"Czasem to czego nie widzimy, istnieje w nas najbardziej"

Marieke van Haan – policjantka ze Sneek oraz Roland Kempen – jej współpracownik
prowadzą sprawę nietypową dla małego, holenderskiego miasteczka. Jedna z mieszkanek – Inga de Graaf – mężatka, matka dwójki małych dzieci, wyszła z psem na spacer i ślad po niej zaginął. Policjanci rozpatrują i rozważają przeróżne możliwości. Docierają do e-maili wysyłanych przez Ingę do Magdy. Zostały wcześniej wykasowane z jej poczty. Nie ma też żadnych odpowiedzi na nie. I są napisane w języku polskim, co wymaga ich tłumaczenia. Czas ucieka.
Mąż kobiety – Marc – próbuje sobie przypomnieć jakieś istotne fakty żeby pomóc policji.
Sytuacja wygląda dziwnie.

Czy Inga prowadziła podwójne życie?
Czy uciekła?
Czy stało się jej coś złego?
Pytań bez odpowiedzi jest wiele.

"Przyglądam się kobiecie w lustrze. Mamy tak niewiele wspólnego. Ona jest jedynie odbiciem na chłodnej powierzchni szkła, odbiciem tego wszystkiego, co we mnie płonie." (fragment)

Codzienne życie Ingi i ona sama wcale nie były takie, jakimi się wydawały.
Obowiązki domowe, opieka nad dziećmi. Rutyna dnia. Wiecznie nieobecny, zapracowany mąż, z którym w pewnym momencie zaczęli się od siebie oddalać, nawet ze sobą nie rozmawiali.
Wszystko to działało przytłaczająco. Jedyna chwile relaksu i odprężenia dawały jej zajęcia z łucznictwa, na które trafiła przypadkiem oraz znajomość z młodym Robinem, z którym się zaprzyjaźniła (czy tylko???). Również pies – Pirat – wprowadził w jej życie trochę odmienności, pomógł jej również zmienić siebie i swoje postępowanie.

Zmiany w zachowaniu Ingi zaobserwował ... no właśnie ... kto? (tajemnicza postać obserwatora czy też podglądacza)

Na pozór szczęśliwe małżeństwo wcale nie musi takie być. Pod jednym dachem mogą mieszkać ludzie, którzy tak naprawdę zupełnie się nie znają i niewiele o sobie wiedzą. Mają różne priorytety i marzenia, odmiennie patrzą na świat. Łączą ich więzy małżeńskie oraz dzieci i ... kredyt za dom do spłacenia. To niekoniecznie tylko książkowa fikcja.
Często dopiero tragedia pozwala spojrzeć na życie i na siebie nawzajem inaczej, naprawić błędy i sprawić, że będzie lepiej.

"Może wszyscy jesteśmy pokojem ukrytym za zamkniętymi drzwiami, do których ktoś przypadkowy na tym świecie ma klucz?" (fragment)

Fabuła ciekawa, ale napisana jakoś tak nie do końca dla mnie. Chociaż w miarę kolejnych stron było lepiej. Przeczytałam, bo nie nawykłam do przerywania lektury. I nie żałuję.

"Czasem to czego nie widzimy, istnieje w nas najbardziej"

Marieke van Haan – policjantka ze Sneek oraz Roland Kempen – jej współpracownik
prowadzą sprawę nietypową dla małego, holenderskiego miasteczka. Jedna z mieszkanek – Inga de Graaf – mężatka, matka dwójki małych dzieci, wyszła z psem na spacer i ślad po niej zaginął. Policjanci rozpatrują i rozważają przeróżne...