Miałam spore obawy przed sięgnięciem po trzeci tom cyklu "Kwiat paproci". Przede wszystkim dlatego, że o ile tom pierwszy był naprawdę bardzo dobry, tom drugi mnie rozczarował. Niby nie był dużo gorszy, ale jednak jego przewidywalność i powtarzalność motywów, jakie pojawiły się w "Szeptusze", dość mocno mnie zraziła. Po "Żercy" nie spodziewałam się niczego spektakularnego - ot, kontynuacja, którą podejrzewać można o tendencję zniżkową. Zdziwienie było całkiem spore! "Żercę" czyta się świetnie. Pojawiają się nie tylko nowi bohaterowie, ale też historia nieco się gmatwa - rozwiązanie zagadek nastąpi zapewne w tomie czwartym. Gosława - co cieszy - dojrzała nieco, zżyła z Bielinami, przekonała się do tego, co wcześniej uważała za głupie zabobony i o dziwo odnalazła odwagę do pokonywania kolejnych trudności, a tych oczywiście nie brakuje. Nie obawia się już nawet chadzania na bosaka po lesie i w ogólnym rozrachunku nie jest już taką ciamajdą. Oczywiście utrzymany został dość zabawny, lekki klimat, więc jeśli ktoś szuka książki poważnej, opartej na nie wiadomo jak zaawansowanej wiedzy historycznej i zawierającej nie wiadomo jaki przekaz, lepiej niech po nią nie sięga. Jeśli jednak ktoś szuka przyjemnej lektury, dzięki której odsapnie i oderwie się od codzienności - polecam zatopić się w "Żercy".

Miałam spore obawy przed sięgnięciem po trzeci tom cyklu "Kwiat paproci". Przede wszystkim dlatego, że o ile tom pierwszy był naprawdę bardzo dobry, tom drugi mnie rozczarował. Niby nie był dużo gorszy, ale jednak jego przewidywalność i powtarzalność motywów, jakie pojawiły się w "Szeptusze", dość mocno mnie zraziła. Po "Żercy" nie spodziewałam się niczego spektakularnego -...