Z panią Sumińską warto wybrać się nawet balią po Amazonce. Bardzo lubię jej sposób opowiadania o zwierzętach.

Z panią Sumińską warto wybrać się nawet balią po Amazonce. Bardzo lubię jej sposób opowiadania o zwierzętach.

Amazońska przygoda nieutartymi szlakami, pamiętnik z urlopu z wieloma dygresjami odnośnie przyrody, ochrony środowiska, i jej niszczenia.

Amazońska przygoda nieutartymi szlakami, pamiętnik z urlopu z wieloma dygresjami odnośnie przyrody, ochrony środowiska, i jej niszczenia.

Tej książce dałam 10 gwiazdek, ponieważ uwielbiam książki przyrodnicze, a ta zdecydowanie do nich należy. Oprócz tej książki, czytałam jeszcze dwie autorstwa Doroty Sumińskiej. "Dlaczego? Dlaczego? Dlaczego?" oraz "Uśmiech gekona". Uważam, że wszystkie są świetnie napisane, jednak najbardziej zachwyciło mnie "Balią przez Amazonkę".

Tej książce dałam 10 gwiazdek, ponieważ uwielbiam książki przyrodnicze, a ta zdecydowanie do nich należy. Oprócz tej książki, czytałam jeszcze dwie autorstwa Doroty Sumińskiej. "Dlaczego? Dlaczego? Dlaczego?" oraz "Uśmiech gekona". Uważam, że wszystkie są świetnie napisane, jednak najbardziej zachwyciło mnie "Balią przez Amazonkę".

Bardzo przyjemną, lekka książka. Dla miłośników podróży i zwierząt.

Bardzo przyjemną, lekka książka. Dla miłośników podróży i zwierząt.

Dorota Sumińska to marka sama w sobie dla wszystkich, którzy kochają zwierzęta. Sięgając po "Balią przez Amazonię" wiedziałam, że będzie to książka podróżnicza, ale opisy azjatyckich podróży znałam już w wykonaniu tej Autorki z książki "Dalej na czterech łapach". Tym razem pani Dorota zabiera nas do Ameryki południowej, szlakiem wzdłuż Amazonki. Książkę czyta się szybko, jednak starałam się nią delektować, by nie umknął mi żaden szczegół. Najbardziej interesowały mnie amazońskie ptaki- w tym papugi i tukan, małpy duże i małe, oraz także słodkowodne delfiny- inie. Pani Sumińska jak zawsze zawarła dużą dawkę ciekawostek dotyczących ludzi, miejsc, które odwiedziła, a także- jak wspominałam- najróżniejszych zwierząt. Swojego czasu czytałam książkę A. Fiedlera "Ryby śpiewają w Ukajali"- klimat Amazonii zawarty w "Balią przez Amazonkę" dotyczył m/w tych samych rejonów. Jednak o ile Fiedler koncentrował się na obyczajach ludzi, plemion itp., dla pani Doroty najważniejsze są jak zawsze zwierzęta.
Jedno mnie zasmuciło- o czym już w prawdzie wiedziałam, ale nie wiedział, że jest to proces aż tak postępujący i widoczny. Chodzi mi o degradację selwy, wycinanie lasów deszczowych.
Polecam, książkę czyta się błyskawicznie, jest także opatrzona ciekawymi fotografiami.

Dorota Sumińska to marka sama w sobie dla wszystkich, którzy kochają zwierzęta. Sięgając po "Balią przez Amazonię" wiedziałam, że będzie to książka podróżnicza, ale opisy azjatyckich podróży znałam już w wykonaniu tej Autorki z książki "Dalej na czterech łapach". Tym razem pani Dorota zabiera nas do Ameryki południowej, szlakiem wzdłuż Amazonki. Książkę czyta się szybko,...

Autorka jest weterynarzem, dlatego też opis wycieczki turystycznej do Kolumbii głównie skupia się na napotkanych zwierzątkach, ale dla miłośników zwierząt to żadna przeszkoda :) Pani Sumińska w ciekawy sposób opowiada o napotkanych ludziach i stosunkach panujących w kraju, do którego przyjechała, zwraca też uwagę na interesujące ją kwestie, np. pozycję kobiet w społeczności. Książka staje się przez to ciekawą relacją z wyprawy do Ameryki Południowej.

Autorka jest weterynarzem, dlatego też opis wycieczki turystycznej do Kolumbii głównie skupia się na napotkanych zwierzątkach, ale dla miłośników zwierząt to żadna przeszkoda :) Pani Sumińska w ciekawy sposób opowiada o napotkanych ludziach i stosunkach panujących w kraju, do którego przyjechała, zwraca też uwagę na interesujące ją kwestie, np. pozycję kobiet w...

Dorota Sumińska po prostu umie w zajmujący i nietuzinkowy sposób pisać o zwierzętach. Do tej pory nie wiedziałam, że tak często zagląda do amazońskiej dżungli. Z Jerzym,Tomkiem i Kają, co mają w żyłach żądzę przygody wyprawiła się małą łódką po Amazonce. Z Tomkiem wylądowali w Bogocie, której slumsy robią przygnębiające wrażenie. najciekawszym tematem gawęd są różne zwierzęta, autochtoni, czyli aguti z napędem rakietowym, hodowane na tyłach przyjaznego zwierzętom hotelu, ciekawskie kapucynki ( pani Dorota awansowała na prywatny środek transportu Pepo),dostojne ary czy gekony. w Leticii odwiedzili Parco Nacional Natural Amacayacu, gdzie niestety domki dla gości niszczeją. A to nocne tropienie żołwia mata mata, a to opędzanie się od krwiożerczych pijawek.
Autorka uświadamia,jak ginie selwa, jakie zmiany w środowisku wywołuje działalność człowieka. Chwali Puerto Narino jako najbardziej ekologiczną miejscowość na świecie.
Czy z Ameryki Południowej zaczerpiemy wzorce jak ratować planetę? bardzo pouczająca lektura, wzbogacona fajnymi zdjęciami zwierzęcych mieszkańców puszczy amazońskiej, jak i błotnistych rozlewisk.

Dorota Sumińska po prostu umie w zajmujący i nietuzinkowy sposób pisać o zwierzętach. Do tej pory nie wiedziałam, że tak często zagląda do amazońskiej dżungli. Z Jerzym,Tomkiem i Kają, co mają w żyłach żądzę przygody wyprawiła się małą łódką po Amazonce. Z Tomkiem wylądowali w Bogocie, której slumsy robią przygnębiające wrażenie. najciekawszym tematem gawęd są różne...

Fajna opowieść o podróży. Takiej trochę niestandardowej, bo nie o wypoczynek, zwiedzanie, wrażenia tu chodzi, ale o zobaczenie, podpatrzenie zwierząt w ich środowisku naturalnym lub w kontakcie ze światem zmienionym przez człowieka. Czasem doświadczenie jest przykre, ale zawsze pouczające.
Dobrze się czyta, bo autorka pisze bardzo naturalnie, jakby opowiadała przyjaciółce.

Fajna opowieść o podróży. Takiej trochę niestandardowej, bo nie o wypoczynek, zwiedzanie, wrażenia tu chodzi, ale o zobaczenie, podpatrzenie zwierząt w ich środowisku naturalnym lub w kontakcie ze światem zmienionym przez człowieka. Czasem doświadczenie jest przykre, ale zawsze pouczające.
Dobrze się czyta, bo autorka pisze bardzo naturalnie, jakby opowiadała przyjaciółce.

Uwielbiam opowieści podróżnicze i przyrodnicze, ale ta książka mi się nie spodobała. Bardzo niewiele wniosła wiedzy przyrodniczej czy podróżniczej, to raczej osobiste wspomnienia o prywatnych wspomnieniach z podróży.

Uwielbiam opowieści podróżnicze i przyrodnicze, ale ta książka mi się nie spodobała. Bardzo niewiele wniosła wiedzy przyrodniczej czy podróżniczej, to raczej osobiste wspomnienia o prywatnych wspomnieniach z podróży.

Książka przeczytana w ramach DKK.

Książka przeczytana w ramach DKK.