszawskiego SPP w kadencjach 2014–2017 i 2017–2020.
W latach 2018–2019 była współscenarzystką najstarszej powieści radiowej Matysiakowie.
Czasem pisuje wiersze. Kilka było tłumaczonych na ukraiński, angielski i grecki.
Twórczość
Literatura
• Wzrockowisko, 2002 In-rock.
• Klasa pani Czajki, 2004 Aga-Press; 2008 Nowy Świat; Школа 2012 (ukraińska wersja książki Клас пані Чайки); 2016 Nasza Księgarnia; audiobook 2015 Biblioteka Akustyczna.
• Dziewiętnastoletni marynarz, 2005 Finna.
• Tropiciele, 2006 Nowy Świat; 2009 Nowy Świat; audiobook 2011 Audioclub, Bellona; 2016 Nasza Księgarnia.
• Dzika, 2007 Nowy Świat; 2017 Nasza Księgarnia.
• LO-teria, 2010 Nowy Świat; 2016 Школа (ukraińska wersja książki Лотерея); 2017 Nasza Księgarnia; Audiobook 2017 Biblioteka Akustyczna.
• Kurs dziennikarstwa dla samouków, 2014 Biblioteka Analiz.
• Czucie i Wiara, czyli warszawskie duchy, 2015 Wydawnictwo LTW.
• Syn dwóch matek, 2016 (współautor: Maciej Piekarski),Wydawnictwo Trzecia Strona.
• Licencja na dorosłość, 2019 Nasza Księgarnia; Audiobook 2019 Biblioteka Akustyczna; 2020 Школа (ukraińska wersja książki Право на дорослість).
Filmy dokumentalne
• 2010: Kto ty jesteś? Produkcja prywatna.
• 2015: Sto lat w Warszawie. Produkcja TVP Warszawa.
• 2016: Zmartwychwstanie stulatka. Produkcja TVP Warszawa.
Spektakle
• 2013: Listy do Skęcipitki.
• 2015: Bubloteka, sztuka dla Teatru Rozrywki w Chorzowie.
Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia
• 2012: nominacja do nagrody ALMA 2013 (Astrid Lindgren Memorial Award).
• 2013: nagroda na festiwalu filmów emigracyjnych EMIGRA za film Kto ty jesteś?
• 2014: stypendium MKiDN.
• 2014: nominacja do nagrody ALMA 2015 (Astrid Lindgren Memorial Award).
• 2015: odznaczenie za zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej (nr legitymacji 634).
• 2017: stypendium MKiDN.
• 2019: nominacja do nagrody im. Bolesława Prusa (za rok 2017).
• 2019: nominacja do nagrody ALMA 2020 (Astrid Lindgren Memorial Award).http://www.piekarska.net/
Przed życiem można uciekać, ale nie całą wieczność. Życie choć jest jak loteria, rządzi się takimi prawami, że kiedyś trzeba się z nim zmier...
Przed życiem można uciekać, ale nie całą wieczność. Życie choć jest jak loteria, rządzi się takimi prawami, że kiedyś trzeba się z nim zmierzyć. Zwłaszcza gdy jest się już dorosłym. Chociaż z drugiej strony… czy oni wszyscy są dorośli? Czy skończenie liceum czyni człowieka dorosłym?
Dziewiętnastoletni marynarz" to poruszająca, zdecydowanie za krótka, historia spisana w listach. Zbyszek. Uczeń Szkoły Morskiej w Tczewie w latach 1923-1924. Dzięki listom, które młodzian pisze, głównie do Tatusia i Mamusi, poznajemy nie tylko sylwetkę nadawcy korespondencji, ale także zatapiamy się w fascynującym świecie powojennej edukacji.
Styl pisania listów jest bardzo osobisty, ale tak odmienny od dzisiejszego, że czyta się je z ogromną, nieskrywaną przyjemnością i zarazem ciekawością. Codzienność Zbyszka zdaje się mieć wymiar magiczny. Brak odzienia, odmarznięte dłonie czy brak cyrkli - to problemy z którymi mierzy się młodzian, prosząc Kochanych Rodziców o pieniążki (kilka milionów marek),ucałowując przy tym rączki i pyska.
Czytając listy nie sposób nie polubić ich nadawcy. Dostajemy tu bowiem obraz młodego, kulturalnego, ambitnego i zabawnego nastolatka, któremu nie można odmówić wdzięku, młodzieńczego zapału i zadziorności, charakterystycznej dla wieku. Wspólnie ze Zbyszkiem zmagamy się nie tylko z codziennością, zakuwamy do egzaminów, ale także podróżujemy m.in. do Londynu czy Paryża. Z każdym kolejnym listem, czujemy, że Zbyszek staje się nam bliski, ale nagle... korespondencja się urywa! Wyjaśnienie tej sytuacji ściska serce i pozostawia czytelnika z poczuciem straty. Ta historia powinna mieć zupełnie inne zakończenie!
Wróciłam do "LO-terii" po latach, podobnie, jak do "Klasy pani Czajki". Cóż, o ile w "Klasie pani Czajki" problemy bohaterów są raczej dziecięce, niż młodzieżowe, o tyle w "LO-terii" zupełnie poważne problemy atakują Małgosię, Maćka i resztę niczym plagi egipskie. Mamy tu wątek zaginięcia, samobójstwa, żałoby, niechcianej ciąży. Może te problemy nie zostały omówione jakoś bardzo głęboko, ale jeśli dzięki tej książce jakiś nastolatek dowiedział się np. że zaginięcie bliskiej osoby można zgłosić do fundacji Itaka, albo że matka-dewotka nie jest najlepszą edukatorką seksualną, to książka zrobiła dobrą robotę. Chociaż przyznam, że niektóre sceny były dość sztuczne, np. scena z Kubą chowającym się w wersalce była jak z komedii romantycznej klasy Ż. No i bardzo mi się nie podoba, jak została przedstawiona Klaudia. Jako kobieta "łatwa", czyli zła (oczywiście nie mówię tu o tym, że nasłała na Michała jakichś typów spod ciemnej gwiazdy, bo to akurat naprawdę było złe). A ktoś kazał Michałowi do niej chodzić? Zgwałciła go, czy co? Najlepsze, że jednym z dowodów tej niesamowitej upadłości Klaudii miało być to, że matka ją nakryła w łóżku ze swoim facetem. No sorry, ale jak dorosły chłop idzie do łóżka z 16-letnią córką swojej partnerki, to moim zdaniem więcej ta sytuacja mówi o nim, niż o niej. Jakbym miała tę książkę polecić nastolatkom, to na pewno bym krytycznie omówiła ten wątek.