przyjemny opis relacji artystów, ale to historia bardziej Zofii niż Wojciecha… i nie traktujmy tego dzieła jako opracowania naukowego, chociaż pozytywny duch Młodej Polski jak żywy😉

przyjemny opis relacji artystów, ale to historia bardziej Zofii niż Wojciecha… i nie traktujmy tego dzieła jako opracowania naukowego, chociaż pozytywny duch Młodej Polski jak żywy😉

Podziwiam inwencję autorki. Taką troszkę w stylu, żartu o studencie wydziału biologi, który poszedł na egzamin przeczytawszy jedynie rozdział o dżdżownicach. I na każde pytanie odpowiadał tak, żeby jak najszybciej o te pierścienice zahaczyć. Wszystko mu się kojarzyło. W tej książce jest podobnie. Kossak pojawia się niczym satelita. Raz na kilkadziesiąt stron. I znika. A o czym jest ta powieść? O małżeństwie. Zofii z Lewentalów i Ferdynanda Hoesika – literata i właściciela księgarni. O tym jak ich przodkowie dorobili się pieniędzy. O tym, jak wstąpili w związek małżeński. O pisarstwie Dunia. A Kossak? Cóż, podkochiwał się w czarującej Zofii. Adorował ją. Czy mu uległa? A przeczytajcie sami. I raczej przeczytajcie, bo głos lektorki nie powala. Lektura znośna, lecz nie należy się nastawiać na uzupełnienie wiedzy o znanym malarzu. Raczej na opis epoki.

Podziwiam inwencję autorki. Taką troszkę w stylu, żartu o studencie wydziału biologi, który poszedł na egzamin przeczytawszy jedynie rozdział o dżdżownicach. I na każde pytanie odpowiadał tak, żeby jak najszybciej o te pierścienice zahaczyć. Wszystko mu się kojarzyło. W tej książce jest podobnie. Kossak pojawia się niczym satelita. Raz na kilkadziesiąt stron. I znika. A o...

„Kossakowie. Tango” autorstwa Joanna Jurgała-Jureczka
Miałam wielki apetyt na artystyczny klimat, kreatywność bijącą z każdej strony, zapach farby… i ciekawy opis relacji Wojciecha i Zosi. Dostałam rozbudowany opis artystycznej śmietanki dwudziestolecia międzywojennego, spędzającej czas na zabawie, zdradach, potyczkach, kłótniach, intrygach, pijaństwie i orgiach.
Przenosimy się do 1908 roku, w momencie, w którym Wojciech Kossak rozpoczyna pracę nad portretem Zofii z Lewentalów Hoesickiej. W tych okolicznościach zaczyna się najsłynniejszy romans artysty. Na kolejnych stronach spotykamy i poznajemy ikony polskiej kultury: Sienkiewicza, Zapolską, Reymonta, Wyspiańskiego czy Kazimierza Przerwa-Tetmajera. Poznajemy ich w sytuacjach prywatnych, intymnych… chwilami bardzo intymnych. Autorka weszła do sypialni bohaterów i opisując to, co zobaczyła, postanowiła użyć mocnych, ciemnych barw.
Doceniam ogrom pracy włożony w studiowanie dokumentów, zapisków i listów, jednak część tego tekstu to tylko fikcja literacka... a granice między udokumentowanym konkretem a fikcją jest tu mocno zatarta. W przeciwnym razie musiałabym uznać, że nasi cudowni, podziwiani artyści tworzyli swoje dzieła w przerwach między… dość frywolnymi uciechami cielesnymi. Oczywiście, że byli ludźmi jak każdy z nas i jak każdy z nas mają prawo do popełniania błędów oraz do pewnej intymności. Jestem daleka od naiwnego idealizowania bohaterów, ale nie jest mi po drodze z wizją podkreślania słabości postaci.
Polecam, byście sami ocenili tę książkę.
Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.

„Kossakowie. Tango” autorstwa Joanna Jurgała-Jureczka
Miałam wielki apetyt na artystyczny klimat, kreatywność bijącą z każdej strony, zapach farby… i ciekawy opis relacji Wojciecha i Zosi. Dostałam rozbudowany opis artystycznej śmietanki dwudziestolecia międzywojennego, spędzającej czas na zabawie, zdradach, potyczkach, kłótniach, intrygach, pijaństwie i orgiach....

Zupełnie nie przypadła mi do gustu. Chciałam poczytać o Wojciechu Kossaku, a tu bryndza. Ferdynand Hoesick ani trochę mnie nie interesuje.

Zupełnie nie przypadła mi do gustu. Chciałam poczytać o Wojciechu Kossaku, a tu bryndza. Ferdynand Hoesick ani trochę mnie nie interesuje.

Dla mnie ta książka jest świetna. Bardzo, bardzo podobała mi się przedstawiona w niej sylwetka Ferdynanda Hoesicka i rozterki jego zony Zofii, o której miałam do tej pory zupełnie inne wyobrażenie. Świetny portret młodopolskich artystów i bardzo trafnie - moim zdaniem - pokazana burza emocji miotająca Zofią, a co do Wojciecha - nie wiem, czy to nie było tylko wyrachowanie?
W każdym razie nigdy nie przestanę się dziwić mojej naiwności, gdy jako nastolatka czytałam "Marię i Magdalenę" i wierzyłam..., wierzyłam w każde słowo!
Trochę czasu potrzebowałam, aby połączyć kropki - ojciec notorycznie zdradzający matkę, obie córki wiążące się ze skłonnymi do zdrady mężami - i tylko takich kochają ponad życie! Bo tymi wiernymi gardzą... Kompletnie pogubiony, jakby nieistniejący syn...
Smutna kolej rzeczy...

Dla mnie ta książka jest świetna. Bardzo, bardzo podobała mi się przedstawiona w niej sylwetka Ferdynanda Hoesicka i rozterki jego zony Zofii, o której miałam do tej pory zupełnie inne wyobrażenie. Świetny portret młodopolskich artystów i bardzo trafnie - moim zdaniem - pokazana burza emocji miotająca Zofią, a co do Wojciecha - nie wiem, czy to nie było tylko...

Tango może być synonimem romansu. Taniec namiętny, mroczny, zakazany. Kiedy myślę o tangu, słyszę motyw przewodni z "Upiora w operze" i widzę ich dwoje w blasku świec kipiących erotyzmem, nie mogących zapanować nad wzajemną miłością.

Temat powieści Tango pięknie opisuje ten cytat: "-Bo malarz i modelka są, dzięki portretowi, związani na zawsze. Więzami nierozerwalnymi. I jak kochankowie, należą do siebie... Są sobie poślubieni. Jak od tego dnia ty i ja..."[1]

Wojciech Kossak otrzymał zlecenie namalowanie portretu Zofii Hoesickowej. Znany z wielu romansów malarz i piękna modelka- możemy się domyślać do czego ta współpraca doprowadzi. Uczucie, które wybuchło między wspomnianą dwójka stało się inspiracją do napisania powieści "Tango".

Nie bez powodu napisałam powieści.
Taką właśnie konwencję przyjęła Joanna Jurgała- Jurczka. Przeszperała archiwa, przeczytała zachowane listy i pamiętniki i nadała tej historii literacki kształt. Udało się oddać w książce młodopolski charakter literackich saloników, wyrafinowanych flirtów, pruderii pozorów zmieszanej z folgowaniem zachciankom. A jakie wspaniałe persony będziemy mieli okazję spotkać. Sienkiewicz, Axentowicz, Boy- Żeleński, Tetmajer, Zapolska, Wyspiański itp. - legendy świata kultury.

Wróćmy do tematu "Tanga'.
Joanna Jurgała - Jureczka napisała powieść bardzo kobiecą. W teorii tematem przewodnim miał być romans Kossaka z panią Hoesickową, jednak to nie Zofia i Wojciech są głównymi postaciami, a raczej Zofia i jej mąż Ferdynand. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że ten ostatni zdominował powieść. Oboje państwo Hoesick zostali bardzo wspaniale wykreowani. Są tak namacalni, że duch Kossaka wydaje się przy nich romantyczna zjawą, która postanowiła namieszać z zaświatów.

W efekcie poza powieścią miłosną dostajemy historie wielkich, niespełnionych ambicji oraz opowieść o czasach krępujących konwenansami.

Podsumowanie
Usunęłabym z okładki książki słowo "Kossakowie". Mam wrażenie, że może ono odstraszyć potencjalnych czytelników. Część osób może sobie pomyśleć: po co mam czytać o jakiś malarzach, co ja o nich wiem?. Dlatego trzeba głośno krzyczeć, że Joanna Jurgała - Jureczka zbeletryzowała wycinek z życia znanego malarza, że napisała powieść na mocnych fundamentach zachowanych dokumentów i świadectw, ale jednak miłosną, że w bezpruderyjny sposób opowiedziała o początku XX wieku i młodopolskich artystach.

[1] Joanna Jurgała- Jureczka, Kossakowie. Tango, wyd. Zysk i s-ska, Poznań 2020, s. 12.

Tango może być synonimem romansu. Taniec namiętny, mroczny, zakazany. Kiedy myślę o tangu, słyszę motyw przewodni z "Upiora w operze" i widzę ich dwoje w blasku świec kipiących erotyzmem, nie mogących zapanować nad wzajemną miłością.

Temat powieści Tango pięknie opisuje ten cytat: "-Bo malarz i modelka są, dzięki portretowi, związani na zawsze. Więzami nierozerwalnymi. I...

Taniec miłości.

Wielką sztuką jest pisanie o erotyzmie w wysmakowany sposób, aby temat wybrzmiał pięknie i nie był zbyt frywolny. Joanna Jurgała-Jureczka świetnie tę sztukę opanowała. Zaglądając do alkowy Wojciecha Kossaka, przedstawia historię jego znajomości z Zofią z Lewentalów Hoesickową. I jest to piękna, ujmująca opowieść.

Iskrzy między nimi już od pierwszego spotkania. On żonaty, ona mężatka. Był rok 1908, kiedy Wojciech Kossak zaczął malować portret Zofii, żony Ferdynanda Hoesicka, znanego literata i wydawcy. Ferdynand obracał się w zacnym środowisku, więc czytelnik ma okazję doświadczać spotkania z Sienkiewiczem, Reymontem, Przerwą-Tetmajerem, Wyspiańskim, Zapolską, Axentowiczem i dość tajemniczą, acz równie intrygującą Dagny Przybyszewską.

Poznajemy temperament Kossaka i skromność Zofii, co niewątpliwie pociągało artystę w jej osobie. Możność odkrywania tej kobiety, krok po kroku, było jak stopniowe delektowanie się przyjemnością, która smakowała wytrawniej niż pełna potrawa podana na tacy, gdy wcale nie jest się głodnym. Dawny świat, nieświadomość rychłych zawirowań historii i życie w otoczeniu sztuki tworzą niesamowity klimat, a jego doświadczanie jest przyjemnością w czystej postaci.

Jestem zachwycona wyczuciem autorki i dogłębną znajomością tematu. Jej bohaterowie są autentyczni, bezpruderyjni, z ochotą do życia, co dodaje skrzydeł nie tylko im, na kartach książki, ale również czytelnikowi, który trzyma ją w rękach. Uwspółcześniony język to ogromny atut powieści, dzięki temu łatwiej przenieść się do miejsc i świata ludzi, których znamy z historii. Nuta pikanterii jest niewątpliwym smaczkiem. O, jakże byłoby pięknie, gdyby autorzy współczesnych erotyków posługiwali się takim językiem! Brawa dla Autorki! Czapki z głów!

Taniec miłości.

Wielką sztuką jest pisanie o erotyzmie w wysmakowany sposób, aby temat wybrzmiał pięknie i nie był zbyt frywolny. Joanna Jurgała-Jureczka świetnie tę sztukę opanowała. Zaglądając do alkowy Wojciecha Kossaka, przedstawia historię jego znajomości z Zofią z Lewentalów Hoesickową. I jest to piękna, ujmująca opowieść.

Iskrzy między nimi już od pierwszego...

O Wojciechu Kossaku słyszał chyba każdy z nas. O wielu pisarzach oraz znanych osobistościach z okresu Młodej Polski także. Lecz główny bohater książki - Ferdynand Hoesick - jest przez nas zapomniany. Autorka książki przybliży jego życie, jego małżonki Zofii oraz Wojciecha Kossaka.

Uwielbiam tę książkę - naprawdę. Po przeczytaniu nie mogłam się przestać zachwycać tym wszystkim. Ogólnie jestem fanką czytania o życiu innych, a szczególnie takich osób, o których słyszymy na lekcji języka polskiego. I nie zawiodłam się.
Akcja dzieje się w epoce Młodej Polski. Uważam, że autorka dobrze oddała klimat tego okresu - ludzi, którzy uwielbiają seks, alkohol, imprezy - oczywiście to nie wszystko, czym się interesowali, ale szczególnie o tym jest mowa w książce.
Jeśli chodzi o bohaterów - praktycznie nie gubiłam się w imionach i nazwiskach, bo o większości z nich słyszałam wcześniej - Sienkiewicz, Reymont, Kossak. Oczywiście wystąpiło parę nowych dla mnie postaci, ale szybko udało mi się zapamiętać kim są. Na przykład Hoesick - nie kojarzyłam go zupełnie i cieszę się, że mogłam się nieco o nim dowiedzieć, przeczytać, jak wyglądało jego życie i kim był. I w sumie to do niego się najbardziej przywiązałam. I to jest według mnie najlepsze w tej książce - zbliżenie się do postaci, które żyły (w sumie nawet nie tak dawno!),móc czuć to samo co oni, dowiadywać się, czemu postępowali tak, a nie inaczej. Podczas czytania czułam, że znam bohaterów, ale nie na zasadzie: o urodził się w tym i w tym roku, tylko, że lektura przybliżyła mi ich prawdziwe życie, o którym się nie mówi na lekcjach. Cieszę się, że mogłam przeczytać o ich problemach, zagwostkach - nie są idealni. Ja zawsze jak myślę o autorach jakiś książek, to ich idealizuję - a tutaj mogłam przeczytać, że wcale ich życie nie jest usłane różami i że sami nie są tak doskonali, jak możemy o nich myśleć.
Chciałabym wyrazić wielki podziw dla autorki, która zebrała mnóstwo informacji dotyczących życia postaci!
A ile emocji przeżyłam podczas czytania! Bardzo współczułam bohaterom, gdy coś się nie udawało, byłam smutna, gdy popełniali błędy, szczęśliwa, gdy coś im się układało. Ciągle miałam nadzieję, że ich życie się ułoży.
Uważam, że podział książki na trzy części bardzo ułatwił czytanie i sprawił, że książka jest bardziej przejrzysta. Każdy rozdział ma także chwytliwą nazwę, dzięki czemu się nie gubimy w akcji.
Podoba mi się też to, że na końcu książki jest przedstawiony opis powstawania książki oraz zdjęcia bohaterów.
Jest natomiast jeden minus, o którym muszę wspomnieć - brakuje mi tu bardzo opisu relacji Zofii z Wojciechem Kossakiem. Po opisie wydawało mi się, że cała książka będzie na tym skupiona, a ten wątek wydał mi się takim pobocznym - i szkoda.
Mimo to bardzo polecam książkę! Jeśli lubicie Młodą Polskę, pisarzy oraz ciekawią was mało znane fakty na temat życia sławnych ludzi - zachęcam do przeczytania!

O Wojciechu Kossaku słyszał chyba każdy z nas. O wielu pisarzach oraz znanych osobistościach z okresu Młodej Polski także. Lecz główny bohater książki - Ferdynand Hoesick - jest przez nas zapomniany. Autorka książki przybliży jego życie, jego małżonki Zofii oraz Wojciecha Kossaka.

Uwielbiam tę książkę - naprawdę. Po przeczytaniu nie mogłam się przestać zachwycać tym...

Już tytuł jest nadużyciem - o Kossakach nie ma tam nic. Jest tylko spory fragment poświęcony romansowi Wojciecha Kossaka z Zofią Hoesick. Głównym wątkiem powieści jest Ferdynand Hoesick i jego małżeństwo z Zofią z Lewenthalów.

Już tytuł jest nadużyciem - o Kossakach nie ma tam nic. Jest tylko spory fragment poświęcony romansowi Wojciecha Kossaka z Zofią Hoesick. Głównym wątkiem powieści jest Ferdynand Hoesick i jego małżeństwo z Zofią z Lewenthalów.

Słuchałam na raty, ale miałam wrażenie, że autorka chciała z garstki informacji o Kossaku napisać obszerne dzieło. Z tego powodu czuję niedosyt. Na plus - atmosfera artystycznego światka, stylizacja itp.

Słuchałam na raty, ale miałam wrażenie, że autorka chciała z garstki informacji o Kossaku napisać obszerne dzieło. Z tego powodu czuję niedosyt. Na plus - atmosfera artystycznego światka, stylizacja itp.