Clarissa (Clary) Fray ma zaledwie piętnaście lat kiedy ją poznajemy. Ma podobne problemy, co większość nastolatków w tym okresie. Wszystko jednak zmienia się pewnego wieczoru w Pandemonium – jednej z manhattańskich dyskotek. Clary zaczyna widzieć dziwne rzeczy i ludzi; ktoś porywa jej matkę; jej najlepszy przyjaciel Simon dziwnie się zachowuje, a Nocny Łowca – Jace staje się dla niej kimś więcej niż tylko pomocnikiem w poszukiwaniach matki. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze wyraźna niechęć ze strony innego Łowcy, zniknięcie przyjaciela Jocelyn (matki Clary), powrót wroga z przeszłości i wyjątkowa mroczna tajemnica sprzed lat.

Pani Clare stworzyła inny świat obsadzony w scenerii Manhattanu. Roi się w nim od demonów, wilkołaków, wampirów i innych fantastycznych stworzeń. Nie zapomnijmy oczywiście o walecznych Nocnych Łowcach i przerażających Cichych Braciach. Książki o podobnych wątkach, jak już wspomniałam na początku, zasypują półki w sklepach, ale tu niekoniecznie wampiry czy wilkołaki znajdują się na pierwszym miejscu. Są tylko tłem dla Nocnych Łowców.

Książka napisana jest prostym językiem, tak by trafić do młodego odbiorcy. Jest jednak tak umiejętnie skonstruowana, że czyta się ją jednym tchem i to w bardzo szybkim tempie. Co do okładki książki, to w tej części akurat jestem usatysfakcjonowana. Może tylko wypowiedź pani Meyer jakoś mnie drażni.

W tej części Darów Anioła cały czas coś się dzieje – niektóre zwroty akcji są tak zaskakujące, że niekiedy zastanawiałam się z czego ta sytuacja wynikła. Nie jest pewna czy jest to wada, czy zaleta, ale jedno wiem na pewno – czasem było dla mnie trochę za szybko. Miasto Kości nie jest aż tak bardzo przewidywalne, chociaż zdarzyły się sytuacje, których mogłam się domyślić. Jednak końcówka książki zbiła mnie z pantałyku – czegoś takiego się nie spodziewałam! Nie tak wyobrażałam sobie zakończenie.

Najbarwniejszą postacią w książce jest Jace. Swoje uczucia stara się ukrywać, a każdy niewygodny dla siebie temat zbywa genialną ripostą lub żartem. Teksty, które pani Clare „włożyła” w jego usta przyprawiają człowieka o uśmiech na twarzy. Nie twierdzę oczywiście, że reszta bohaterów jest mdła i bez charakteru – każdy z nich ma swoje zalety, jednak to Jace nad nimi góruje.

Od Miasta Kości nie mogłam się oderwać i szczerze powiedziawszy wcale nie chciałam. Tak pochłonęły mnie losy Clary, że niemal czułam się fizycznie obecna w całej historii – zastanawiałam się czy dokonałabym takich samych wyborów jak ona i czy poradziłabym sobie w podobnej sytuacji. Książka zdecydowanie podziałała na moją bardzo bujną wyobraźnię, która zasypywała mnie różnymi obrazami, wyjętymi prosto z książki.

Pani Cassandra napisała bardzo dobrą książkę i z czystym sumieniem mogę ja polecić tym, którzy lubią fantastykę (ale niekoniecznie taką reprezentującą wysoki poziom, bo do takiej Miasto Kości nie należy – mówię to mimo pochlebnej recenzji). Ja jednak – jako że jestem młodym czytelnikiem, książkę pokochałam.

[recenzja również tu: http://shadow-czyta.blogspot.com/2013/01/miasto-kosci-cassandra-clare.html]

Clarissa (Clary) Fray ma zaledwie piętnaście lat kiedy ją poznajemy. Ma podobne problemy, co większość nastolatków w tym okresie. Wszystko jednak zmienia się pewnego wieczoru w Pandemonium – jednej z manhattańskich dyskotek. Clary zaczyna widzieć dziwne rzeczy i ludzi; ktoś porywa jej matkę; jej najlepszy przyjaciel Simon dziwnie się zachowuje, a Nocny Łowca – Jace staje...