Debiut Debry Dean to książka opowiadająca historię niejako na dwóch płaszczyznach - wojennej rzeczywistości oblężonego Leningradu widzianej oczami Mariny Buriakow, przewodniczki Muzeum Ermitażu w Leningradzie, oraz uroczystości zaślubin wnuczki tej samej bohaterki w USA po 60 latach od zakończenia wojny. Starsza pani cierpi na Alzheimera, świat rzeczywisty miesza się jej z wojennymi wspomnieniami, co zostało fantastycznie pokazane przez autorkę. W trakcie rozmowy podczas wesela w mgnieniu oka możemy znaleźć się na dachu muzeum i wypatrywać niemieckich samolotów. Poszczególne rozdziały fabuły są przetykane stronicowymi opisami wybranych dzieł malarskich, co pozwala nam na podróż po Ermitażu w naszej wyobraźni.
Książka warta uwagi, ale dość trudna. Przeczytanie jej na pewno pomoże zrozumieć osoby chore na Alzheimera, ich bezradność i zdezorientowanie. Poza tym pokaże wojnę z perspektywy leningradzkich cywilów, choć osoby zainteresowane tematem zapewne nie dowiedzą się niczego nowego. Pozwoli także wybrać się w podróż po krainie sztuki, laikom przybliży postaci chociażby Rembrandta czy Rubensa.
Jeżeli o mnie chodzi, to nużyły mnie opisy sztuki, bo, nie ma co ukrywać, nie jestem nią zbyt zainteresowana. Poza tym - debiut literacki jak najbardziej udany.

Debiut Debry Dean to książka opowiadająca historię niejako na dwóch płaszczyznach - wojennej rzeczywistości oblężonego Leningradu widzianej oczami Mariny Buriakow, przewodniczki Muzeum Ermitażu w Leningradzie, oraz uroczystości zaślubin wnuczki tej samej bohaterki w USA po 60 latach od zakończenia wojny. Starsza pani cierpi na Alzheimera, świat rzeczywisty miesza się jej z...