Autorka proponuje powieść obyczajową, która chociaż wydaje się być głównie historią miłosną, nie przytłacza uczuciowym wątkiem pozostałych elementów mających dla całości równie istotne znaczenie. Jest tutaj bowiem akcent przeszłości, starych anegdot i tradycji. Pojawiają się różnorakie relacje międzyludzkie, których nie w sposób wyliczyć bez dłuższego zastanowienia. Rozterki, nadzieje, radości i smutki. Bo to książka o prawdziwym życiu, chociaż magia chwili ma tutaj także swoje pole działania.

„Siedem spódnic Alicji” to istny kocioł jeżeli chodzi o zróżnicowane bohaterów i to nie tylko pod względem osobowości. Jest tutaj cały przekrój pokoleń, ludzie o innym statusie społecznym wywodzący się z zupełnie odmiennych środowisk. Starsi i młodsi, inteligentni i głupkowaci, prości i obyci. Świetnie poradziła sobie autorka z kreacją poszczególnych osób pamiętając o dopasowaniu zachowania do języka wypowiedzi. Ten wielki mix sprawił, że akcja wręcz tętniła życiem, chociaż chwilami miałam wrażenie przesytu. Nie można narzekać na nudę, ale momentami na chaos można.

Dopracowanym elementem zdecydowanie pobudzającym moją wyobraźnię okazało się tło, a właściwie trzy scenerie, wokół których została uwita cała fabuła. Jest polska wieś z pałacykiem na czele, portugalskie Nazare z widokiem na bezkres oceanu i panorama chorwackiego Dubrownika. Piękne miejsca wybrała autorka dla swojej historii i oddała im należną cześć potrafiąc wzniecić chęci do poznawania tych urokliwych zakątków naszego globu.

Nieprzewidywalna, z fascynującymi elementami przeszłości, z zagadkową główną bohaterką i z przesłaniem. Podobało mi się to, że autorka postanowiła zakpić sobie z czytelnika dając mocny obraz pierwszego wrażenia, potem zaczynając etapowo go modyfikować. Doczepię się zakończenia, którego oczywiście nie zdradzę, niemniej jednak czegoś mi w nim zabrakło. Chyba nastawiałam się na coś innego. A może to dobrze, że Joanna Jurgała-Jureczka w ten sposób mnie zaskoczyła?

Mająca swoje plusy i minusy powieść obyczajowa polskiej autorki nie porwała mnie, chociaż zafundowała mi miło spędzony czas. Był humor, były tajemnice i była miłość. To książka, która nie ogranicza się do jednego wątku, a już na pewno nie do jednego bohatera. Wszystkiego jest tutaj dużo, a to, w zależności od upodobań, można uznać za wadę bądź zaletę. Jeżeli szukacie czegoś lekkiego, nieprzewidywalnego i powiewającego świeżością pomysłu – powinno się Wam spodobać. Jeżeli jednak nastawiacie się na historię uwitą głównie wokół romantycznej miłości, możecie poczuć niedosyt.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2017/01/siedem-spodnic-alicji-joanna-jurgaa.html#more

Autorka proponuje powieść obyczajową, która chociaż wydaje się być głównie historią miłosną, nie przytłacza uczuciowym wątkiem pozostałych elementów mających dla całości równie istotne znaczenie. Jest tutaj bowiem akcent przeszłości, starych anegdot i tradycji. Pojawiają się różnorakie relacje międzyludzkie, których nie w sposób wyliczyć bez dłuższego zastanowienia....