"Brudna robota" to druga książka Moore'a, którą przeczytałam (wcześniej był niesamowity "Baranek").
Pamiętam dokładnie, kiedy i gdzie czytałam pierwsze strony. Było po godzinie 15ej, ciepły dzień, zielony park, przede mną staw z kaczkami, pode mną nieco podniszczona ławka. Sięgnęłam po "Brudną robotę", obejrzałam zaciekawiona okładkę i po chwili zabrałam się za lekturę. Początkowo język wydał mi się banalny, przebiegałam wzrokiem zbyt szybko, by pojąć sens niektórych zdań. Odrobina cierpliwości i mogłam już w pełni rozkoszować się tym, co czekało na mnie dalej - czytaj wolniej = więcej pochłaniaj - ta zasada tutaj jak najbardziej się sprawdziła. Nie chciałam skończyć tej książki zbyt szybko, bo była naprawdę świetna, ale jednocześnie pragnęłam poznać zakończenie tej historii.
Ale ale... rozpisuję się, a powinnam wprowadzić tu trochę porządku. Wracając do parku i pierwszych kilkudziesięciu stron - bomba, rewelacja, majstersztyk. Dlaczego? A chociażby dlatego, że siedząc na tej swojej ławeczce w jednej chwili śmiałam się w głos, a w drugiej z niedowierzaniem pozwoliłam paru łzom spłynąć po moim policzku. Panie Moore, jak Pan to robi? Tak po prostu grać na moich emocjach? Dziękuję!
Bohater - Charlie Asher - to w moich oczach jednak trochę prostacka postać. Momentami miałam nieodparte wrażenie, że autor nie potrafił się zdecydować do końca, jaki Charlie powinien być, na jakie sposoby mógłby przejawiać się jego charakter itp. Zdaję sobie sprawę, że może to być jedynie moje odczucie, ale pragnę się nim z Wami podzielić. Zwłaszcza, że wykreowana w taki sposób postać nie ujmuje niczego tej powieści - jedynie na chwilę mnie to zirytowało i wybiło z rytmu, ale poza tym całość mnie rozbawiła. Bo czemu nie? Dlaczego miałabym chłonąć jakieś opasłe tomiszcza klasyki literackiej, kiedy mogę pozwolić sobie na odrobinę nierealnej, przyjemnej powieści? W dodatku tak lekkiej, że mogłam ją czytać mając miliard innych spraw na głowie.
"Brudna robota" to lektura do poduszki, na dzień dobry, do parku, w przerwie między zajęciami, do pracy pod biurkiem, w tramwaju czy pociągu. Jest dobra na każdą porę, o ile nie obawiacie się linczu za swój głośny śmiech lub wyrażanie oburzenia. Polecam!

"Brudna robota" to druga książka Moore'a, którą przeczytałam (wcześniej był niesamowity "Baranek").
Pamiętam dokładnie, kiedy i gdzie czytałam pierwsze strony. Było po godzinie 15ej, ciepły dzień, zielony park, przede mną staw z kaczkami, pode mną nieco podniszczona ławka. Sięgnęłam po "Brudną robotę", obejrzałam zaciekawiona okładkę i po chwili zabrałam się za lekturę....