Na serię Salsa zwróciłam uwagę dzięki jej wielbicielce Futbolowej i myślę, że ja też się nią niedługo stanę. Wydawnictwo Muza, wydało wspaniałe powieści w pięknych, barwnych okładkach, które z daleka przyciągają wzrok i kuszą (teraz, np. w Matrasie) niewielką ceną. Ja na moich ostatnich książkowych zakupach przyniosłam do domu 4 książki z tej serii, dziś zaprezentuję jedną z nich.

„Smutny to oręż, co nie broni się słowem” jest niewielką książeczką, która na małej ilości stron zawiera bardzo wiele treści. Tłem powieści jest wojna, na początku domowa w Hiszpanii, a później światowa. Bohaterkami są dwie siostry: Harmonia i Rosa, których rodzice zajęci są walką dla ojczyzny. Dziewczynkami nie ma się kto zająć pod nieobecność rodziców, ponieważ najbliższa rodzina popiera generała Franco. Zachodzi zatem w rodzinie śmieszny konflikt polityczny, którego ofiarami stają się siostry, najpierw przebywające w sierocińcu w Hiszpanii, a następnie wysłane do Rosji za zgodą rodziców.

"A tata wyjął z plecaka książkę i rzekł:
- Poznacie tam na pewno wielu przyjaciół, ale i tak chciałbym wam to dać, bo przecież wiecie, że książka jest...
- Przyjacielem na całe życie! - wyrecytowały chórem dziewczynki." (s. 12-13)

Wtedy tak naprawdę rozpoczyna się cała powieść. Czas wojny działa na niekorzyść rozbitej rodziny, Harmonia musi zaopiekować się Rosą i jakoś przeżyć bez rodziców najważniejsze lata swojego życia. Autorka bardzo dobrze przedstawia bohaterów książki, szczególną sympatię wzbudzają główne bohaterki i ich przyjaciel, którego poznają w Rosji. Ta przyjaźń będzie miała dla nich szczególne znaczenie w momentach oddalenia od domu. Książka wzbudza wiele ciepłych uczuć, momentami nawet można uronić łzę. Pokazuje, że nawet w sytuacjach takich jak wojna, strata rodziców, oddalenia od ojczyzny można sobie poradzić. Ludzi, których ciężko doświadczył los, najlepiej się wynagradza. Pięknie w całość historii wpisuje się przypowieść o talentach. Dziewczynki dobrze zrozumiały jej przesłanie i umiały wykorzystać tą wiedzę w swoim życiu. Najbardziej jednak cieszy zakończenie.

"Pan Bóg pisze prosto po liniach krzywych" (s. 97)

Polecam, czyta się szybko, łatwo przywiązać się do bohaterów. Cała historia jest naprawdę piękna.

Na serię Salsa zwróciłam uwagę dzięki jej wielbicielce Futbolowej i myślę, że ja też się nią niedługo stanę. Wydawnictwo Muza, wydało wspaniałe powieści w pięknych, barwnych okładkach, które z daleka przyciągają wzrok i kuszą (teraz, np. w Matrasie) niewielką ceną. Ja na moich ostatnich książkowych zakupach przyniosłam do domu 4 książki z tej serii, dziś zaprezentuję jedną...