Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najciekawsza w tej książce jest okładka. I w sumie tylko dlatego ją kupiłam. Kompletnie nie wiedziałam, co mnie czeka w środku. Jakieś 40 pierwszych stron zapowiadało naprawdę ciepłą, zabawną, lekką opowieść... tylko jak to często bywa ... dalej czekało mnie wielkie rozczarowanie. Mieszane na siłę poczucie humoru z rozpaczą i tragedią było jak ten gil na kartce. Do końca dotrwałam tylko i wyłącznie dzięki historii Omara. Byłam ciekawa, czy Ałtorka powie mu prawdę i jak to się wszystko rozwinie. W końcu nie często dzieło może rozmawiać ze swym stwórcą. Niestety zamiast fajnego zakończenia, dostałam najprostszy literowy klops. Książka jest jak chusteczka, po którą przez pół książki sięgała gł. bohaterka - do jednorazowego użytku. P.S. Dużym plusem jest fascynacja bohaterki literami oraz pokazanie ile można z nimi zrobić np. rysować. No i chciałabym mieć taką babcię.