Urodzona 24 lipca 1967 roku w Warszawie pisarka, blogerka, dziennikarka prasowa i telewizyjna, a z zamiłowania varsavianistka i rodzinny genealog. Zadebiutowała w 1986 roku na łamach miesięcznika społeczno-literackiego „Okolice” czterema opowiadaniami. W latach 1996-2017 współpracowała z TVP, gdzie emitowane były jej reportaże. Stale współpracowała z programami informacyjnymi: Telewizyjnym Kurierem Warszawskim (jako reporterka),a w latach 2006-2009 z Telewizyjnym Kurierem Mazowieckim (jako wydawca). Na antenie TVP Warszawa realizowała programy autorskie: Dżingiel, Patefon, Wiarus, Detektyw warszawski, czyli na tropie miejskich tajemnic.
W latach 1994-2006 współpracowała z dwutygodnikiem „Cogito”. Publikowane w latach 1998-2005 na łamach pisma felietony Wzrockowisko ukazały się w 2002 roku drukiem jako książka. Do 2006 roku współpracowała z dwutygodnikiem „Victor gimnazjalista”, na łamach którego publikowała w odcinkach powieści Klasa pani Czajki, Tropiciele i Dzika później wielokrotnie wydawane w formie książek. W roku 2008 wróciła na łamy „Cogito” felietonami Sztuka pisania, a na łamy „Victora gimnazjalisty” Muzycznymi podróżami – krótkimi felietonami o gwiazdach muzyki rozrywkowej. W latach 2008-2011 prowadziła rubrykę Zapytaj Gośkę w „Magazynie 13-tka”. Współpracuje z południowopraskim pismem społeczno-samorządowym „Mieszkaniec” i „Kwartalnikiem Literackim – Wyspa”. Jest stałą felietonistką „Magazynu Literackiego KSIĄŻKI”. Pomysłodawczyni wydawanego przez OW SPP „Kwartalnika Literackiego – Podgląd”.
Autorka powieści młodzieżowych, których akcja rozgrywa się na Saskiej Kępie, gdzie sama mieszka i skąd pochodzą jej przodkowie. Opublikowała dokumentalną książkę Dziewiętnastoletni marynarz – zbiór listów ze Szkoły Morskiej w Tczewie pisanych przez jej stryjecznego dziadka Zbigniewa Piekarskiego, a także do spółki z nieżyjącym ojcem Maciejem Piekarskim książkę poświęconą zagładzie Zamojszczyzny pt. Syn dwóch matek.
Jej młodzieżowa trylogia (Klasa pani Czajki, LO-teria i Licencja na dorosłość) jest bestsellerem na Ukrainie. Fragmenty zostały przetłumaczone również na węgierski i bułgarski.
Jest członkiem polskiej sekcji Międzynarodowej Izby ds. Książek dla Młodych (IBBY) oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP). Od 2011 w Zarządzie Oddziału Warszawskiego SPP. Wybrana Prezesem Oddziału Warszawskiego SPP w kadencjach 2014–2017 i 2017–2020.
W latach 2018–2019 była współscenarzystką najstarszej powieści radiowej Matysiakowie.
Czasem pisuje wiersze. Kilka było tłumaczonych na ukraiński, angielski i grecki.
Twórczość
Literatura
• Wzrockowisko, 2002 In-rock.
• Klasa pani Czajki, 2004 Aga-Press; 2008 Nowy Świat; Школа 2012 (ukraińska wersja książki Клас пані Чайки); 2016 Nasza Księgarnia; audiobook 2015 Biblioteka Akustyczna.
• Dziewiętnastoletni marynarz, 2005 Finna.
• Tropiciele, 2006 Nowy Świat; 2009 Nowy Świat; audiobook 2011 Audioclub, Bellona; 2016 Nasza Księgarnia.
• Dzika, 2007 Nowy Świat; 2017 Nasza Księgarnia.
• LO-teria, 2010 Nowy Świat; 2016 Школа (ukraińska wersja książki Лотерея); 2017 Nasza Księgarnia; Audiobook 2017 Biblioteka Akustyczna.
• Kurs dziennikarstwa dla samouków, 2014 Biblioteka Analiz.
• Czucie i Wiara, czyli warszawskie duchy, 2015 Wydawnictwo LTW.
• Syn dwóch matek, 2016 (współautor: Maciej Piekarski),Wydawnictwo Trzecia Strona.
• Licencja na dorosłość, 2019 Nasza Księgarnia; Audiobook 2019 Biblioteka Akustyczna; 2020 Школа (ukraińska wersja książki Право на дорослість).
Filmy dokumentalne
• 2010: Kto ty jesteś? Produkcja prywatna.
• 2015: Sto lat w Warszawie. Produkcja TVP Warszawa.
• 2016: Zmartwychwstanie stulatka. Produkcja TVP Warszawa.
Spektakle
• 2013: Listy do Skęcipitki.
• 2015: Bubloteka, sztuka dla Teatru Rozrywki w Chorzowie.
Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia
• 2012: nominacja do nagrody ALMA 2013 (Astrid Lindgren Memorial Award).
• 2013: nagroda na festiwalu filmów emigracyjnych EMIGRA za film Kto ty jesteś?
• 2014: stypendium MKiDN.
• 2014: nominacja do nagrody ALMA 2015 (Astrid Lindgren Memorial Award).
• 2015: odznaczenie za zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej (nr legitymacji 634).
• 2017: stypendium MKiDN.
• 2019: nominacja do nagrody im. Bolesława Prusa (za rok 2017).
• 2019: nominacja do nagrody ALMA 2020 (Astrid Lindgren Memorial Award).http://www.piekarska.net/
Przed życiem można uciekać, ale nie całą wieczność. Życie choć jest jak loteria, rządzi się takimi prawami, że kiedyś trzeba się z nim zmier...
Przed życiem można uciekać, ale nie całą wieczność. Życie choć jest jak loteria, rządzi się takimi prawami, że kiedyś trzeba się z nim zmierzyć. Zwłaszcza gdy jest się już dorosłym. Chociaż z drugiej strony… czy oni wszyscy są dorośli? Czy skończenie liceum czyni człowieka dorosłym?
Ogólnie bardzo fajne zakończenie serii. W ogóle dobrze, że jakiekolwiek zakończenie powstało, biorąc pod uwagę jak zakończyła się "LO-teria", ale... czy tylko ja zauważyłam sporo nieścisłości? Głównie mieszanie imion. Na przykład ta sama osoba na jednej stronie ma na imię Mirek, a na następnej już Jasio - pamiętam, że to malutka postać była i tylko raz się pojawiła, ale właśnie przez tą pomyłkę zapamiętałam. Albo lokator Michała: raz jest Zygmunt, a chwile potem Bazyli. I jeszcze dopatrzyłam się takiego błędu w postaci małej Wioletki, bo raz została nazwana Weroniką. Może się czepiam, ale ja odebrałam to tak, jakby autorka napisała tą ostatnią część strasznie niechlujnie.
To co też mnie leciutko irytowało i lekko motało mi w głowie to chronologia, ale zdaje sobie sprawę, że nie łatwo jest przedstawić bieg wydarzeń z perspektywy kilku bohaterów, z których każdy robi co innego i do tego jest w innym mieście.
Czy Kamila przestała mnie irytować? Nie. Zdecydowanie jest to najmniej lubiana przeze mnie postać w całej serii. Za to moją ulubioną postacią jest Czarny Michał, a zaraz za nim Marcin z Maćkiem. Żeńskie postaci w całej serii mnie często irytowały ;)
Reasumując: całą serie polecam nastoletniej młodzieży, jak i starszym czytelnikom, a nawet rodzicom. Przedstawione na stronach tej serii wydarzenia są wzięte z życia. I to, niestety, każde: choroba rodzica, utrata rodzica, utrata dziecka, krzywda wyrządzona dziecku, rozstanie rodziców, przemoc domowa, pierwsze miłości, zawody miłosne, dylematy szkolne, problemy finansowe - to wszystko tu jest. A czasami warto oderwać się od fantastyki czy romansu i nawet najlepszy reportaż zastąpić powieścią, którą napisało życie.
Pierwsze wydanie "Klasy pani Czajki" w wersji papierowej rozchwytano w nakładzie ponad 30 tysięcy egzemplarzy i znalazło się na liście bestsellerów "Wprost" jako jedyna pozycja dla młodzieży polskiego autora.
Niestety według mnie, czas nie był łaskawy dla podejścia pedagogicznego (mobbing stosowany przez nauczycielkę, np. slut-shaming, wyzywanie i wyśmiewanie uczniów jest normą),języka i fabuły powieści.
Wszystkie miłostki młodych ludzi jakoś mało zajmujące, nieciekawe, ich przygody są nużące a wymowa trąci naiwnością, schematyzmem i moralizatorstwem.
Powieść nie zainteresowała mnie na tyle, by szukać ciągu dalszego - w części drugiej bohaterowie są w liceum, a w trzecim tomie idą na studia.