Ależ to się przyjemnie czyta. Arcyciekawa próbka iberyjskiej prozy kobiecej, odkrywająca zupełnie nowe nazwiska (och, może ktoś zechce wydawać u nas Bertę Marsé),ale przede wszystkim subtelnie, wielowymiarowo i uniwersalnie portretująca współczesną kobietę. Bez koloryzowania, bez egzaltacji, bez zacięcia feministycznego. Tak naturalnie, prawdziwie, w ich rolach. Matki, córki, kochanki, siostry, stare panny, oddane żony, kobiety niespełnione, wrażliwe, zaborcze, pełne namiętności bądź pozbawione nadziei. Ładne to i mądre. Intelektualnie wysublimowane i inspirujące.

"Zależało mi na tym, żeby to była inteligentna rozrywka, aby lektura nie była tylko przyjemnością, ale też pewną zagadką. Żeby pozostawiła czytelnika w stanie zawieszenia." wyznała Małgorzata Kolankowska, która dokonała wyboru i przekładu opowiadań. I świetnie wykonała to zadanie!

Niestety, dostępność prozy powieściowej hiszpańskich autorek po polsku wciąż niewielka.

Ależ to się przyjemnie czyta. Arcyciekawa próbka iberyjskiej prozy kobiecej, odkrywająca zupełnie nowe nazwiska (och, może ktoś zechce wydawać u nas Bertę Marsé),ale przede wszystkim subtelnie, wielowymiarowo i uniwersalnie portretująca współczesną kobietę. Bez koloryzowania, bez egzaltacji, bez zacięcia feministycznego. Tak naturalnie, prawdziwie, w ich rolach. Matki,...

Bardzo się ucieszyłam, że wrocławskie wydawnictwo „Biuro Literackie” przygotowało zbiór opowiadań „Portret kobiety w opowiadaniach dziesięciu hiszpańskich autorek”. Opracowaniem antologii i tłumaczeniem zajęła się Małgorzata Kolankowska, iberystka i doktorantka Uniwersytetu Wrocławskiego. Książka będzie prezentowana podczas Portu Literackiego 2014, w dniach 24-26 kwietnia. Odbędzie się też spotkanie z udziałem Mariny Mayoral i Carmen Riery, które poprowadzi Dariusz Bugalski z radiowej Trójki. Na naszym rynku zdecydowanie brakuje współczesnej literatury hiszpańskiej, tym bardziej tej tworzonej przez kobiety, dlatego jest to dla mnie osobiście ciekawe „wydarzenie literackie”.

CAŁOŚĆ: http://ksiazkisaniebezpieczne.blogspot.com/2014/04/portret-kobiety-wedug-hiszpanek.html

Bardzo się ucieszyłam, że wrocławskie wydawnictwo „Biuro Literackie” przygotowało zbiór opowiadań „Portret kobiety w opowiadaniach dziesięciu hiszpańskich autorek”. Opracowaniem antologii i tłumaczeniem zajęła się Małgorzata Kolankowska, iberystka i doktorantka Uniwersytetu Wrocławskiego. Książka będzie prezentowana podczas Portu Literackiego 2014, w dniach 24-26 kwietnia....

„Portret kobiety” ułożony z opowiadań dziesięciu hiszpańskich autorek, wydaje się znajomy. Bohaterki bywają zaborczymi matkami, opiekuńczymi córkami i żonami, bywają również namiętnymi, acz niespełnionymi kochankami. Martwią się swoją brzydotą i upływającym czasem, potrafią zakochać się w głosie ze słuchawki telefonicznej albo w księdzu. W sumie nic nadzwyczajnego. Nawet wabienie mężczyzn w niecnych celach czy oglądanie mieszkań na wynajem dla zabawy mogłoby przydarzyć się tysiącom kobiet na całym świecie. Nie jest to zarzut, wręcz przeciwnie – siłą tego zbioru jest uniwersalność, która pozwala z łatwością zaaklimatyzować się w świecie Hiszpanek.

Co dodatkowo wyróżnia ”Portret kobiety” to wyrównany, wysoki poziom. Nie wiem, czy w Polsce udałoby się znaleźć dziesięć współczesnych autorek, których teksty byłyby równie udane. Warto podkreślić, że pisarki reprezentują różne pokolenia – najstarsza, Esther Tusquets, urodziła się w 1936 r., najmłodsza, Yanet Acosta, w 1975 r. Ewentualne różnice pokoleniowe bynajmniej nie zaszkodziły całości; antologia jest różnorodna, a zarazem spójna (mały wyłom stanowi „Żółw” Berty Marsé z męskim narratorem). Galeria portretowa przedstawia dziewczynki i podlotki, kobiety dojrzałe i staruszki, o fizjonomiach odmalowanych w stonowanych barwach, za to wyrazistą kreską. Są tu twarze zatroskane, rozmarzone i stęsknione, są też przekorne i tajemnicze – na nudę nie można narzekać.

I nawet jeśli nie wszystkie opowieści przypadły mi do gustu, „Portret kobiety” uważam za rzecz bardzo dobrą. Jest w tym świeżość, inna perspektywa i lekkość, co w sumie daje satysfakcjonującą lekturę. Być może nie do końca przyjemną, co sugeruje także fotografia na okładce, ale nie pomniejsza to w żadnym stopniu wartości zbioru. Publikacja tym bardziej cenna, że oferuje szansę na kontakt z literaturą hiszpańską, która wciąż nie jest u nas zbyt dobrze znana, zwłaszcza w kobiecym wydaniu (może za wyjątkiem Mariny Mayoral i Rosy Montero). Zdecydowanie warto przeczytać.

http://czytankianki.blogspot.com/2014/03/nieprzezroczyste-ciaa.html

„Portret kobiety” ułożony z opowiadań dziesięciu hiszpańskich autorek, wydaje się znajomy. Bohaterki bywają zaborczymi matkami, opiekuńczymi córkami i żonami, bywają również namiętnymi, acz niespełnionymi kochankami. Martwią się swoją brzydotą i upływającym czasem, potrafią zakochać się w głosie ze słuchawki telefonicznej albo w księdzu. W sumie nic nadzwyczajnego. Nawet...

Wydaje się, że książka adresowana jest szczególnie do kobiet, jednak jako mężczyzna jestem zauroczony i zaintrygowany obrazem kobiety, który został stworzony w całość z kilku różnych opowiadań. Gorąco polecam zarówno Paniom, jak i Panom. Każdy znajdzie tej książce coś, co będzie przypominało najbliższą mu kobietę.

Wydaje się, że książka adresowana jest szczególnie do kobiet, jednak jako mężczyzna jestem zauroczony i zaintrygowany obrazem kobiety, który został stworzony w całość z kilku różnych opowiadań. Gorąco polecam zarówno Paniom, jak i Panom. Każdy znajdzie tej książce coś, co będzie przypominało najbliższą mu kobietę.