Czekałam z niecierpliwością na nową powieść autorki „Miniaturzystki”, która absolutnie mnie zachwyciła. Przyznaję miałam spore oczekiwania wobec „Muzy” i nie to, że się zawiodłam najnowszą opowieścią spod pióra Jessie Burton, ale nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia jak jej debiut.
„Muza” wpisuje się w popularny trend powieści z tajemnicami z przeszłości. Akcja, zatem toczy się tu dwutorowo – w latach 60 XX wieku w Londynie, gdzie śledzimy losy ciemnoskórej Odelle, która próbuje odnaleźć się w rzeczywistości wcale nie aż tak nowoczesnej ani tolerancyjnej Anglii i próbuje rozwikłać zagadkę odnalezionego po latach obrazu znanego hiszpańskiego malarza. Drugi główny wątek rozgrywa się w latach 30 XX wieku w Hiszpanii. Obserwujemy perypetie bogatej angielskiej rodziny Schlossów: małżonków Harolda i Sary oraz ich córki Oliwii, którzy przenieśli się z Londynu do Malagi, a także dwójki rodzeństwa Hiszpanów Izaaka i Teresy Roblesów, których los połączył z angielską rodziną. Schlossowie mają swoje problemy i tajemnice, nie wszystko układa się między nimi tak jak to na pozór wygląda. Izaak i Tere również mają swoje sekrety, cele i motywy. Burton dosyć zgrabnie przeplata oba wątki, powoli ujawnia poszczególne elementy intrygi. Muszę jednak wytknąć, że opowieść miejscami trochę zbyt wolno się snuje, dłuży się. Niby pomiędzy bohaterami atmosfera gęstnieje, każdy ma jakiś sekret, ukryte intencje, tajemnice, a pozory mylą. Niestety wiele czytelnik szybko i łatwo się domyśla, a fabuła nie trzyma zbyt mocno w napięciu. Dopiero pod koniec powieści następuje ciekawy i zaskakujący zwrot akcji. Końcówka powieści bardzo mocna. Trzeba przyznać, że finał wynagradza pewne niedociągnięcia ze środka książki.
Interesujący jest również wątek Odelle, która przenosi się do Londynu z kolonii brytyjskiej – ma swoje wyobrażenia, nieco wyidealizowane o Wielkiej Brytanii, które szybko weryfikuje brutalna rzeczywistość. Odelle przyjdzie zmagać się z uprzedzeniami, stereotypami, samodzielnością, wyzwaniami dorosłości oraz tajemnicą osnutą wokół obrazu. Szkoda, że autorka trochę mocniej nie zagłębiła się w ten temat.

Nie da się uniknąć porównania „Muzy” do świetnego debiutu Burton czyli „Miniaturzystki” z jej niepowtarzalnym klimatem, nieco ciężkim, mrocznym, jakby zakurzonym, gdzie niemal każda postać miała coś do ukrycia, a atmosfera gęstniała z każdą przeczytaną stroną. Historia z „Muzy” jest bardziej przewidywalna i nie aż tak oryginalna. Pewnie po części ze względu na tak udaną pierwszą powieść jestem nieco surowsza w ocenie „Muzy”. Trzeba jednak podkreślić, że Jessie Burton jest ciekawą autorką. Ja na pewno sięgnę po jej kolejne książki.

Muszę jeszcze pochwalić Wydawnictwo Literackie za piękne wydanie „Muzy” - twarda oprawa, ładna, pasująca do opowieści okładka. Aż miło taką książkę umieścić w biblioteczce. Każdy kto kupuje książki i kompletuje swój zbiór, wie o czym mówię.

Reasumując „Muza” jest interesującą opowieścią o ludziach, ich namiętnościach, motywach działania, zawiedzionych nadziejach i oczekiwaniach oraz oczywiście mrocznych tajemnicach. Wszyscy czytelnicy lubiący sekrety z przeszłości nie będą zawiedzeni. Warto przeczytać.

Czekałam z niecierpliwością na nową powieść autorki „Miniaturzystki”, która absolutnie mnie zachwyciła. Przyznaję miałam spore oczekiwania wobec „Muzy” i nie to, że się zawiodłam najnowszą opowieścią spod pióra Jessie Burton, ale nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia jak jej debiut.
„Muza” wpisuje się w popularny trend powieści z tajemnicami z przeszłości. Akcja, zatem...