Do "Silmarillionu" wracam nieustannie; czasami raz do roku, czasami trochę rzadziej, ale zawsze przychodzi moment, kiedy odczuwam wewnętrzną potrzebę powrotu do historii Ardy.

"Silmariollion" jest dziełem monumentalnym i wielkim pod każdym względem- narracyjnym (wielkie brawa dla redaktorów, którym udało się uporządkować notatki Tolkiena),językowym (autor postawił poprzeczkę tak wysoko, że do dzisiaj nikomu nie udało się jej przeskoczyć),ale przede wszystkim światotwórczym.

Narracja przybiera formę paraboliczną i można ją porównać do stylistyki biblijnej- mamy tu historię powstania wszelkiego stworzenia, dzieje dzieci Iluvatara od powołania ich na świat, przez wojnę ze "Złym", czyli Melkorem, po historię znaną nam z "Władcy pierścieni".

Punktem zwrotnym historii jest stworzenie przez Feanora (jednego z największych wśród Elfów) Silmarili- trzech klejnotów tak wspaniałych, że były one przyczynkiem do wojen ciągnących się przez stulecia. W tle mamy wiele historii mniej lub bardziej ze sobą powiązanych: powstawanie i upadanie królestw, dzieje wielkich władców, mistrzów miecza i kowalstwa, historie o miłości, przyjaźni, lojalności i zdradach. Niektóre historie bywają smutne i bolesne, inne są niezwykle piękne i budujące.

"Silmarillion" odwołuje się do wzniosłych i uniwersalnych wartości, jest to historia o walce dobra ze złem i przypomina czytelnikowi, jak ważne jest w życiu poczucie piękna i cnoty. Nie jest to przy tym żadne moralizatorstwo- to wielki epos o świecie, którego na poziomie dosłowności nie ma i jest całowicie wymyślony, ale na poziomie metafizycznym jest jak najbardziej rzeczywisty i realny.

"Silmarillion" jest dziełem wykraczającym poza ramy Fantasy- to coś więcej. Serdecznie polecam każdemu. Warto przy tym jeszcze raz zaznaczyć, że nie jest to powieść, w związku z tym nie ma potrzeby czytania całości od deski do deski, od początku do końca. Można to dzieło potraktować jak Biblię- sięgać po co ciekawsze fragenty, cofać się do wcześniejszych dziejów, żeby potem powrócić do historii późniejszych. Myślę, że niekonwencjonalne podejście do czytania może w tym przypadku bardzo ułatwić przyswojenie i immersję.

Do "Silmarillionu" wracam nieustannie; czasami raz do roku, czasami trochę rzadziej, ale zawsze przychodzi moment, kiedy odczuwam wewnętrzną potrzebę powrotu do historii Ardy.

"Silmariollion" jest dziełem monumentalnym i wielkim pod każdym względem- narracyjnym (wielkie brawa dla redaktorów, którym udało się uporządkować notatki Tolkiena),językowym (autor postawił...

Wbrew niektórym opiniom nie jest to pozycja dla die-hard fanatyków, lecz dla osob, które chcą poszerzyć wiedzę dot. świata Tolkiena. Po przeczytaniu Simlarillionu wyjaśniają się pewne rzeczy z Hobbita i LoTR, część zagadnień nadal pozostaje w sferze tajemnicy. Zgodzę się natomiast, że męczący jest natłok nazw postaci, artefaktów, miejsc. Zaburza to trochę śledzenie historii konkretnych postaci, zwłaszcza, że jest ich dość dużo.
Silmarillion jest po prostu historią stworzenia tego świata i jego mieszkańców oraz wytworzenia i losów Silmarillów, połączona z mnóstwem wątków pobocznych, które jednak składają się na wspólną całość. Szkoda, że opowieści o drugiej i trzeciej erze są takie krótkie, jednak intencją tego zbioru nie było raczej ich przedstawianie, a jedynie zachęcenie do eksploracji świata Tolkiena poprzez inne pozycje.
Nie jest to pozycja obowiązkowa, ale polecam dla osób, których zafascynował świat Władcy Pierścieni czy Hobbita.

Wbrew niektórym opiniom nie jest to pozycja dla die-hard fanatyków, lecz dla osob, które chcą poszerzyć wiedzę dot. świata Tolkiena. Po przeczytaniu Simlarillionu wyjaśniają się pewne rzeczy z Hobbita i LoTR, część zagadnień nadal pozostaje w sferze tajemnicy. Zgodzę się natomiast, że męczący jest natłok nazw postaci, artefaktów, miejsc. Zaburza to trochę śledzenie historii...

Czy powinno się recenzować Biblię? No właśnie.
Silmarillion to rzecz ciężka do przyswojenia, przede wszystkim ze względu na nagromadzenie nazw i imion; język wcale nie jest jakiś bardzo nieprzyjazny, przynajmniej w polskim tłumaczeniu - wbrew obiegowej opinii.
Niewiele pewnie z tej lektury zapamiętam, ale cóż - na pewno będę wracał. Wspaniała książka (a może Księga?)!

Czy powinno się recenzować Biblię? No właśnie.
Silmarillion to rzecz ciężka do przyswojenia, przede wszystkim ze względu na nagromadzenie nazw i imion; język wcale nie jest jakiś bardzo nieprzyjazny, przynajmniej w polskim tłumaczeniu - wbrew obiegowej opinii.
Niewiele pewnie z tej lektury zapamiętam, ale cóż - na pewno będę wracał. Wspaniała książka (a może Księga?)!

Ta księga jest niczym Silamril - włada umysłem i sercem czytelnika. Niesamowita opowieść o dawnych dziejach, minionych wojnach i nieśmiertelnych w pieśniach bohaterach.
Czyta się to z zapartych tchem. Losy i czyny wielu postaci są tu dosłownie legendarne i idealnie wpisują się w epickich rozmiarów wydarzenia targające Beleriandem.
Ciężko się od tej książki oderwać.
Pozycja obowiązkowa dla fanów książek Trylogii

Ta księga jest niczym Silamril - włada umysłem i sercem czytelnika. Niesamowita opowieść o dawnych dziejach, minionych wojnach i nieśmiertelnych w pieśniach bohaterach.
Czyta się to z zapartych tchem. Losy i czyny wielu postaci są tu dosłownie legendarne i idealnie wpisują się w epickich rozmiarów wydarzenia targające Beleriandem.
Ciężko się od tej książki oderwać.
Pozycja...

Świetna książka, która pozwala poznać początki świata wykreowanego przez Tolkiena, oraz jego historię aż do czasów akcji Władcy Pierścienia.

Zawiera wiele ciekawych opowiadań o postaciach znaczących dla tego świata, o ich przygodach, sukcesach, tragediach oraz przeznaczeniu.

Świetna książka, która pozwala poznać początki świata wykreowanego przez Tolkiena, oraz jego historię aż do czasów akcji Władcy Pierścienia.

Zawiera wiele ciekawych opowiadań o postaciach znaczących dla tego świata, o ich przygodach, sukcesach, tragediach oraz przeznaczeniu.

Tolkien jest nie tylko jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku, ale jednym z najwybitniejszych pisarzy w historii w ogóle.

"Silmarillion" przeczytałem po raz drugi i po raz drugi zachwyciłem się pięknem i mądrością tego utworu. Widać w nim nie tylko wielkie rozeznanie Tolkiena w mitologiach północnej Europy, ogromnej wiedzy językoznawczej, ale także jego zamiłowanie do klasycznie rozumianego dobra i piękna. Zadziwiająca u Tolkiena jest niezwykła synteza nordyckiego (pogańskiego) pesymizmu i egzystencjalnej melancholii z chrześcijańskim przekonaniem o ostatecznym dobru i od początku do końca przebijającym się arturiańskim etosem rycerskim.

Jestem głęboko przekonany, że "Silmarillion" można- a nawet powinno się- czytać nie tylko jako genialne dzieło literackie o wartościach artystycznych, ale również, może nawet przede wszystkim, jako ciężko wykonaną pracę autora nad etycznym rozumieniem człowieczeństwa, godności, nad życiem, śmiercią i wartościach z nimi związanymi.

"Silmarillion" jest arcydziełem tak w swej klasie literatury fantasy, jak i w literaturze w ogóle. Nieprawdą jest również, że jest to książka jakoś specjalnie trudna literacko. Chociaż przyznaję, że dla współczesnego czytelnika przyzwyczajonego do nieustannej akcji i licznych dialogów, powieść paraboliczna 9za jaką uznaję "Silmarillion") może być nużąca ze względu na niezwykle rozbudowane opisy i formę, która de facto jest nie powieścią, a opowiadaniem.

Tolkien jest nie tylko jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku, ale jednym z najwybitniejszych pisarzy w historii w ogóle.

"Silmarillion" przeczytałem po raz drugi i po raz drugi zachwyciłem się pięknem i mądrością tego utworu. Widać w nim nie tylko wielkie rozeznanie Tolkiena w mitologiach północnej Europy, ogromnej wiedzy językoznawczej, ale także jego zamiłowanie...

Tolkien w tym dziele wysysa esencję z europejskich mitologii od Grecji po Skandynawię oraz od starożytności po średniowiecze stawiając tym samym fundament pod swoje własne uniwersum. Uniwersum, które stało się kanonem i protoplastą obecnej literatury fantasy, a piętno jego odnajdziemy nawet w klasykach z innych półek zarówno literatury (np. „Diuna”) czy filmu (np. ”Gwiezdne wojny”). Uniwersum pełne subtelnego i wysmakowanego piękna, ponadczasowych wartości oraz ujmującej, tajemniczej magii.

Tolkien w tym dziele wysysa esencję z europejskich mitologii od Grecji po Skandynawię oraz od starożytności po średniowiecze stawiając tym samym fundament pod swoje własne uniwersum. Uniwersum, które stało się kanonem i protoplastą obecnej literatury fantasy, a piętno jego odnajdziemy nawet w klasykach z innych półek zarówno literatury (np. „Diuna”) czy filmu (np. ”Gwiezdne...

Opinia będąca poradnikiem!

Wielu kocha tę książkę, ale ja nie umiem. Jest za nudna, zagmatwana za każdym razem jak czytam, nawet pomimo 3 letniego siedzenia w tym legendarium.
Co ciekawsze, wersja angielska jest o wiele przyjemniejsza w czytaniu, więc wnioskuje, że tłumaczenie Pani Skibiniewskiej mi nie odpowiada, ale dość miał być poradnik a nie narzekanie.

Dla każdego komu trudno czytać Silmarilion, polecam zaopatrzyć się w mały dzienniczek i zapisywać sobie każde nowe imię, nową krainę i co dokładnie ktoś w niej zrobił, co kto zrobił i jak to zrobił, dzięki temu błyskawicznie odnajdziecie postać, o której dawno nic nie było i zapomnieliście o jej istnieniu i trzeba teraz wysilać się aby przypomnieć sobie co to był za gagatek i dla czego do cholerky tyle osób musi mieć imię na literę F.

Opinia będąca poradnikiem!

Wielu kocha tę książkę, ale ja nie umiem. Jest za nudna, zagmatwana za każdym razem jak czytam, nawet pomimo 3 letniego siedzenia w tym legendarium.
Co ciekawsze, wersja angielska jest o wiele przyjemniejsza w czytaniu, więc wnioskuje, że tłumaczenie Pani Skibiniewskiej mi nie odpowiada, ale dość miał być poradnik a nie narzekanie.

Dla każdego...

Powrót do tej pozycji po latach był bardzo dobrym pomysłem. Szczerze wszystkim polecam.

Powrót do tej pozycji po latach był bardzo dobrym pomysłem. Szczerze wszystkim polecam.

Jestem uzależniony od Tolkiena, więc ... Warto zwrócić uwagę, że Mordor to też zła teokracja.

Jestem uzależniony od Tolkiena, więc ... Warto zwrócić uwagę, że Mordor to też zła teokracja.