Geniusz potwierdzony. Istnieje niewiele książek, po których przeczytaniu człowiek rozglądając się wkoło, patrzy przez wszystko, gdyż otoczenie jest wypłukane z sensu. Jak myśleć o posprzątaniu pokoju, gdy ktoś inny odczytuje sygnał neutrinowy z gwiazd? Stoimy bowiem w obliczu dzieła, które udowania człowiekowi jego małość, jak i wielkość. Jednocześnie. Małość, gdyż jesteśmy tylko miliardową częścią czasu, wielkość, bo sami się tego dowiedzieliśmy. Lem nam to fenomenalnie wykłada. Człowiek, którego wiedza, hipotezy, zaangażowanie, jego uniwersalność motywują do poznawania świata samemu. Mamy do czynienia, do czego nas Lem przyzwyczaił, z burzą myśli na różnych płaszczyznach. Rozmyślamy, wraz z autorem, czy nauka przekracza granice ustalone przez filozofów jako nieprzekraczalne, czy szuka wątpliwości jeszcze dalej. Filozof o granice pyta siebie, nauka całe otoczenie. Która wartość musi być mniejsza, by nastąpił rozwój, odległość miedzy gwiazdami, czy dystans między ludźmi? Początek książki traktuje o człowiek, jego głębi charakteru, motywacjach i ucieczkach, w pierwszej osobie, gdyż książka ma formę autorskiego sprawozdania z projektu Masters Voice (MaVo, Głos Pana) napisaną przez profesora Hogharta. Projekt jest konsekwencją naukową odebranego sygnału z nieba, widma neutrinowego. Zadaniem było zindentyfikowanie rodzaju źródła, sygnał mógł być nadawany sztucznie, mógł być też naturalną emisją gwiazd; celu sygnału, jego treści, intencji. Ocieramy się o granice wyobraźni w hipotezie sygnału jako nadanego przez cywilizację z poprzedniego wszechświata, w czasie końca jego życia, by sygnał w nowym wszechświecie wpływał na powstanie życia. A miał tak robić, gdyż widmo fal pobudzało syntezę cząstek, zwiększając prawdopodobieństo powstania życia na którejś planecie. Sporo treści jest też poświecone rozważaniu, jak by się zachował człowiek mający przepis na nową broń masowej zagłady, którą można było złożyć z urywek sygnału. Wszak nie tak trudno ulec pokusie naukowej, doprowadzeniu projektu do końca, ale co z sumienie, broń taka napewno przyspieszyłaby upadek świata. Jak się okaże, wyższe cywilizacje niż my, nie dają 'dziecięcym' broni. Czy wniosek, że rozwój technologii musi iść równolegle z rozwojem etyki i człowieka? Polecam, trzeba czytać skupionym idealnie cały czas, co nie musi przyjść łatwo.