"Jestem jak zamknięta w szklanej trumnie księżniczka. Kiedyś przyjdzie mój książę, podniesie wieko i obudzi mnie pocałunkiem. I zostanie na noc. Ale nawet wtedy w sąsiednim pokoju przy monitorach będzie siedział Jakob. Mój Jakob."

Do tej pory pamiętam swoje wzruszenie przy lekturze "Samotności w sieci". Ta książka mocno mną wstrząsnęła, a niektóre fragmenty wspominam do dzisiaj. Stąd pewnie także moje zauroczenie "Eksplozjami" – zbiorem opowiadań, w których Wiśniewski "rozmawia" z innymi autorami. Ten eksperyment literacki jest zaskakujący i oryginalny, ale muszę przyznać, że moim zdaniem "pojedynki" wygrał mistrz...
"Czasami nie byłam wcale wilgotna i gdy wybrał niewłaściwe palce, czułam jego obrączkę w swojej pochwie."
Mocne, drażniące, przesycone erotyką historie, w których miłość miesza się z bólem, radość z tęsknotą, życie ze śmiercią. Wszystkie są o kobietach, chociaż nie zawsze kobiety są głównymi bohaterkami. To jednak one: matki, żony, kochanki, nauczycielki życia, są najistotniejszymi, spajającymi opowieści elementami. "Eksplozje" to mieszanina, w której znajdziemy współczesne i historyczne wydarzenia, różne miejsca akcji – egzotyczne i całkiem zwyczajne. Przede wszystkim to różnorodne emocje, którymi, niczym kolejnymi potrawami częstuje nas Janusz Leon Wiśniewski oraz współautorzy.

"Nazywasz się Magdalena. Ludziom jesteś znana bardziej jako Pierwsza Dama Trzeciej Rzeszy, Magda Goebbels, ale ja dużo chętniej sięgam po to właśnie imię, po Magdalenę, które – czy tego chcesz czy nie – zakorzenione jest w tradycji hebrajskiej."

Jak to w antologiach bywa, są opowiadania lepsze i gorsze. Chociaż może nie gorsze, ale odstające od reszty. Tak jak pisałam na początku dzieła Wiśniewskiego urzekły mnie w całości, odpowiedzi innych autorów czasem również, czasem nie bardzo. Najbardziej wstrząsnęło mną opowiadanie o ostatnich chwilach Magdy Goebbels – tragiczne w wydźwięku ale przerażające swoim spokojem.

"Odtąd bosman jest jak kotwica na tym statku. I wie już raz na zawsze, że kobiety to ból. Najpierw przy tatuowaniu ich imion na przedramieniu, a potem przy wspominaniu."

"Eksplozje" to rzeczywiście wybuchowa mieszanka. Porywająca, szokująca, bolesna i na długo zapadająca w pamięć. Zdecydowanie polecam wam tę książkę, chociaż może ona nie trafić do każdego. To nie jest zwykłe "czytadło", ale coś, nad czym trzeba się pochylić i rozsmakować...

"Jestem jak zamknięta w szklanej trumnie księżniczka. Kiedyś przyjdzie mój książę, podniesie wieko i obudzi mnie pocałunkiem. I zostanie na noc. Ale nawet wtedy w sąsiednim pokoju przy monitorach będzie siedział Jakob. Mój Jakob."

Do tej pory pamiętam swoje wzruszenie przy lekturze "Samotności w sieci". Ta książka mocno mną wstrząsnęła, a niektóre fragmenty wspominam do...