W zasadzie to nazwisko Pani Anny powinno być podane na okładce książki jako pierwsze, bo to ona jest autorką esejów, które służą rozmowie z Jackiem Santorskim. Niby szczegół, ale istotny. Zawartość książki niebanalna. Pokusiłabym się o ciekawszą okładkę i formę graficzną książki.

W zasadzie to nazwisko Pani Anny powinno być podane na okładce książki jako pierwsze, bo to ona jest autorką esejów, które służą rozmowie z Jackiem Santorskim. Niby szczegół, ale istotny. Zawartość książki niebanalna. Pokusiłabym się o ciekawszą okładkę i formę graficzną książki.

Słowa ,,Uszyć własne życie na swoją miarę” chodzą za mną, od kiedy je przeczytałam, podobnie jak wiele innych, zakreślonych ołówkiem fraz w książce. SamoDzielna kobieta. O dojrzewaniu do zmian jest największą książkową niespodzianką jaka mi się przydarzyła w ostatnich miesiącach. Nie sądziłam, że ta mała, fioletowa książka ma tak ogromną siłę oddziaływania, skłaniania do refleksji nad swoim życiem, potrzebami, spostrzeganiem swoich związków i siebie samej.

A jednak, w felietonach Anny Hanny Czarneckiej oraz następujących po nich rozmowach autorki z Jackiem Santorskim jest tyle prawdy, życiowych przemyśleń i analizy ważnych zwykłych-niezwykłych problemów, że aż musiałam sobie dawkować jej czytanie.
Felietony autorki poruszają takie zagadnienia jak: postrzeganie swojej potrzeby realizowania siebie, presji społecznej nakładanej na kobiety, jakości relacji w związkach, rozmów i przemyśleń o pieniądzach i podejmowaniu zmian w życiu. Spektrum jest bardzo szerokie. Mamy tu emocje, wyrażone oczekiwania, odniesienia do osobistych przeżyć, jak i naukowych danych.

Przefiltrowane doświadczenia, konfrontacja z rzeczywistością i własnymi schematami pozwala na dotarcie do głęboko ukrywanych potrzeb i schematów, które często definiują określone postępowania i decyzje.


Całość na blogu: czytaj-na-walizkach.pl

Słowa ,,Uszyć własne życie na swoją miarę” chodzą za mną, od kiedy je przeczytałam, podobnie jak wiele innych, zakreślonych ołówkiem fraz w książce. SamoDzielna kobieta. O dojrzewaniu do zmian jest największą książkową niespodzianką jaka mi się przydarzyła w ostatnich miesiącach. Nie sądziłam, że ta mała, fioletowa książka ma tak ogromną siłę oddziaływania, skłaniania do...

Recenzja męskiego szowinisty.
Książka Anny jest babska. Czytając ją miałem problemy logistyczne, jak zakwalifikować poszczególne problemy, lęki, definicje, wybory i decyzje. Choć rozdziały ułożone są logicznie: O niewidzialnym gorsecie, O torebce, O próbowaniu..., to wewnątrz kipiały emocje, niepewności i sprzeczności. Mój ulubiony rozdział to "O torebce". Zawsze mnie fascynuje, co kobiety tam noszą i jak przebiega proces wyszukiwania czegokolwiek, klucza do "problemu" najczęściej. Lubię czytać takie pisanie, bardzo lubię wiersze Anny i gładko się czytało, choć na początku Santorski przeszkadzał mi swoim kozaczeniem: mentorskim definiowaniem sytuacji, przytaczaniem autorytetów i teorii. Odkupił te niedostatki wprowadzając tezę, że ludzie powinni być ze sobą tak długo, jak długo się czegoś od siebie uczą. A gdy już napisał, że w związku seks jest najważniejszy (uczciwie muszę przyznać, że dodał jeszcze 2 inne elementy),to przypomniała mi się przypowiastka z "Good Night Jerry": "Jest 7 powodów reinkarnacji, pierwszym z nich jest seks... pozostałych 6 jest bez znaczenia". Chyba jeszcze nikt nie wymyślił lepszej metody na cementowanie związku. Kiedyś niewiele pań by się z tym otwarcie zgodziło... za to faceci zawsze i wszyscy, głównie ze względu na swoją jednostronną wiedzę na temat.
Z książki Anny zostaną mi w głowie 3 elementy:
1. Uporządkuj w głowie, co jest Twoje, co nie Twoje, co zapożyczone, przejęte, wepchnięte siłą.
2. Zrób rozliczenie, co masz, co jest Ci potrzebne, czego nie masz, co jest Ci niepotrzebne, co jest dla Ciebie szkodliwe. Podejmij swoją decyzję, co zrobisz z tym wszystkim.
3. Znajdź swoją przestrzeń w życiu, swoją scenę, na której możesz odegrać rolę bez względu na to, czy ktokolwiek będzie chciał zapłacić za bilety.
Nie oczekujcie WIELKICH  życiowych dewiz, panaceum na wszelkie dolegliwości życia. To książka o tym, jak odnaleźć siebie w sobie. Nie tylko dla kobiet.

Recenzja męskiego szowinisty.
Książka Anny jest babska. Czytając ją miałem problemy logistyczne, jak zakwalifikować poszczególne problemy, lęki, definicje, wybory i decyzje. Choć rozdziały ułożone są logicznie: O niewidzialnym gorsecie, O torebce, O próbowaniu..., to wewnątrz kipiały emocje, niepewności i sprzeczności. Mój ulubiony rozdział to "O torebce". Zawsze mnie...

Do książki najpierw przyciągnęła mnie okładka w kolorze magenty (to takie kobiece prawda) ale i nazwiska na okładce też. W książce autorzy pochylają się nad wieloma tematami dyskutują o słuchaniu, odczuwaniu, rozmowie ale i o ambicjach, złości, gniewie, odwadze (oraz jej braku).
Jest też o tym jak ważne są nasze potrzeby, a zwłaszcza potrzeba zmian. Wnikliwa wiedza, życzliwości i empatia piszących pozwalają bardzo wczuć się w książkę i niejako skroić ją na własna miarę.

Książka ma formę komentarzy do krótkich felietonów (nie męczy trudnym słownictwem)

Tym bardziej była przyjemną lekturą, że sama będąc już w pewnym wieku i na pewnym zakręcie znalazłam w niej mnóstwo wskazówek i bodźców do pozytywnych zmian. To bardzo życiowa lektura do tego końcówka roku czas bilansów podsumowań i nowych postanowień, akurat…

Do książki najpierw przyciągnęła mnie okładka w kolorze magenty (to takie kobiece prawda) ale i nazwiska na okładce też. W książce autorzy pochylają się nad wieloma tematami dyskutują o słuchaniu, odczuwaniu, rozmowie ale i o ambicjach, złości, gniewie, odwadze (oraz jej braku).
Jest też o tym jak ważne są nasze potrzeby, a zwłaszcza potrzeba zmian. Wnikliwa wiedza,...

Kiedyś w książkach psychologicznych szukałam gotowego rozwiązania swoich problemów. Teraz odnajduję wskazówki oraz poznaję możliwości, jakie mogę wybrać, aby wielki problem zmalał do jak najmniejszych rozmiarów.
Czytałam 'SamoDZIELNĄ kobietę' z czystą przyjemnością. Felietony Anny Czarneckiej oraz jej rozmowy z Jackiem Santorskim są bardzo ciekawe, o wiele bardziej przekonują mnie niż te wszystkie porady, jakie można znaleźć w stylu 'cały czas myśl pozytywnie' lub 'wszystko się może zdarzyć, trzeba tylko chcieć'. Według mnie cała książka jest o wiele bardziej życiowa od abstrakcyjnych zasad postępowania, jakie są zamieszczane w Internecie. I co najlepsze, nie pokazuje od razu całego rozwiązania - za to daje wiele do rozmyślań, zastanowienia się nad kwestiami dotyczących samej siebie, swoich potrzeb, marzeń oraz wad. Po prostu uczy myślenia i zasad działania człowieka, a o to chodzi w psychologii przecież ;-) Każda z nas jest w końcu inna, prawda, i zawsze będą inne możliwości dla różnej kobiety, prawda? Obecnie wolę dostać kijek niż od razu rybę. Po przeczytaniu felietonów i rozmów moja głowa wręcz napuchła od myśli, jakie się pojawiły. I sprawiły, że do niektórych sytuacji nabrałam dystansu.
Minusem są wyliczenia pana Santorskiego, jego przykładowe badania psychologiczne, bo wtedy rozmowa nie przypomina swobodnej dyskusji, ale rozmowę wykładowcy ze studentką. Poza tym polecam przeczytanie 'SamoDZIELNEJ kobiety' - takiej książki to ze świecą szukać :-)

Kiedyś w książkach psychologicznych szukałam gotowego rozwiązania swoich problemów. Teraz odnajduję wskazówki oraz poznaję możliwości, jakie mogę wybrać, aby wielki problem zmalał do jak najmniejszych rozmiarów.
Czytałam 'SamoDZIELNĄ kobietę' z czystą przyjemnością. Felietony Anny Czarneckiej oraz jej rozmowy z Jackiem Santorskim są bardzo ciekawe, o wiele bardziej...

Ciekawa, dobrze napisana. Może pomóc zrozumieć siebie i świat dookoła.

Ciekawa, dobrze napisana. Może pomóc zrozumieć siebie i świat dookoła.

dobrze i trudno jednocześnie się to czyta...takie w punkt dla kobiet w zmianie.Ważna książka dla mnie.

dobrze i trudno jednocześnie się to czyta...takie w punkt dla kobiet w zmianie.Ważna książka dla mnie.

Książka nawet dla tych, którzy (jak ja) unikają wszelkiego rodzaju poradników 'jak żyć'. Ciekawa forma, może chwilami nieco zbyt chaotycznie i niespójnie, ale dająca do myślenia, otwierająca oczy. I zdecydowanie nie tylko dla kobiet!

Książka nawet dla tych, którzy (jak ja) unikają wszelkiego rodzaju poradników 'jak żyć'. Ciekawa forma, może chwilami nieco zbyt chaotycznie i niespójnie, ale dająca do myślenia, otwierająca oczy. I zdecydowanie nie tylko dla kobiet!