Książka nietypowa - nie tyle ze względu na los, jaki spotkał jej autora, gdyż dotknął on również miliony innych ludzi. Nietypowość tej powieści tkwi raczej w refleksjach, które autor-bohater snuje. Pojawia się tutaj zaskakujące określenie "tęsknoty za obozem", którą odczuwa autor już po wyzwoleniu. To bardzo pesymistyczna wizja - ukazuje ona, że Holocaust nie kończy się w chwili wyzwolenia. Przeżyć i znów być wolnym - takiej opcji dla ocalałych zwyczajnie nie ma. Nie można wrócić na łono społeczeństwa, nie można wrócić do tego, kim się było przed obozem. Bo nawet, jeśli się ocalało, to człowieczeństwo jednostki poważnie ucierpiało podczas pobytu w obozie. Pod tym względem książka wstrząsa niezwykle - uświadamia, że nie ma tych, którzy by taką wojnę wygrali, dzięki temu, że przeżyli. Wstrząs jest tym większy, że atakuje znienacka. Przez całą powieść nic go nie zapowiada. Nurt narracji toczy się niemal leniwie, jest ona ekstremalnie oszczędna i prosta. Żadnego grania na emocjach, poprzez brutalistyczne opisy, otoczenie jest tak spokojnie, że wręcz odrealnione. Przedziwna książka, zdecydowanie zapadająca w pamięć.

Książka nietypowa - nie tyle ze względu na los, jaki spotkał jej autora, gdyż dotknął on również miliony innych ludzi. Nietypowość tej powieści tkwi raczej w refleksjach, które autor-bohater snuje. Pojawia się tutaj zaskakujące określenie "tęsknoty za obozem", którą odczuwa autor już po wyzwoleniu. To bardzo pesymistyczna wizja - ukazuje ona, że Holocaust nie kończy się w...