Wspaniale było zagłębić się w okoliczności powstawania tak genialnych dzieł jak “Rejs”, “Miś” czy “Seksmisja” (jeden z moich ulubionych polskich filmów ever). Tym bardziej, że nie były one zbyt sprzyjające dla twórców: “w PRL-owskich filmach używano tego, co akurat było dostępne.” A więc do sceny płonącej kamienicy użyto prawdziwych ruin, przeznaczonych do wyburzenia i napalmu, którego nie da się zgasić – musi się wypalić. Kłopot był jedynie taki, że obok stały kamienice zamieszkane i byle powiew wiatru mógł przenieść ogień dalej…

Moja ulubiona anegdota z tej książki dotyczy „Misia”. Prawdopodobnie większość zna kultowy tekst: “parówkowym skrytożercom mówimy nie”. Otóż te parówki zostały zjedzone naprawdę. Rekwizytor zapowiedział wszystkim, żeby ich nie jedli, bo będą potrzebne do dubla. Dubli nie było, bo nie było parówek. Znaczy były, ale w czyimś żołądku.

Warto też zwrócić uwagę na cały tekst dotyczący „Seksmisji”. Opisany jest tu ogrom pracy reżysera, oraz aktorów, głównie Jerzego Stuhra, który w swoją rolę włożył całe serce i dawał z siebie sto procent, “ożywiał każdą scenę” i “dodawał te swoje zdanka, które weszły dziś w lud”. Pokazane są tu też technologiczne trudności oraz przeciwności losu np. ciągły hałas na planie, który zmusił twórców do podłożenia praktycznie wszystkich głosów aktorów w postprodukcji.

Trzeba pamiętać też, że był to w pewien sposób film przełomowy. Jak na dzieła powstające w tamtych czasach jest tam bardzo dużo nagości. Klim opowiada, że do kultowej sceny w windzie została zatrudniona aktorka, która wtedy zawodowo zajmowała się striptizem. Jednak tyle osób przyszło obejrzeć nagrywanie tej sceny, że nawet ona czuła się zażenowana.

W książce opisanych jest 10 filmów: “Popiół i Diament”, “Nóż w wodzie”, “Sami Swoi” (trzy części opisane jako całość), “Rejs”, “Ziemia obiecana”, “Noce i dnie”, “Miś”, “Seksmisja”, „Krótki film o zabijaniu” i “Przesłuchanie”.

Więcej i subiektywnie na stronie: https://przeczytana.com/2018/01/11/andrzej-klim-tak-sie-krecilo-na-planie-10-kultowych-filmow-prl-recenzja/

Wspaniale było zagłębić się w okoliczności powstawania tak genialnych dzieł jak “Rejs”, “Miś” czy “Seksmisja” (jeden z moich ulubionych polskich filmów ever). Tym bardziej, że nie były one zbyt sprzyjające dla twórców: “w PRL-owskich filmach używano tego, co akurat było dostępne.” A więc do sceny płonącej kamienicy użyto prawdziwych ruin, przeznaczonych do wyburzenia i...