Liczyłam na coś lepszego,ta książka to jakby zbiór kilku opowiadań o kobietach z różnych epok które mówią i silnych kobietach walczących o prawa kobiet

Liczyłam na coś lepszego,ta książka to jakby zbiór kilku opowiadań o kobietach z różnych epok które mówią i silnych kobietach walczących o prawa kobiet

Ciekawe spojrzenie na losy kobiet polskich na przestrzeni wieków.

Ciekawe spojrzenie na losy kobiet polskich na przestrzeni wieków.

Książka naprawdę mnie zaciekawiła i wciągnęła. Bardzo podobały mi się opowieści o kobietach z dawnych czasów, które wykazywały się odwagą i wytrwałością, by walczyć o swoje. Lektura do polecenia fanom historii.

Książka naprawdę mnie zaciekawiła i wciągnęła. Bardzo podobały mi się opowieści o kobietach z dawnych czasów, które wykazywały się odwagą i wytrwałością, by walczyć o swoje. Lektura do polecenia fanom historii.

Ciekawa, przyjemna książka o kobietach i ich sile.

Ciekawa, przyjemna książka o kobietach i ich sile.

Ciekawa, miła opowieść, do przeczytania w jeden dzień. Książka opowiada o historii kilku kobiet, na przestrzeni dwustu lat. Łączy je jedno - wszystkie są nauczycielkami i walczą o równouprawnienie kobiet, ich wolność i prawo do miłości.
Historię czyta się łatwo i szybko. Osobiście nie przepadam za skakaniem od jednej postaci do drugiej, w każdym rozdziale opisując jedną z nich. Jednak może to być również zaletą książki, dzięki temu jest ciekawsza i posiada więcej bohaterów.

Ciekawa, miła opowieść, do przeczytania w jeden dzień. Książka opowiada o historii kilku kobiet, na przestrzeni dwustu lat. Łączy je jedno - wszystkie są nauczycielkami i walczą o równouprawnienie kobiet, ich wolność i prawo do miłości.
Historię czyta się łatwo i szybko. Osobiście nie przepadam za skakaniem od jednej postaci do drugiej, w każdym rozdziale opisując jedną z...

Moja własna,o kobietach.Ale nie skrajnie feministyczna.Czyta się lekko.Choć bywa trudna.
Mamy tu co mnie cieszy i PRL,lata obecne i XIX wiek.
Wiele przeszły te bohaterki.
Mamy też walkę o stanowisko dyrektora szkoły.Dowcip o nagich blondynkach przed lustrem.Mi się podobał.

Moja własna,o kobietach.Ale nie skrajnie feministyczna.Czyta się lekko.Choć bywa trudna.
Mamy tu co mnie cieszy i PRL,lata obecne i XIX wiek.
Wiele przeszły te bohaterki.
Mamy też walkę o stanowisko dyrektora szkoły.Dowcip o nagich blondynkach przed lustrem.Mi się podobał.

Lekka, przyjemna książka. Bardzo rozbawiały mnie perypetie nauczycielki Anny. Były takie momenty, w których śmiałam się na głos. Książka z przesłaniem. Fabuła zmienia się i skacze opowiadając historie kobiet nawet do dwustu lat wstecz. Każda historia jest inna, każda bohaterka ma odmienny los i inny charakter, lecz łączy je kilka rzeczy: każda z nich jest ofiarą mężczyzny. Każda jest niepokorna, chce się kształcić, oczekuje od życia czegoś więcej, niż być "tylko" kobietą- matką, żoną, gospodynią. I każda posiada pięknie zdobiony dziennik. Jaka jest jego tajemnica? I jak trafia kolejno w ręce naszych bohaterek? Tego dowiecie się z tej przyjemnej i pozytywnej lektury.

Lekka, przyjemna książka. Bardzo rozbawiały mnie perypetie nauczycielki Anny. Były takie momenty, w których śmiałam się na głos. Książka z przesłaniem. Fabuła zmienia się i skacze opowiadając historie kobiet nawet do dwustu lat wstecz. Każda historia jest inna, każda bohaterka ma odmienny los i inny charakter, lecz łączy je kilka rzeczy: każda z nich jest ofiarą mężczyzny....

Przeczytałam z przyjemnością w jeden dzień. Ciekawe wątki niekiedy zaskakujące fabularne rozwiązania, ale ponieważ w jednej książce musiało zmieścić się kilka historii, trudno było się zżyć z którąkolwiek bohaterką.

Przeczytałam z przyjemnością w jeden dzień. Ciekawe wątki niekiedy zaskakujące fabularne rozwiązania, ale ponieważ w jednej książce musiało zmieścić się kilka historii, trudno było się zżyć z którąkolwiek bohaterką.

„Życie tak zwyczajne” to powieść szkatułkowa. Zastosowana przez autorkę kompozycja sprawiła, że czytelnicy mogą poznać historie pięciu kobiet – Anny, Lucyny, Pauliny, Ewy, Zofii - żyjących na przestrzeni lat 1808 – 2015. Na kartach powieści pojawiają się postaci historyczne oraz najważniejsze wydarzenia z dziejów Polski, ale akcja głównie koncentruje się na działaniach bohaterek zaabsorbowanych krzewieniem edukacji wśród dzieci i młodzieży. Opisane są również ich zawiłe relacje z mężczyznami.
Książka wzbudziła moje zainteresowanie. Najbardziej do gustu przypadła mi historia Ewy, wydała mi się najciekawsza, a i sama bohaterka okazała się być postacią nadzwyczaj wyrazistą.
Akcja toczyła się w różnych epokach i to dawało autorce spore pole do popisu zwłaszcza w kwestiach językowych, ale tu spotkał mnie mały zawód. Każda historia została opowiedziana identycznym, współczesnym językiem. Szkoda. Widzę tu niewykorzystane możliwości.

„Życie tak zwyczajne” to powieść szkatułkowa. Zastosowana przez autorkę kompozycja sprawiła, że czytelnicy mogą poznać historie pięciu kobiet – Anny, Lucyny, Pauliny, Ewy, Zofii - żyjących na przestrzeni lat 1808 – 2015. Na kartach powieści pojawiają się postaci historyczne oraz najważniejsze wydarzenia z dziejów Polski, ale akcja głównie koncentruje się na działaniach...

Powieść szkatułkowa, zgrabnie napisana. Choć język nie różni się w żadnej z opisywanych epok. Dobrze się czyta, wciąga.

Powieść szkatułkowa, zgrabnie napisana. Choć język nie różni się w żadnej z opisywanych epok. Dobrze się czyta, wciąga.